Unexpected Love Chapter 11 - 15

Unexpected Love 11 (Joana)

-oO0Oo-

Di ko inaasahan na makikita ko si insan at si Jom sa childrens park na iyon, nag uusap sila pero parang seryoso ang mukha ni insan kaya nag pasya akong lapitan sila para damayan si insan. Minsan kasi noong bata pa kami pag iniinis nitong si Jom si insan ay ako dumadamay sa kanya para gantihan itong si Jom at pabirong susuntukin. Siguro ay isa nanaman ito sa mga away bata nila madalas kasi silang mag away ni inisan na minsan nauuwi sa pag aaway kahit na ganitong edad na sila.

Habangpapalapit ako sa kanila doon ko napansin na talagang seryoso ang kanilang pinag uusapan, kaya nag pasya na lang ako na di ko na sila pakikialaman. Tatalikod na sana ako at aalis nang marinig ko ang sinabi ni Jom. Naguluhan ako di ko alam kung anu ang magiging reaksyon ko, oo alam kong ako ang girl friend ni Jom at alam kong palabas lang iyon. Kung sa akin lang ay wala naman iyun sa akin dahil barkada naman siya ng aking pinaka-mamahal na pinsan. Noon pa man ay lagi na saking sinasabi ni Jom na ako nga girld friend nya pero may iba talaga siyang mahal. Hindi ko akalaaing si insan pala iyon. Nagtago ako sa di kalayuan para mapakinggan ko ang kanilang pag uusap.

Jam: ako mejo magulo pa eh, pero dahil sa mga kaganapang nagnyari eh, pero Di ko rin inaasahan na aabot din sa ganito ang nararamdaman ko para sayo.

Jom: Jam, sinabi ko yun sa iyo para sa mabawasan na ang bigat na dinaramdam ko.

Jam: kaya nga ikaw nabawasan ang bigat. eh ako, anu satingin mo? mas bumigat ang nararamdaman ko, noon ko pa napapansin ang ibang claseng pag tingin mo sa akin pero di ko ito pinuna dahil sa iniisip ko na kaibigan kita at di ko dapat bigyan ng masamang kahulugan ang pagiging maasikaso mo sa akin.

Jom: ngayon alam mo na, na totoo ang hinala mo! anu ngayon ang gusto mo?

Jam: di ko alam Jom, pero....

Jom: pero anu?

Jam: sinasabi kasi nito (utak) di tayo pwede pero ito (puso) nag sisigaw na mahal na rin kita ng higit pa sa pagkakaibigan. Kaya nga naguguluhan ko di ko alam kung anu ang susundin ko (sabay patak ng mga luha)

Jam: Jam...Jam....shhhhh... wag ka nang umiyak please..... andito ako Jam, mahal kita pero handa akong mag hintay.

Jam: papanu kung di ko kayanin?

Jom: andito nga ako, sabihin mo lang kung di mo na kaya..

Jam: pwes Jom, di ko na talaga kaya ito, kaya mali man siguro pero sa pagkakataong ito siguro ay susundin ko ang sinasabi ng....

Bago po man matapos ang sasabihin ni insan ay pag pasya na akong lumabas at kausapin sila. Ang gusto ko ay malaman kung totoo ang lahat ng narinig ko. Gusto ko malaman sa bibig mismo nila ang katotohanan.

Ako: Oi mga pare anung ginagawa nyu dito?

Pero sa halip na sagutin agad ako ay isang katahimikan lang ang kanilang sinagot sa akin, ni hindi nga maka tingin ng diretso sa mga mata ko si insan samantalang si Jom ay nakatulala parin talaga na mistulang isang statwa na ginaya sa isang taong nakakita ng di kanais-nais. Di na ako nakatiis sa kanilang gawi kaya nag pasay ulit akong mag salita. Pinipilit kong itago ang aking namumuong pakiramdam sa loob dahil di ko alam kung may karapatan ba akong magalit kay insan at kay Jom.

Ako: Hello? Tao po... may kausap ba ako?

Jam: ha? Anu daw?

Ako Ang sabi ko... anu ang ginagawa ninyo dito.. eh childrens park ito diba. Ang tanda nyo na kaya para mag lagi pa dito..

Jom: Joana kasi..

Ako: kasi anu?

Jam: insan nag uusap lang kami..

Nabigla ako sa pagharap sa akin ni insan dahil bakas sa kanyang mukha na umiyak siya. Di ako sanay na makitang umiiyak ang pinsan ko, sa mga ganoong pagkakataon ay medyo nagagalit ako at tinatawag ko siya sa kanyang pangalan sa halip na insan.

Joana: nag-uusap? Eh bakit ka umiiyak?

Ako: ah...eh....

Joana: a...e.... anu?! Sabihin mo Jam... Sabihin mong mali ang mga narinig ko kanina lang!

Gusto ko na talagang malaman kung totoo ang lahat ng iyon, pero di parin nila ako sinagot kaya di ko na napigilan ang galit na namuo sa loob ko, galit na di ko alam kung may karapatan pa akong ilabas at galit dahil nakita ko nanamang umiyak ang aking pinakamamahal na pinsan.

Ako: anu? Sabihin ninyo!!

Sa pagkakataong ito,sa halip na sabihin agad sa akin ni Jom sa harap ng pinsan ko ay lumapit siya sa akin saka hinila niya ako papalyo kay Jam. Nag pumilit naman akong kumawala sakanyang pagkakahawak pero talagang malakas ang kanyang hawak sa braso ko. Nung matantya na niyan gdi na kami maririnig ni Jam saka niya ako pinakawalan at saka kinaupsap.

Jom: Joana! Anu bang gusto mong malaman ha?!

Ako: yung totoo Jom! Yung totoo!

Jom: anu pa bang totoo ang gusto mo, eh diba noon pa ay sinasabi ko na sa iyo na palabas lang ang sa atin dahil hindi kita mahal, kaya wag kang mag iinarte diyan na parang niloko kita! dahil sa wala talagang tayo!

Ako: oo! Jom alam ko iyon pero.. sa dinami dami ng tao bakit si insan pa? (sabay tulo ng luha) alam mo Jom kung noon mo pa sinabi yan siguro maiintindihan ko pa at magpaparaya ako dahil mahal ko ang pinsan ko..

Jom: oh ngayon! Alam mo na... si Jam ang mahal ko at hindi ikaw... kaya wala kang karapatang umasta ng ganyan...

Dahil sa kanyang sinabi ay napaluhod na lang ako at tuluyang humagulgol sa pag iiyak sa may paanan niya. Ngayon alam ko na ang totoo, si Jam ang mahal niya pero ang msakit lang sa akin ito dahil inilihim ni Jam lahat ng ito sa akin. Pilit akong itinayo ni Jom, at sa aking pag tayo ay agad ko siyang binigyan ng magkabilang sampal, saka ako tumayo ng tuluyan. Bago pa man ako umalis ay tinitigan ko rin si insan, alam ko galit ako sa mga oras na iyon sa kanya pero iyn dahil lang sa nag lihim siya sa akin.

Lumayo ako at tuluyang umalis, sa aking pag-lalakad ay patuloy parin sa pag tulo ang aking luha. Nag iisip, naguguluhan ako sa sarili ko kung bakit ako nag react ng ganun. Pero kahit sino naman ata ang pag salitaan ng ganun ay talagang masasaktan.

