TRUE LOVE WAITS (A Time For Us) Chapter 18

Kanina pa nakatayo si Omar sa madilim na lugar habang minamanmanan ang bahay ni Juanita. Pero simula nang tumayo siya doon ay wala siyang mapagkamalang anak ni Juanita. Bukas ang pinto ng bahay ni Juanita. Halatang hindi pa natutulog ang mga tao sa loob ng bahay pero wala siyang maaninag na anino na maaring mapagkamalan niyang nasa loob ng bahay.

Panay ang buntong hininga ni Omar sa pagkabagot. Napa-tingin siya sa kanyang relo at nalaman niyang halos magdadalwang oras na siyang nakatayo sa madilim na bahaging iyon. Kahit siya ay atat na ring malaman kung sino ang maaring maging anak nga ng kanyang amo na si Ramon.

Muli siyang napa-tingin sa kanyang relo. "Mag-aalas-onse na." Saka siya muling tumingin sa pinto ng bahay ni Juanita. Nanlaki ang mga mata niya at biglang nabuhayan ng makitang may babaeng nakatayo sa pintuan ng bahay ni Juanita. "Hindi kaya... babae ang anak ni Bossing?" Nasabi niya ng mahina. 

Halos hindi siya makakurap hanggang makapasok nga ang babae na ang tantiya niya ay nasa edad 20. "Kung iyon nga ang anak ni Bossing, ibig sabihin dalaga na ang anak niya. Naku naman." bigla siyang nakaramdam ng pagurong nang maisip na babae pala ang dapat niyang trabahuin gaya ng inuutos ng kanyang amo.

"Siguro kailangan ko munang sabihin kay Bossing." Napangiwi siya ng mawala ng lumalagos na liwanag sa pintuan nang magsara ito. Alam niyang magpapahinga na ang mga tao sa bahay na iyon.

-----

"Mukhang wala kang kasama ngayon dito Jesse?" tanong ni Jonas nang makabawi sa tawanan nila ni Jesse. Kakatapos lang nilang kumain ng hapunan. Iminungkahi na lang ni Jonas na bumili na lang sila ng lutong pagkain kaysa magluto pa si Jesse.

"Ang kulit mo rin ano?" natatawang si Jesse. "Sabi ko nga sayo, wala akong kasama pag-gabi dahil pang-gabi si Marco. Natural na iyon. Ikaw, alas onse na. Anong oras ka uuwi?"

"Pinapauwi mo na ako?" kunyaring nagtatampong si Jonas.

Napa-ngiti si Jesse. "Hindi naman sa ganon pero, gabing gabi na kasi. Hindi ka pa nagpapahinga tapos magbibiyahe ka pa. Ako naman kailangan ko na sigurong matulog dahil may pasok pa ako bukas. Alam mo namang hindi ako pumasok kanina."

Napa-tango si Jonas nang nakangiti. "Naiintindihan ko. Pero..." Tumingin siya sa paligid ng bahay. "Parang..."

Napa-kunot noo si Jesse. "Ha?..."

"Ayoko umuwi. Pwede ba dito na lang ako matulog?" ngingisi-ngising si Jonas.

"Ano?" naglalakihan ang mga mata ni Jesse. Hindi naman siya galit o kung ano pa man. Hindi niya lang naisip na gustong mag magdamag ni Jonas sa bahay niya. "I-ikaw?"

"Talaga?" halata ang kasiyahan sa mukha at tono ni Jonas.

"Ikaw. Ok lang naman."

"Sa sa kwarto ako matutulog?" sabay tawa ni Jonas.

"Hmmm ikaw."

Lalong natawa si Jonas at hindi maikakailang kinilig. "Ako talaga ha?"

Inaamin ni Jesse na gusto rin niyang makasama si Jonas kahit mahalata ni Jonas sa kilos at pananalita niya wala na siyang pakialam. "Oo." maluwang na pagkakangiti ang idinugtong ni Jesse.

"Hmmm..." 

"Hmmm ka dyan? Bakit, anong iniisip mo?" nagtatakang tanong ni Jesse.

"Wala naman."

"Wala?"

"Gusto ko ng matulog. Bigla akong nakaramdam ng pagod at antok."

Natawa si Jesse. "Sabay ganoon?"

"Ikaw naman may sabi na kailangan na nating magpahinga di ba?"

"Oo nga. Sabi ko nga. Sandali, ililigpit ko lang 'tong pinagkainan natin."

"Tutulungan na kita Jesse para madali."

"Ikaw ang bahala."

-----

Hindi makatulog si Arl kaya bumaba siya ng bahay at tumuloy sa kusina para kumuha ng maiinom. Hindi niya mapigilang mag-isip tungkol sa na-meet niyang tao kanina. Patuloy na tumatakbo sa kanyang isipan ang pangalang Ramon Jimenez.

Napa-buntong hininga muna siya bago inumin ang isang basong tubig. Saka may biglang kumudlit na kung ano sa kanyang isipan. "Kung hanapin ko kaya siya?"

-----

"Saan ako matutulog Jesse?" Nakasunod si Jonas kay Jesse papasok sa isang kwarto. "Dito ba ako?"

"Ayaw mo?" tanong ni Jesse. "Sandali aayusin ko lang."

"G-gusto, ikaw ang tatanungin ko. Ok lang ba?"

Tumigil si Jesse sa pag-aayos ng higaan at humarap kay Jonas. "Huwag na lang kaya." biro niya.

"H-hindi. Huwag. 'Wag na magbago ang isip mo. Dito na ako." saka sumilay may kahulugang ngiti kay Jonas. "Tabi tayo."

Natawa si Jesse. "Hindi no. Dito ka matutulog tapos sa kabila ako."

"Sigurado ka?"

"Oo."

"P-parang... mmm gusto ko na lang umuwi."

"Sigurado ka?" natatawa si Jesse.

"Nagbago yata isip ko, Jesse."

"Talaga?"

"Ano?" biglang giit na tanong ni Jonas kay Jesse.

"Bakit?" nagmamaang-maangan si Jesse.

"San ka ba talaga?" paninigurado ni Jonas.

"Dahil uuwi ka na. Dito na ako matutulog." pinipilit ni Jesse na maging siryoso. Pinipilit niyang huwag matawa.

"Dito na ako matutulog." Nagbago na naman ang isip ni Jonas.

"So sa kabila ako."

"Ay..." 

Natawa si Jesse ng todo sa reaksyon na iyon ni Jonas. "Nakakatawa ka."

Kumunot-noo si Jonas. "Bakit?" nakaramdam siya ng kaunting hiya.

"Wala."

"O sige na nga, uuwi na lang ako. Hatid mo na ako sa labas." sabay talikod ni Jonas.

"Oy sandali." mabilis ang paghawak ni Jesse sa braso ni Jonas para mapigilan ito sa pag-alis. "Binibiro ka lang."

"Napahiya na ako. Ayoko na." nangingiti si Jonas.

"O siya, pakisara na lang ang pinto. Hindi na kita ihahatid tutulog na ako. Pero kung nagbago isip mo? Tabi ka nalang dito ha?" natatawang sabi ni Jesse saka pumatong sa papag na nilagyan ng kutson at makapal na sapin.

"Ok."

"Sige, paalam." humiga na ng tuluyan si Jesse.

"Ok." Pero gumalaw si Jonas patungo sa papag at umupo sa tabi ni Jesse.

"Oh ano yang ginagawa mo?"

"Nagbago kasi uli ang isip ko eh." sagot ni Jonas habang nagtatanggal ng sapatos.

"O siya buksan mo ang electic fan." natatawang si Jesse.