Tuliro akong nag lalakad at wala sa sarili di ko ala kung saan ako pupunta ngayon, gusto kong puntahan si insan sa kanilang bahay pero di ko alamkung panu ko siya haharapin matapos ko siya bigayan ng masamang titiig. Di ko alam kung maiintindihan niya ako o magagalit dinsiya sa akin.

Nag pasya na lang akong umuwi na lang muna at doon mag iisip ng paraan kung papanu ko haharapin si insan at si Jom matapos akong mag skandalo. Tinungo ko agad ang aking kwarto at saka binuksan ko ang aking loptop.

Ako: i need music to realx....

Pagkabukas ko agad ng aking computer ay inopen ko agad ang isa sa mga lastest video ng kanta ng paborito kong youtube artist..

I’m running backwards in the rain

Got my hand up for a taxi

I finally got her name

Then we slipped into the backseat

I whisper, “are you okay?”

She nods her head with feeling

I could see the pain

And I cannot explain how

[Chorus]

I am captivated by

The way you look tonight

And I’ve seen what you’ve been into

So I will never cross the line

I won’t tell you any lies

I was sent here for the rescue

[Verse 2]

She couldn’t see past his stare, when desire took them over

With a quick and simple prayer she cried, “God bring this to closure”

“I cannot take this anymore and I know that what I’m waiting for

Is so much bigger, so much better, get me out, please deliver”

So I’m here breaking down your door

Calling out your name

I want to take away the pain

You know I’m here like I was before

Screaming out your name

Waiting for the change

[Chorus]

I am captivated by

The way you look tonight

And I’ve seen what you’ve been into

So I will never cross the line

I won’t tell you any lies

I was sent here for the rescue

[Choir]

Leave your burden, weak and weary, I will lead you home

Amazing Grace, how sweet the sound

Dahil sa kantang iyon, ngayon naliwanagan na ako, bibigyan ko muna ng isang araw ang aking sarili na maabsorb ko sa sarili ko ang mga nangyari ngayon lang. Humiga ako sa kama ko at nag isip ng mabuti. Kailangan ko na talagang tanggapin na kahit kailan ay hindi ako mamahalin ni Jom.

Bukas na bukas din ay kakausapin ko insan, gusto kong malaman niya na handa akong magpaubaya para sa kanya, mahal na mahal ko talaga si insan at ayaw kong masaktan siya, handa akong gawin ang lahat para lang lumigaya ang aking nag-iisang bestfriend pinsan. Dahil dun di ko na namalayan na tumutulo na pala ang aking mga luha. Kasi kahit papanu ay minahal ko rin naman si Jom ng higit pa sa kaibigan pero talgang mas matimbang ang pagmamahal ko sa aking pinsan.

Buo na ang aking pasya hihiwalayan ko na si Jom para kay Jam.

Lumalalim na ang gabi pero di parin ako makatulog kaya binukasan ko ulit ang aking loptop at saka nag patugtog na lang ako ng kanta. Pabotiro ko rin naman ang kantang ito, at ito ang isa sa mga kantang gusto kong marinig ni Jom dahil halos lahat ng saloobin ko at nararamadaman ko ay makukuha sa kantang ito.

He is sensible and so incredible
And all my single friends are jealous
He says everything I need to hear and it's like
I couldn't ask for anything better
He opens up my door and I get into his car
And he says you look beautiful tonight
And I feel perfectly fine

But I miss screaming and fighting and kissing in the rain
And it's 2am and I'm cursing your name
You're so in love that you act insane
And that's the way I loved you
Breakin' down and coming undone
It's a roller coaster kinda rush
And I never knew I could feel that much
And that's the way I loved you

He respects my space
And never makes me wait
And he calls exactly when he says he will
He's close to my mother
Talks business with my father
He's charming and endearing
And I'm comfortable

But I miss screaming and fighting and kissing in the rain
And it's 2am and I'm cursing your name
You're so in love that you act insane
And that's the way I loved you
Breakin' down and coming undone
It's a roller coaster kinda rush
And I never knew I could feel that much
And that's the way I loved you

He can't see the smile I'm faking
And my heart's not breaking
Cause I'm not feeling anything at all
And you were wild and crazy
Just so frustrating intoxicating
Complicated, got away by some mistake and now

I miss screaming and fighting and kissing in the rain
It's 2am and I'm cursing your name
I'm so in love that I acted insane
And that's the way I loved you
Breaking down and coming undone
It's a roller coaster kinda rush
And I never knew I could feel that much
And that's the way I loved you oh, oh

And that's the way I loved you oh, oh
Never knew I could feel that much
And that's the way I loved you

Pagkatapos ng kanta ay agad akong nakatulog ng mahibing, di ko na iniisip kung anu ang mangyayari bukas. Bahala na, basta haharapin ko na talaga si insan at si Jom bukas.

Kinabukasan ay pumasok ako sa klase namin na medyo naging balisa parin dahil biglang bumalik sa isipan ko ang mga pangyayari kahapon, pero di dapat ako mag paapekto kailangan kong mag focus para narin sa sarili ko, kay insan at kay Jom. Pagkatapos ng klase ko ay agad kong hinanap silang apat dahil alam kong tiyak na magkakasama sila. Pinuntahan ko ang isa sa mga tambayan nila pero laking gulat ko ng si Aelvin at Anton lang ang nakita ko. Nagpasya akong lapitan sila at tanungin kung asan si insan at si Jom.

Ako: Anton...

Anton: oh Joana! Anu kailangan mo?

Ako: si insan at si Jom asan sila? Bakit di nyu kasama?

Aelvin: si Jom eh........ ahm.........

Anton: Masama ang pakiramdam.

Aelvin: oo tama masama ang pakiramdam. Si Jam naman eh absent di pumasok, nagpadala lang ng excuse letter may family emergency daw. Alam mo ba yun Joana?

Nabigla ako sa narinig, kasi ugali ng buong angkan namin ay kung may family emergency ay pinapa-alam sa lahat para mag damayan at matulungan ang isa’t isa. Di ko alam kung anu ang gagawin ko, bigla akong kinabahan na baka nga may masamang nangyari kay insan kaya di siya naka pasok. Dahil sa narinig ay dali dali akong tumalikod at umalis. Pero bago pa man ako makalayo ay lumingon ulit ako kina Anton at Aelvin saka nag pasalamat.

Agad kong tinungo ang bahay nila insan dahil sa kinabahan ako. pag dating ko sa bahay nila ay nagtaka ako kung bakit tila normal lang naman kaya nag pasya akong kumatok.

Knock...Knock...Knock....

???: sino po sila?

Ako: manang ako po ito si Joana...

Manang: ay kayo po pala mam!!

Ako: asan si insan?

Manang: ay wala po mam, umalis kasama momy at dady niya.

Ako: ha? Saan daw pumunta?

Manang: ang sabi eh sa, Tagaytay daw po. May gusto daw kasing gawin dun si Sir Jam kaya sinamahan na lang siya nila Mam at Sir.

Ako: ganun ba? Sige po manang salamat po.

Laking pagtataka ko kung bakit umalis sila auntie ng walang pasabi, dati rati ay alam ng lahat kung saan pupunta ang bawat miyembro ng ankan.

Nagpasya na lang akong umuwi, habang nasa daan ako iniisip ko kung pupuntahan ko na ba si Jom o hindi, gusto ko kasing makausap muna si insan bago ko siya harapin at gusto ko kasama ko si insan pag haharapin ko na siya.

Nagpasya na lang akong umuwi, pag dating ko sa bahay ay agad kong kinausap si momy..

Ako: momy!

Momy: anu yun? Bat parang gulat ka?

Ako: kasi po momy.. absent po kanina si Jam at ang dahilan niya ay family emergency daw?

Momy: ahhh iyon ba? Naku wala yun... kagabi lang din namin nalaman pero ang paki usap ni Jam ay huwag daw munang sabihin sayo... maging ako ay nagtataka kung bakit pero, nirespeto ko ang gusto nila. Teka nga, nag away ba kayo ng oinsan mo?

Ako: ay wala po momy.. kondting di pag kakaunawaan lang..(ang naging palusot ko kay momy ayaw ko kasing malaman niya na nag ayaw kami ni insan dahil kay Jom). Momy anung emegerncy daw po iyon at biglaan naman yata?

Momy: wala, gusto lang daw ni Jam mag bakasyon, pero pinalabas lang na family emergency para pumayag ang paaralan ninyo, isa pa nag paalam nanaman sila sa buong  ankan at pumayag naman na gamitin nila ang family emergency.

Ako: ganun po ba? Sige po momy.. akyat na po ako.

Momy: teka kumain ka na ba?

Ako: opo.. sige po.

Tanapos ang buong araw na nagiisip ako kung bakit ayaw ipaalam ni insan saakin na umalis siya, at kailangang kina monang at momy ko pa malaman ang totoo. Kinabukasan ay ganun parin wala parin akong Jam na nakita pati na rin sa mga sumunod na araw ay wala paring Jam. Tatlong araw na siyang di nagpaparamdam saakin pati sin si Jom ay ganun din tatlong araw na ring laging matamlay at walang gana.

Dahil sa mga pangyayari ay nagpaalam ako kay momy kung pwede ko bang sundan sila auntie sa tagaytay. Buti naman at pumayag din si momy sa gusto ko, parti na rin ang buong ankan dahil maging sila daw ay nag-aalala na kay Jam dahil nga tatlong araw nang di nagpaparamdam, pag kinokontk naman daw sila auntie ay laging “OK” lang ang sagot nila kapag si Jam na ang tinatanong.

Pagkagising na pagkagising ko ay agad akong bumiyahe patungo sa resthouse nila auntie sa tagaytay para na rin kumustahin sila doon tutal wala namang pasik ngayon. Pag dating ko sa resthouse ay agad akong sinalubong ni auntie ng yakap. Dahil doon kinabahan ako dahil nararamdaman kong parang may mali. Kaya tinanong ko na lang si auntie kung asan si insan.

Ako: auntie si insan po?

Lumingon si auntie kay Uncle at saka sumagot.

Auntie: wala sin siya dito.

Ako: anu! Eh asan po siya? Diba ang sabi ay kasama ninyo siya?

Uncle: oo kasama namin siya paunta dito, pero pag dating namin dito ay nag paalam siyang aalis muna siya at magpapakalayo. Mga isang linggo daw, at gusto niyang mag isip at mapag isa.

Ako: san daw po siya pumunta?

Auntie: iyon nga ang problema namin eh dahil mgaing kami ay di namin alam kung saan siya nag punta. Sinusubukan naming tawagan siya pero pinapatay niya ang kanyang cellphone pag tumatawag kami, sinubukan naming tumawag ng ibang number pero ngn sagutin niya ito at nalamang kami iyon ng uncle mo ay agad niya itong pinatay. Saka nag text lang siya eto.

Kinuha ni auntie ang kanyang cellphone at saka pinakita sa akin ang text ni insan

“sorry po momy.. pero pabayaan nyo po muna ako.. gusto ko lang munang mapag isa ngayon. Please huwag po kayong mag-alala sa kalagayan ko. Ok naman po ako dito. Please po huwag ninyo po numang ipaalam sa iba na di ninyo ako kasama lalong lalo na po kay Joana. Sana po pagbiyan ninyo ako”

Tumulo lang ang luha ko dahil sa nabasa, hindi ako makapaniwalang siya mismo ang nagsabi na huwag saakin ipaalam. Samatalang noon ay ako lagi ang unang nakaka-alam kung asan siya tuwing may problema siya.

Naguilty ako dahil alam kong isa mga dahilan kung bakit siya nagalit ay dahil sa tinitigan ko siya ng masama. Halos humagulgol nanaman ako sa iyak nang maramdaman ko ulit ang yakap ni auntie at narinig ko ang boses ni uncle.

Uncle: Hija.. anu ba ang problema ninyong mag pinsan? At daig pa ninyo ang mag nobyo na nag away?

Ako: wala po uncle.. konting di pagkakaunawan lang po..

Auntie: o siya-siya tama na iyan.. halika pasok ka muna. Anu anu na ngayon ang plano mo?

Ako: di ko po alam auntie? Siguro po ay babalik na lang po muna ako ng maynila..

Uncle: ipag paliban mo na lang ang iyong pag alis dahil alam naming pagod napagod ka rin. madyo nasasaktan man kami ngayon dahil sa pinag daraanan ng pinsan mo kung anu man iyon pero mas masasaktan kami kung may masamang mangyari sayo dahil sa pumayag kaming agad kang bumalik ng maynila.

Ako: sige po uncle, bukas na lang po ako aalis.

Pumasok ako sa loob at sa kwarto no insan ako natulog. Doon sa loob ng kanyang kwarto ay sumariwa sa ala-ala ko ang mga masayang pag-sasama naming dalawa. Halos mapaiyak nanaman ako dahil sa galit ko sa sarili ko, dahil kasi sa ginawa ko ay nagalit tuloy sa akin ang aking pinakamamahal na pinsan at ngayon ay ayaw tila iniiwasan pa ako.

Kinabukasan ay agad akong nag paalam kina uncle at auntie para bumalik na nang maynila. Halos apat na araw pa ang lumipas na walang Jam akong nakikita sa paaralan, pati sina anton ay nagtataka narin kung bakit ang tagal bumalik ni Jam.

Dalawang linggo simula nang lumiban si Jam ay nabalitaan ko na lang na nakabalik na ng maynila sila auntie, nang malaman ko iyon ay agad akong pumunta sa bahay nila para tanungin kung asan si Jam.

Pag dating ko sa bahay nila ay di ko alam kung anu ang sasabihin ko.

“Knok...Knock...Knock”

???: sino yan?

Natuwa ako dahil sapamilyar ang boses na narinig ko. Hindi ko siya sinagot, bagkus ay kumatok na lang ulit ako para pagbukasn niya ako pinto, ginawa ko ulit ang signature knock ko para ipaalam sa kanya na ako iyon. Pag bukas niya ng pinto ay agad ko siyang sinalubong ng isang mahipit na yakap. Labis din ang kanyang pagtataka at sinagot na lang ako.

Jam: oh anu ginagwa mo dito?

Ako: Obvious ba? Ehdi gusto kong makita nag pinakamamahal kong pinsan....

Jam: so? Nakita mo na ako... masaya ka na?

Ramdam ko parin na may tampo pa siya sa akin kaya sa halip na yakapin at sagutin siya ay isang malakas na sampal na lang ang singaot ko.

Jam: Aray!!!! Anu ba problema mo?

Ako: ikaw itong may prblema insan. Alam mo bang nag alala ako ng husto sa iyo. Alam mo bang handa akong gawin para lang lumigaya ang pinsan ko? Alam mo bang hihiwalayan ko na siya para lang maging masaya ka?

Di na siya nakasagot sa mga sinabi ko, natulala na lang siya at saka ng halos isang minuto bago siya ulit nakapag salita at nag- paliwanag..