"Ok." Pinindot ni Jonas ang button ng electric fan para gumana iyon. Nang mabuksan ay saka tumingin kay Jesse. "Anong oras ka pala gigising bukas?"

"Five." malumanay na sagot ni Jesse.

"Uhmmm..." saka ngumiti si Jonas.

"Tulog ka na Jonas, kasi mas pagod ka alam ko."

"Oo. Pero kiss mo muna ako."

"Ang lakas ah." natatawang si Jesse. "Kung iyan ba ang magpapaligaya sayo eh. O siya." Hinalikan niya sa pisngi si Jonas.

"Ok na ako hehe."

"Hmmm... oh tulog na."

"Opo."

"Pikit na."

"Pumikit ka muna."

"O ayan." pumikit nga si Jesse. Nagulat si Jesse nang biglang may dumamping labi sa kanyang labi. Agad siyang napadilat. "Ano yun?"

"Good night ko." natawang si Jonas.

"Hmmm..." ungol ni Jesse.

"Huwag ka magalit. Masarap naman di ba?"

"Ewan. Ikaw na unang pumikit. Dali." utos ni Jesse.

"Opo." saka pumikit si Jonas. Akala ni Jonas ay gagantihan siya ng halik ni Jesse pero nagkamali siya.

Imbes na halikan ni Jesse si Jonas ay niyakap niya ito at saka pumikit.

Napa-dilat si Jonas nang maramdamang niyakap siya ni Jesse. Napangiti na lang siyang makitang nakapikit na si Jesse. "I love you, Jesse."

"Mmm mmm." ungol ni Jesse. Ibig sabihin niya ay oo.

-----

"Bakit ka pa bumalik?" nagngangalit ang mga bagang ni Ramon nang may ibalita si Omar tungkol sa kanyang anak daw.

"Eh bossing, nagsarado na ng pintuan. Kaya naisip kong matutulog na ang mga iyon kaya naisipan ko munang ipaalam sa inyo. Bossing kung totoo nga na siya na yung anak ninyo, babae pala siya bossing."

Natigilan si Ramon. Nagbalik sa kanyang alaala ang nakaraan.----

"Boss alam na namin kung nasaan ngayon si Juanita at tingin namin sa laki na ng tiyan niya baka kabuwanan na niya ngayon." impormasyon ng mga tauhan ni Don Ramon noon.

Nagkiskisan ang mga ngipin ni Ramon sa harapan sa galit na nararamdaman. Nag-iisip siya kung ano ang maaaring gawin kay Juanita. Ayaw niyang maisilang ang anak nito. "Dukutin ninyo si Juanita, pagkatapos ay itago ninyo siya hanggang sa makapanganak."

"Pagkatapos Boss?"

"Huwag ninyong hayaang makita ng ina ang magiging anak niya. Saka ninyo pakawalan si Juanita."

"Yung bata Boss?"

"Itapon ninyo. Patayin. Basta huwag ninyong hayaang makita ng ina ang bata." Pagkatapos noon ay tumalikod na si Ramon.

"Sige ho, Boss."

"Siya nga pala." muling humarap si Don Ramon sa mga tauhan. "Huwag kayong magkakamaling ipakita sa akin ang bata, maliwanag?"

"O-opo. Oho Boss."

-----

"Bossing, natutulala ka na naman?" agaw atensyon ni Omar.

"Siguraduhin mo munang anak ko nga ang babaeng nakita mo Omar. At kung iyon nga ang anak ni Juanita, patayin mo siya."

"b-bossing..."

Nagsalubong ang kilay ni Ramon. "Ano? Gusto mong umatras?"

"Babae kasi bossing eh."

Nag-init lalo ang ulo ni Ramon. "Wala akong pakialam. Sundin mo ang utos ko. Sabihin mo lang kung naduduwag ka Omar, dahil marami akong ipapalit sayo." pananakot ni Ramon.