Jam: kung ganun insan, bakit ganun.. bakit galit ang nakita ko sa mga mata mo nung nalaman mo ang totoo sa amin ni Jam?

Ako: teka anu balak mo dito tayo sa pinto mag uusap? Di mo ba ako papapasukin?

Jam: oh siya-siya halika pasok ka na.. naku kung di lang kita pinsan...

Sa sofa kami nag pagtuloy ng pag uusap ni insan, ngayon ay ramdam ko na na hindi na siya galit sa akin, at bumalik na rin ang dating pakikitungo niya sa akin. Isa na lang ang kailangan kong gawin ngayon, ang harapin at hiwalayan si Jom.

Unexpected Love 12

-oO0Oo-

Natigilan ako sa kantang iyon, di mawari sa isip ko ang mga mata ni insan bago siya umalis. Galit pagkamuhi, pagkasuklam, at poot ang nakita ko. Kung may nagkataon sigurong di niya ako pinsan at di niya ako kilala siguro ay napatay niya ako. sa talang buhay ko ngayon ko lang nakita si insan na nagkaganun.

Buo na ang pasya ko gusto kong umalis, magpakalayo muna. Gusto kong mag isip at mag muni muni. Pagkatapos kong mag impake ay bumababa na ako at doon saktong nakita ko sila momy. Agad naman akong nag paalam at sinabi ang plano ko.

Ako: momy!

Momy: anu yun anak?

Ako: momy can we take a short vaccation?

Dady: sure.. tutal malapit nanaman ang school break. Kaya sige saan mo gusto anak? US, Austrailia, Japan, Hawaii.. name it at agad tayong pupunta dun sa start ng school break ninyo saka kung gusto mo isama mo pa ang mga barkada mo its our treat.

Ako: no dad. I want it now.

Momy: bakit naman ata biglaan??

Ako: basta momy i just need time to think gusto ko muna ang isip.

Dady: is there a problem son? Tell us and we’ll do our best to help out

Ako: dady, pwede mo bang kausapin ang buong angkan na palabasin muna na may family emergency para naman pumayag ang school.

Dady: sure anak, pero i can’t promise for a positive response mula sa kanila alam mo naman na family emergency is a serious situation at dapat lagn gamitin yan pag talagang may totoong emergency..

Ako: siguro naman dady pwede nilang ireconsider, i just need air and time to think. May mga rescent events kasi na nangyari ngayon na gusto kong pag isipan.

Momy: anu ba iyan anak? Baka naman we can help?

Ako: it something too personal ma, and i know mas masosolve ko lang ito pag ako lang mag isa.

Momy: ok we do our part.

Ako: thanks momy, and please one more favor.. kung pumayag man sila please huwag po ninyong ipaalam kay Joana. Alalm ko kasi makiki-alam iyon.

Dady: pero diba anak eh..

Ako: alam ko dady, so please dady no but’s no if’s please...

Dady: ok.. we’ll do.

Dahil doon ay kinausap agad nila dady and buong angkan, at laking pasaalamat ko din naman dahil sa pumayag sila sa nais namin. Iniabot ko naman sa kanila ang sulat na ginawa ko para pirmahan nila ito at para din ma ipasa ko na agad bukas. Agad namang pumirma sila momy at dady at sinabi nila an agad din kaming aalis at ipapahatid na lang kay manang ang aking sulat.

Kinaumagahan ay agad na ipinasa ni manang ang aking excuse letter sa aming professor at pagbalik na pagbalik ni manang ay agad din naman kaming umalis patungo sa aming resthouse sa tagaytay. Gusto ko talagang lumayo at mapag isa pero ayaw nila momy natatakot daw kasi sila baka may gawin akong ikakapahamak ko.

Halos ilang oras din naman ang iginugol ng namin sa byahe patungo sa tagaytay, sa buong byahe namim ay wala na akong ibang inisip kundi ang lumayo at mapag isa. Dahil doon ay nabuo ang isang plano, tatakasan ko sila momy at para matuad ang planong iyon ay sisiguraduhin kong tulog na sila mamaya gabi bago ako umalis.

Halos umayon naman sa aking plano ang lahat dahil sa sobrang pagod ay agad nang natulog sila momy, nag paalam ako na ppupunta ako sa aking kwarto para narin magpahinga. Pag pasok ko sa aking kwarto sa halip na mag pahinga ay agad akong kumuha ng isang papel at nagsulat ng isang liham para kina mama at nang matantya kong tulog na sila ay dahan dahan akong lumabas ng kwartoko iniwan ang liham sa may paan ng pinto ng kanilang kwarto at dali daling umalis, di ko rin alam kung saan ako pupunta. Bahala na basta kailangan kong mapag isa at mag isip.

Sa aking paglalakad ay napad-pad ako sa isang kombento, di ko naman talaga gustong pumasok ngunit nang aalis na ako ay may tumawag sa akin at kinausap ako.

???: hijo... napansin kong parang may problema ka?

Luumingon ako sa paligid at sinigurong walang ibang taong kausap si father.

Ako: ako po ba? Sorry po kung naka-abala ako, napadaan lang naman po ako, at naghahanap ng matutuluyan.

Father: bakit hijo saan ka ba galing, bakas sa mukha mo ang pagod at tila may mabigat kang problema?

Ako: opo father, umalis po ako sa amin, di ko naman po talaga ginustong umalis pero minabuti ko pong umalis na lang muna para makapag isip ako, medyo mabigat po kasi ang aking problema ngayon. Ngayon po eh wala pa po akong matutuluyan. Oh sige po, mauna na po ako at ako’y maghahanap pa ng lugar na pwedeng tuluyan

Father: Hijo, sandali dito ka na tumuloy.

Nagtataka ako sa naging alok ni father sa akin, nahihiya talaga ako dahil ang alam ko ay ang lugar na iyon ay para lang sa mga pari at sakristan. Nadadalawang isip ako kung tatanggapin ko ang alok ni father, pero di pa man ako nakakaag  desisyon ay muling nag salita si father.

Father: hijo tandaan mo, ito ay bahay ng ating panginoon at ang pinto nito ay laging bukas para sa mga nangangailangan, kung anu man iyang problema mo ay masnararapat na ikaw ay lumapit sa kanya at sa kanya ka humingi ng tulong.

Medyo naguguluhan man ako sa kanyang mga sinabi pero minabuti ko na ring tanggapin ang kanyang alok alam ko kasi isa ito sa mga lugar na di nila momy paghahanapan sa akin, sigurado akong hahalughugin lang nila ang lahat ng hotel, room for rent, resort iba pang lugar dito sa tagaytay pero di sila maghahanap sa akin sa loob ng kombento.

Pumasok ako sa loob at saka pinakilala ako ni father sa mga sakristan.

Father: Magandang umaga, ngayon ay pansamantala nating makakasama dito sa atin si... (sabay lingon sa akin)

Ako: Jacob Del Rosario po, Jake na lang itawag nyu sa akin..

Sinadya kong di sabihin ang buong pangalan ko para narin mas maging epektibo ang pagtatago ko kina momy.

Mga Sakristan: magandang umaga Jake..

Father: Jeffrey, maari mo bang tulungan itong si Jake... gusto ko rin sanang ikaw mag maging kasama ni Jake sa lahat ng oras dito sa loob turuan mo siya, ituring mong kapatid. pwede ba iyon?

Jafferey: sige po father wala pong problema, ako po ang bahala kay Jake...

Nanlaki ang aking mga mata sa narinig kay father at lalo na nang makita ko ang sakristan na kanang kinakausap. Kung pinaglalaroan ka nga naman ng tadhana oo, sa dinami dami ba naman kasi ng taong pwedeng tumulong sa akin ay magiging kapangalan pa niya at kahawig pa.

Kinuha na ni Jeffrey ang aking mga gamit at dinala ito sa isang kwarto. Mejo maliit lang ang kwarto di ito katulad ng mga hotel pero pwede nang pag tiyagaan tutal ginusto ko naman ito kaya kailangan ko itong gawin. Sa loob ng kwarto ay inaya ko ng magusap kami ni Jeffrey, doon ko napag alaman na ulila na pala siya simula ng baby pa lang siya at dito na siya sa kombento lumaki, habang nagsasalita si jefferey ay di ko talaga maiwasang hindi siya pag masdan, maigi at maingat ko siyang pinagmasdan at doon lalo kong nakompirma na talagang magkahawig sila ni Jom yung tipong pinagbiyak na buko na kahit saang angulo mo tingnan ay pareho talaga. Nabasag lang ang aking magmamasid sa kanya ng muli tinanong niya ako.

Jeffrey: Tao po? Hello Jake anjan ka pa ba?

Ako: anu? Anu daw?

Jefferey: ang sabi ko eh, ikaw bakit pa nga pala napunta dito?

Ako: kasi, ahhmm... may problema lang ako at aksidenteng napadaan lang naman ako dito dahil naghahanap ng pwedeng matuluyan tapos inalok ako ni father, ayaw ko sanang pumayag kaso nakakahiya naman kay father.

Jeffrey: ahhh ganun ba? Kung OK lang sayo pwede ko bang matanong kung anu prolema mo?

Ako: siguro huwag muna ngayon Jefferey, di ko yata kaya eh..

Jeffrey: ahhh alam mo parang alam ko yan.. pag ibig yan anu?

Natameme ako sa kanyang sinabi di ko alam kung anu ang isasagot ko, napatango nalang ako at pinilit ibahin angusapan

Ako: teka kanino pala kwarto ito at sino ang kasama ko dito?

Jeffrey: bakit?

Ako: wala natanong ko lang, dalawa kasi ang kama kaya natanong ko kung kaninong kwarto ito at kung sino ang kasama ko..

Jeffrey: guest room ito Jake kaya wala kang kasama dito pero kung gusto mo kausapin ko si Father na samahan ka dito.

Ako: ha?! Bat mo naman nasabi yan?

Jeffrey: wala lang, nababkasakalai lang ak na baka gusto mo may kasama ka.

Ako: naku huwag na, ang gawin mo eh turuan mo na lang ako sa mga gawain dito sa loob, at ayaw ko ituring nyu akong bisita dito.

Jeffrey: sige kung iyan ang gusto mo. sige mauna na ako. balikan na lang kita mamaya pag kakain na

Ako: sige. Salamat.

Sa ag labas ni jeffrey ng kwarto ay doon ako nakaagisip ng mabuti kung anu talaga ang plano ko at kung gaano ako katagal dito. Habang nagiisi ako ay narinig kong nag ring aking cellphone.

Ring....Ring...

Kinuha ko ito at ng tingnan ko kung sino ito, tama ang hinala ko si Momy ang tumatawag. Di ko alam kung sasagutin ko ito o hindi. Halos ilang ring din ang narinig ko at ito ay kusang tumigil, inisip ko na lang siguro tama lang ang ginawa ko nagyon gusto ko lang talagang mapag-isa sana ay maitindihan ako nila momy sa ginawa ko.

Ilang minuto pa ang lumipas at ako ay nakaidlip ni di ko na namalayan ang paglipas ng oras, nagising nalang ako sa dahil sa pag yugyug sa akin at sa boses na narirrnig ko.

???: Jake... Jake... gising na... Jake...

Ako: huh? Asan ako? anung oras na ba?

???: Jake... si jeffrey ito, gising na, at may gagawin pa tayo baka abutan tayo ng sikat ng araw niyan..

Bigla akong bumangon at doon ko napagtanto na totoong nasa simbahan ako, akala ko ay nananaginip lang ako, pag tigin ko sa orasan ko ay 3:00am. Gusto ko mang bumalik sa pagtulog ay hindi ko na ito ginawa dahil sa binitiwan kong salita na ituring nila ako dito na kasama at hindi bilang isang bisita ibig sabihin noon a gigising ako sa ag gising nila, gagawin ko lahat ng gawain nila at kakainin ko lahat ng kanilang kinakain.

Sa paglipas ng bawat araw ay unti unti na akong nasasanay sa mga gawain sa loob ng simbahan, halos 3 araw na simula ng iwan ko sila momy sa resthouse sa tagaytay di ko alam kung nandoon pa ba sila or bumlik na sila sa maynila tulad ng sabi kong iwanan na muna nila ako.

Nakakapagod man ang mga gawin ay pilit ko itong ininda dahil kung tutuusin ay masaya naman palang kasama ang mga sakristan at mga pari lalong lalo na si jeffrey di ko alam kung bakit ang gaan din ng pakiramdam ko sa kanya, totoong magkapangalan sila at magkahawig ni Jom pero alam ko iba si Jom iba si Jeffrey.

Kinagabihan matapos ang gawain ay nag ring ulit ang cellphone ko sa pagkakataong ito ay di ko kilala kung sino ang tumatawag.

Ako: Hello... Sino o ito?

???: Hello anak... kumusta ka na? Bakit di mo kami sinasagot? Asan ka ba? Gusto ka naming makita?

Sa narinig ko alam kong sila momy iyon di ko alam kung anu ang isasagot ko, di ako makapag salita samantalang patuloy parin sa pag sasalita si momy sa kabilang linya at naririnig ko na parang umiiyak si momy, nagiguilty talaga ako ni di ko man sila inisip, di man lang sumagi sa isip ko na may mga taong nagmamahal talaga sa akin, inisip ko lang ang sarili ko, pero talagang napgtanoto ko na kahit masakit ay kailangan ko paring gawin ito para na rin sa ikabubuti ko at mga taong nakapalibot sa akin. Alam kong patuliy na mag aalala sina momy sa akin, naisip ko rin na para mabawasan naman ang kanilang pag aalala sa aking ay napag desisyonan ko na i text na lang sila at ipaalam na nasa mabuti akong kalagayan.

“sorry po momy.. pero pabayaan nyo po muna ako.. gusto ko lang munang mapag isa ngayon. Please huwag po kayong mag-alala sa kalagayan ko. Ok naman po ako dito. Please po huwag ninyo po numang ipaalam sa iba na di ninyo ako kasama lalong lalo na po kay Joana. Sana po pagbiyan ninyo ako”

Di ko alam kung tatanggapin nila momy ang aking text or kung maiintindihan nila ako, pero talagang buo na ang aking pasya.

Lumipas pa ang mga araw na walang komunikasyon sa kanilang lahat, kina momy, dady, kay insan at lalo na kay Jom. Naging maganda ang pakikitungo ko kay Jeffrey siguuro dahil sa nakikita ko sakanya si Jom, and then it hit me, talagang mahal ko na rin si Jom kasi kahit anung paglalayo at paglimot ang gawin ko eh para atang sadyang ang tadhana ang gumagawa ng paraan para di ako mag tagumpay.