Alam ni Omar na kapag hindi niya tinanggap ang pinapagawa ng kanyang amo, ay siya ang mahihirapan. Dahil sa dami na ng alam niya tungkol sa kasamaan ng kanyang amo, baka kapag tumalikod siya ay siya ang tirahin nito o ipapatay. Iyon ang ikinatatakot niya.

Matagal na nga sana ni Omar na umalis sa trabahong iyon pero hindi na niya magawa sa takot na baka pati ang pamilya niya sa probinsya ay madamay. Kilala na niya si Don Ramon at ang pamilya nito at kung gaano kasama ito. 

Dati lang siyang nagtatrabaho sa isang night club. Maayos na nga sana kahit ganoon ang klase ng kanyang trabaho nang makilala niya si Don Ramon na nagalok sa kanya ng trabaho. Trabahong kanyang pinagsisihan. Kung hindi nga lang nagkataong nangangailangan siya ng perang maipapadala sa probinsya, hindi niya sana tatanggapin ang alok ni don Ramon. Ang maging utusan ni Don Ramon sa mga nais nitong mapatumba. At ngayon nga ay isang babaeng dalaga naman ang kailangan niyang tapusin.

"Omar." tawag ni Ramon kay Omar na tahimik sa isang sulok.

"Bossing?" alisto agad niya nang marinig ang pagtawag ng amo.

"Maari ka na munag umuwi ngayon, bukas na lang uli tayo ng gabi magkita."

Nagkunot-noo si Omar. Nagtataka siya kung ano ang naisipan ng kanyang amo at biglaan siyang pinapauwi.

"Huwag kang mag-alala doble ang bayad ko parin sayo. Magpahinga ka na para maayos mong magawa ang ipinatatrabaho ko sayo sa susunod na araw."

"a-ah sige po Bossing."

-----

Hindi makatulog si Jonas. Masyado niyang binanbatayan ang bawat sandaling nakayakap sa kanya si Jesse. Ramdam na ramdam niya ang pagmahahal sa kanya ng katabi. Kanina pa siya nangingiti habang dinadama ang pagtibok ng puso ni Jesse sa kanyang dibdib. Tila sabay na nag-usap ang kanilang mga puso sa sabay nitong pagtibok. Nakatingin lang siya sa kisame at nag-iimahinasyon para sa kanilang dalawa sa mga susunod na araw at sa panghabang-buhay nila. Nang may isang bagay siyang naisip, sa pagdating ng araw. Biglang tumulo ang kanyang luha.

-----

"Magiging mahaba ang pahinga ko ngayon." naibukang bibig ni Marco nang makalabas sa kanyang pinagtatrabahuan. Hawak-hawak ang pera, nangingiti siyang naglalakad habang naghahanap ng mabibilhang tindahan. Naisip kasi niyang bumili ng maipapasalubong kay Jesse. Balak niyang bumili ng maipang-aalmusal o kahit ano.

Napa-tingin siya sa kanyang relo at nakita niyang ala-una palang ng madaling araw. "Mahaba pa bago mag-umaga. Pero ang alam ko, mga alas-kwatro palang ng madaling araw gumigising na si Jesse. Tama, kahit siguro lulutuin pa lang ang bibilihin ko. Basta kung anong merong mabili." Kausap niya ang sarili habang naglalakad at maaring mabilhan ng makakain nila ni Jesse.

"Teka, naka-uwi na ba kaya si Jesse? Siguro naman kasi, ayaw nun na umaabsent sa trabaho." 

-----

Alam ni Jessica na naka-tulog na siya pero bigla na lang siyang nagising nang biglang sumingit sa kanyang kawalan si Jesse. Simula nun ay nahirapan na siyang makatulog uli. Pabaling-baling na siya sa kanyang higaan. Hindi niya alam kung paanong pwesto ang kanyang gagawin para lang ma-relax at maka-tulog.

-----

http://bgoldtm.blogspot.com

(formerly the erwareid blog)