Namalayan ko na lang na halos 2 linggo na pala ako nananatili sa simbahan, medyo masakit man dahil kahit papanu ay napamahal na rin saakin sil father lalo na si Jeffrey pero napagdesisyonan ko nang umalis at harapin ang mga taong pilit kong iniiwasan at harapin ang mga problemang pilit kong iniiwasan. Nakapag empake na ako ng mga gamit ko at dahan dahang lumabas ng aking kwarto, ng bilgang may tumawag sa akin.

Jeffrey: Jake san ka ngayon pupunta?

Ako: aalis na ako jeffrey, kailangan ko na kasing harapin ang mga taong pilit kong iniwasan at iniwan at mga problemang pilit ko ring kinalimutan sa loob ng 2 linggo. Teka asan si father gusto ko sanang mag paalam eh.

Jeffrey: Nasa loob ng kanyang opisina, halika samahan kita..

Nasa loob na kami ng opisina at doon ko nakausap si father.

Ftaher: oh Jake, may kailangan ka ba?

Ako: father, kasi gusto ko po mag pasalamat..

Father: para saan naman?

Ako: para po sa pag papatuloy ninyo sa akin dito.

Father: iyon lang ba. Wala iyon hijo, teka bakit parang napapa-alam ka na?

Ako: opo father aalis na po ako, siguro po ay panahon na para harapin ko mga tao at problemang pilit kong iniwasan.

Father: tama yan, so saan ka na ngayon pupunta?

Ako: babalik na po ako sa mga magulang ko, malapit lang naman po ang bahay namin dito eh.

Father: ganun ba, sige mag ingat ka.

Sa pag papa-alam ko ay di ko mapaliwanag ang bigat ng nararamdaman ko sa puso ko, di ko alam kung bakit iyon ang aking nadarama. Naglalakad na ako palabas ng simabahan ng muli akong tawagin ni Jeffrey.

Jeffrey: Jake! Teka hintay!!

Naalingon ako at nagtaka dahil sa aglingon ko ay isang Jeffrey na naka poloshit na puti, maong pants at chucks na sapatos. Nabigla ako sa nakita ko, naguguluhan sa nararamdaman ko di ko alam kung kikiligin ako o matutuwa. Di ko rin alam kung itataboy ko siya or pababayaan ko lang.

Ako: ha? San ka pupunta? Bat ganyan ang ayos mo?

Jeffrey: nag paalam ako kay Father, sabi ko kung pwede kitang ihatid sa inyo. Tapos hayun pumayag naman si father.

Ako: hay naku Jeffrey, huwag na kaya ko na ang sarili ako, kung gusto mo talaga akong tulungan eh ihanap mo na lang ako ng masasakyan pabalik sa amin.

Jeffrey: ok! Sige, dito ka lang ha..

Umalis si jeffrey sandali at saka sa kanyang pagbabalik ay nakita ko na lagn siya nakasakay sa loob ng isang taxi. Bumaba na siya at ipinasok ang mga gamit ko, akala ko eh ako lang ang sasakay ay lakig gulat ko ng sumakay din siya at tumabi sa akin. Wala kaming imikan sa habang nag babyahe kami, ramdam ang tesyong unti unting namumuo sa pagitan namin. Habang nasa byahe ay nagsimula siyang mag salita para basagin ang katahimikan namin.

Jeffrey: Jake..

Ako: hmm...

Jeffrey: Jake... panu kung sabihin kong...

Ako: anu?

Jeffrey: Jake... kasi...

Ako: naku jeffrey parang alam ko na hmmmppppp...

Isang halik ang kanyang ibinigay na walang pasabi o kung anu man, mas lalo ako naguguluhan sa nararamdaman ko ngayon, alam ko sa sarili ko may nararamdaman na rin ako para kay Jeffrey pero, Mahal ko ba rin ba si Jeffrey dahil sa nakikita ko sa kanya si Jom?

Unexpected Love 13

-oO0Oo-

Itinulak ko si Jeffrey para maka kalas ako sa kanyang halik, at isang sampal lang ang ibinigay ko sa kanya. Natarandta ako at di ko alam ang susunod na gagawin kaya pinatigil ko na lang ang taxi tutal eh iilang metro na lang ang layo mula sa aming rest house. Dali dali akong bumayad sa taxi bumamaba kinuha ang anking mga gamit at saka umalis, di alalintana na sumusunod si Jeffrey sa likod ko at nag mamakaawa.

Jeffrey: Jake! Saan ka pupunta! Jake bumalik ka! Mahal kita Jake!

Nilingon ko na lang siya tinitgan at binulayawan di ko nga alam kung tama ang ginawa ko pero alam ko mali ang ginawa niya saakin lalo na isa siyang sakristan..

Ako: Jeffrey... paking gan mo nga ang sinsabi mo... sa tingin mo ba tama ang iyon. Naturingan kang isang tagalingkod sa diyos tapos magkakaganyan ka.

Jeffrey: Jake.. lease let me exlain Jake... let me explain.. Jake..(sabay luhod at humahagulgol sa pag iyak sa kalsada)

Ako: Jeffrey! Tumayo ka nga diyan! Nakakhiya ka!

Jeffrey: no! Jake di ako tatayo dito hanggang di mo ako papakinggan! (umiiyak parin siya)

Ako: Sige na! Makikinig na ako! pero hindi dito! Kay pwede ba Jeffrey tigilan mo yang kaartehan mo?

Jeffrey: hindi Jake gusto ko dito.. please.. jake... let me explian...

Wala na talga akong magawa dahil sa pag mamakaawa ni jeffrey saakin at ang kanyang ginagawa sa kalsada para lang hayaan ko siyang magpaliwanag sa kanyang ginawa sa akin sa loob ng taxi.

Ako: sige jeffreyngayon mag paliwanag ka? kasi jeffrey alam mo itinuring kitang kaibigan kahit na sa maikling panahon na nagkakasama tayo sa loob ng simabahan eh pakiramdam ko kilalang kilala na kita pero di ko alam na kaya mo palang gawin iyon sa akin. Kaya sige ngayon mag paliwanag ka?!

Jeffrey: Jake! Di ko rin alam kung bakit ako nagkakaganito, noon pa man ay sinabi ko na kay father na wala akong balak mag pari at ako ay aalis sa simbahan sa oras na mahanap ko ang babaeng gusto kong makasama habang buhay, pero bilang nag bago ang lahat ng iyon ng dumating ka sa simbahan. Di ko maiwasang mabighani sa iyo, ewan ko rin jake alam ko isang mlakaing pagkakamali na pumasok tayo sa isang relasyon dahil sa pareho tayong lalaki pero alam kong walang mali sa pagmamahal at wala naman akong ibang taong nasasaktan o naapakan.

Ako: anu?! Walang kang taong nasasaktan? Mali jeffrey meron.. ako.. alam mo bang isa sa mga pangunahing dahilan kaya ako naglayas sa amin dahil sa ganyang problema. Akala ko makakatakas ako, pero anu? Sa halip na mapanatag ang loob ko eh mas lalong lumalala dahil sa tuwing nakikita kita siya ang nakikita ko!!(sabay patak ng mga luha )

Di na siya nakapag salita pa, kaya ako ay dali dali nang tumalikod at saka umalis na, dahil sa malapit na lang nga kami sa aming resthouse ay naaninag ko na si momy. Pag dating ko sa bahay ay agad naman akong sinalubong ng isang mahipit na yakap mula kay momy.

Momy: jam! Saan ka ba galing? Nag alala kami sayo... huwag mo nang gagawin ulit iyon ha...

Ako: sorry po momy! Di na po mauulit.. i just need some time to think alone... sorry po...

Dady: it ok anak naiitindihan ka namin.. teka Jam sino yan oh?

Bigla ko nilingon ang taong itinuro ni dady, nanlaki ang mga mata ko dahil ang akala ko ay di na sumunod pa sa akin si jeffrey pero laking gulat ko ng makita ko siya ng di kalayuan sa aming resthouse. Di ko alam kung anu ang sasabihin ko, kung magsisinungaling ba ako or sasabihin ko ang totoo sa kanila. Di pa man ako nakapag sasalita sa kanila ay napansin ko na lang na nilapitan siya ni dady at tinawag, mas lalo akong nagulat ng tawagin siya ni momy sa pangalan ni JOM..

Momy: Jom!! Hijo halika dito! Anung ginagawa mo diyan at kelan ka pa dumating?

Jeffrey: sorry po pero.. sino pong Jom? Ako nga po pala si Jeffrey... kayo po ba ang mga magulang ni Ja.. ehek.. aray..

Siniko ko si Jeffrey para di na niya maituloy ang sasabihin niya.. lalo na lam kong ayaw nila momy na gamitin ko ang pangalang Jake kasi iyon daw ang pangalan ng kakambal kong nadiskubre nila na biglang nawala sa loob ni tiyan.. yung tinatawag na vanishing twin syndrome, na kung saan eh namamatay ang isa at biglang nawawala para mabuhay ang isa. Kahit na di na umabot sa 2nd trimester ang kakabal ko daw eh nagpasya parin noon sila momy na bigyan  ito ng pangalan.

Dady: oh anu nangyari sayo hijo?

Jeffrey: wala po sir nasamid lang po...

Momy: halika dito sa loob.. tuloy ka.. naku sorry ha napagkamalan kitang yung kababata ni Jam kamukhang kamukha mo kasi, para kayong pinagbiyak na buko.

Jeffrey: sige po, huwag na po sinamahan ko lang po itong anak ninyo.. diyan lang naman po kasi ako sa kanto malapit dito.

Dady: sa kanto malapit dito? Diba simbahan iyon? Doon ka ba nakatira?

Jeffrey: sa.....

Dinilatan ko siya para ipaiwatig na huwag sabihin kina momy na doon nga siya nakatira, ayaw ko kasing malaman nila momy na doon ako tumuloy kasi sigurado akong pupuntahan nila iyon para kausapin ang lahat ng tao doon at pasalamatan. Buti na lang at nakuha din niya ang gusto kong iparatin.

Jeffrey: sa... may likod po.. malapit sa simbahan, nakita ko po kasi siyang naglalakad at parang may dinadala kay nagpasya akong tumulong.

Dady: ganun ba? May bahay pala doon? Di bale maraming salamat at tinulungan mo itong nagiisa naming anak.

Napnsin kong tumaliko di dady at may kinuha, maya maya lang ay nakita kong may dala dala itong isang checke at iniabot kay Jeffrey.

Dady: heto, sana may matanggap mo itong aming munting pasasalamat.

Sinubukan kong silipin kung ilan ang iniabot ni dady pero, di rin naman ako nag tangumpay dahil sa di rin namant ito tinanggap ni Jeffrey, at agad itong itinago din ni dady. Gusto ko na sanang umalis na si Jeffrey para di na siy ulit tanungin pa nila dady pero sadyang makulit itong si momy at talagang inusisa pa si Jeffrey, wala na akong magawa para mapigilanpa ang naka-ambang mga sermon na aabutin ko kapag nalaman nila momy ang ginawa kong pag-gamit sa pangalan ni Jake.  Tumayo ako mula sa kinauupuan ko sa sala at saka tinumbok ko ang pinto. Nagpaalam ako kina momy na sa labas na lang muna ako at gusto kong mag magpahangin.

Nang nasalabas na ako doon ulit bumalik sa isipan ko ang mga nangyari ngayon lang. Di ko maisip sa loob ng mahabang panahon minahal pala ako ni Jom ng palihim, samantalang ako ay alam kong tangaing pagkakaibigan lang ang kaya kong maibigay sa kanya sa mga oras na iyon pero ngayon ay naguguluhan na ako sa mga pangyayari. Maging si Jeffrey na 2 linggo ko lang nakasama ay nag hayag na rin ng kanyang nararamadaman sa akin, di ko naimagine ang sarili ko na maging kasintahan ang kahit sino sa kanila. Ayaw ko dahil alam kong di ako bakla, iyon ang sigaw ng utak ko ng pagkatao ko pero iba naman ang sinisigaw ni puso ko. Isinisigaw nito ngayon ang pangalan nila Jom at Jeffrey gusto nitong mahaalin silang dalawa. Pero kung susundin ko naman ang puso ko ay kailangan ko nang mamili kung sino sa kanila si Jom ba dahil sa kababata ko siya, kaclase, kabarkada ngunit sa nalaman ko doon ko napagtanto di ko pa talaga kilala ang totoong Jom. Kung si Jeffrey naman ang pipiliin ko isang tanong lang ang pumapasok sa isip ko at iyon ay bakit. Iyon ba ay dahil sa sa loob g 2 linggo ay nakasama ko na siya or dahil sa tuwing nakikita ko siya ay nakikita ko lang sa kanya si Jom. Ewan talagang magulo at di ko na alam ang gagawin ko, usually sa mga ganitong problema si Joana ang kasama ko siya ang nag bibigay ng comfort sa akin kahit na kasintahan niya si Jom ay walang pagdadalawang isip na iniiwan nito si Jom sa tuwing kailangan ko siya. Ngayon galit sa akin si Joana ang aking bestfriend pinsan.

Halos kalahating oras na pala akong nakatambay sa labas ng bahay at namalayan ko na lang na tinapik na ako si Jeffrey sa likod ko at saka binigyan ako ng isang smak bago siya umalis. Di man lang umimik at nag salita pa diretcho lang siya sa kanyang pag lakad. Di rin ako nakaimik at di ko rin siya hinabol pa. Kinabukasan ay bumalik na kami sa maynila 2 linggo rin akong absent sa skwelahan kaya mahaba rin ang akong hahabuling mga lessons.

Halos hapon na kami nang dumating  sa maynila, medyo pagod din naman ako kaya napagasyahan ko nang di na umasok sa araw na iyo kasi pareho lang naman ang gagawin ko kung bukas o ngayon ako papasok.

Hanggang sa paguwi ko sa maynila ay di parin maalis sa isip ko ang hitsura ni jeffrey bago siya tuluyang umalis, alam ko nausap sila nila dady pero ang di ko maitindihan ay kung bakit isang masiglang ngiti ang nakita ko sa kanya. Di ko ko maiwasang magisip kung anu ang nasabi sa kanya nila momy ayaw ko naman kasing tanungin sila.

Sa buong maghapon pag dating sa bahay ay ako lang ang natira dahil sa umalis din naman sila momy at dady, si manang naman ay nag dayoff kaya talagang ako lang magisa sa aming bahay.

Sa aking pag iisa ay di maalis sa isip ko si jeffrey at si Jom. Di parin mawari sa isip ko kung bakit sila magkamukhang magkamukha. Wala naman kasing naikukwento si tita anabeth na may kakmbal si Jom na nawawala kasi ang alam ko naman ay solong anak rin si Jom at wala na sumunod dito dahil sa maagang namatay ang dady niya kaya silang dalawa na lang talaga ng momy niya ang naiwan sa kanila. Habang nagiisip ay magkakasunod na katok ang bumasag sa aking pag iisip.

“knock....knock...knock...”

Ako: sino yan?

Pero walang sumagot, sa halip ay isang pamilyar na pattern lang ng katok ang sumagot ulit, at dahil doon ay alam ko na kung sino iyon. Di ko alam kung anu ang mukahgn ihaharap ko sa kanya, di ko ksai alam kung may galit pa ba siyang nararamdaman saakin at kay jom. Binuksan ko na lang ang pinto ng walang kahit anung expression sa mukha.

Ako: oh anu ginagawa mo dito?

Joana: obvious ba? Ehdi gusto ko makita ang pinakamamahal kong pinsan...

Ako: so? Nakita mo na ako... masaya ka na?

Di na niya ako sinagot at isang malakas na sampal ang dumapo sa aking mukha ang kanyang ibinigay. Nagulat ako at medyo naiirita sa kanyang ginawa sa akin, alam ko naman na may karapatan siyang mainis sa akin dahil nga sa di magandang pagsagot ko sa kanya.

Ako: Aray!!!! Anu ba problema mo?

Joana: ikaw itong may roblema insan. Alam mo bang nag alala ako ng husto sa iyo. Alam mo bang handa akong gawin lahat para lang lumigaya ang pinsan ko? Alam mo bang hihiwalayan ko na siya para lang masaya ka?

Natulala ako at di ko na alam ang aking isasagot, halos isang minuto din ako walang imik nagiisip ng rason kung bakit ko xa nasagot ng ganoon at kung ano ang pwede kong mairason sa kanya para maipaliwanag ang ginawa ko. Dahil doon ay bumlik nanaman sa akin ang kanyang hitsura niya noong araw na nalaman niyang ako ang gusto ni Jom at di ibang babae. Naalala ko ang ang galit at poot na bumalot sa kanya sa mismong araw naiyon.

Ako: kung ganun insan, bakit ganun.. bakit galit ang nakita ko sa mga mata mo nung nalaman mo ang totoo sa amin ni Jam?

Joana: teka anu balak mo dito tayo sa pinto mag uusap? Di mo ba ako papapasukin?

Ako: oh siya-siya halika pasok ka na.. naku kung di lang kita pinsan...

Pinapasok ko siya at doon ramdam ko na ulit ang pag gaan ng akin gkalooban lao na alam kong di talaga siya galit sa akin.

Joana: anu? Anu? Kung di mo ako insan anu? May angal ka? (ang abirong sagot niya sa akin)

Ako: abat... naliliitan ka ata sa akin?

Joana: abat... ikaw ha nawala ka lang ng 2 linggo feeling mo... (sabay akbay sa akin)

Simula kasi ng mga bata pa kami ay talagang mag matangakad na sa akin itong si Joana at kahit ngayong college na kami ay lumiit man ang kanyang pangangatawan dahil sa kanyang pagiging cheerleader ay aminado akong under parin niya ako at wala naman akong reklamo dahil sa biruan lang naman namin iyon.

Pag asok namin ay sa sofa na kami nagusap. Doon ko sa kanyan pinagtapat ang lahat.

Ako: insan... sorry ha...

Joana: anu ka ba wala yun.. dapat nga ako ang  mag sorry kasi in the fisrt place eh wala naman talaga akong karapatang magalit.

Ako: ganun ba? Ehdi same na lang tayo mag sorry...

Tawanan kami at sabay harutan. Di na namin iniisip ang mga nangyari noon, sa agkakataong iyon napag pasyahan ko nang sabihin sa kanya ang lahat ng inag daanan ko sa loob ng 2 linggong pag muni muni ko.

Ako: insan.. gusto mo bang malaman kung saan talaga ako galing nitong nakaraang 2 linggo?

Joana: ikaw kung gusto mo. pero di kita pipilitin..

Ikinuwento ko na sa kanya lahat, kung saan ako nanatili,  kung sino mga naging kasama ko pati na rin si Jeffrey naikwento ko rin sa kanya.  Halos isang minuto ulit natulala si insan at biglang nag sisisigaw.

Joana: aaaaaaahhhhh!!!!!

Ako: hoy!!! Anu nangyari sa iyo?

Joana: nalala ko na!!!!!

Ako: ang anu?

Joana: may sinabi kasi noon sakin si Tita Anabeth.....

Ako: na anu nga?

Joana: insan promise me di mo sasabihin ito kay Jom.. ok....

Ako: ah...eh..... i cant promise insan eh...

Joana: ganun? Ehdi di ko sasabihin kung anu ang sinabi ni tita... promise ko kasi sa kanya na di ito malalaman ni Jom kahit kailan.

Di ko na alam kung anu ang gagawin ko para makumbinse si iindan na sabihin saakin. Nakapag promise din kasi ako noon kay Jom na walang taguan ng sikreto ayaw ko ng baliin iyon bagamat alam kong marami na siyang naging lihim na itinago sa akin. Sa sobrang pagkadesreado ko na marinig kung anu man iyon ay nagromise na rina ko kay insan para sabihin lang niya iyon.

Ako: sige promise ko... di ko sasabihin kay Jom....

Joana: promise?

Ako: Promise...

Joana: Hanggang libingan?

Ako: grabe ka naman...

Joana: ayaw mo... sige ok lang sa akin...

Ako: sige na nga... hanggang libingan...

Joana: salamat insan.... alam  mo kasi..... nasabi sa akin noon ni tita anabeth na tulad mo eh may kakambal din si Jom yun nga lang eh ikaw survivor ng Vanishing twin syndrome samantalang buhay si Jom naman at ang kanyang kakambal ay parehong nabuhay.

Ako: teka... teka.... anu? May kakambal si Jom?!

Joana: oo.. kaya huwag ka munang maingay diyan.. ang nangyari kasi eh lubhang masakitin yung kakambal niya at alam nilang di na ito tatagal kaya napag desisyonan na lang nila na subukang ipaampon ito. Yung tipong closed adoption ibig sabihin ay wala nang matatanggap na balita sina tita tungkol sa bata. Ang huling alam nila eh naampon daw ito ng isang mayamang pamilya sa may tagaytay area.

Ako: ahhh ganun ba? Pero may prblema tayo eh..

Joana: Anu?

Ako: bata pa lang si Jeffrey eh sa simbahan na siya lumaki. Kaya imposible ang sinasabi mong si Jeffrey ang kakambal ni Jom.

Joana: ganun ba? Pero huwag ka pasisiguro insan ha.. baka malay natin eh siya nga ang kakambal ni Jom. Ay anung oras na? aalis na ako at may gagawin pa akong project ko, tapos gagawa pa ako ng routine para sa practice sa susunod na araw.. sige insan mauna na ako ha...

Ako: sige insan..

Madilim na nga pala at di na namin namalayan ni insan ang oras dahil sa napasarap ang aming paguusap. Di na nga rin ako nakakain, kinuha ko na lang tinapay at saka iyon na lang ang pinagtiyagaan kong kainin. Sa loob ng kwarto ay doon ko pinagisipan g mabuti ang mga detalye ng ipormasyon sinabi sa akin ni insan tungkol sa pagkatao ni Jom. Di ko akalaing may kakamabal pala si Jom at di ako ako makaisip ng matinong rason kung bakit ipinaampon nila tita ang kakambal ni Jom samatalang kayang kaya naman talaga nilang sustentohan ang pagpapagamot dito. Dahil sa pag iisip ay bigla na lang akong nakatulog dala na rin ng pagod galing sa byahe. Di ko na nga nakuhang magpalit ng damit pangtulog.

Kinaumgahan ay isang tawag sa cellphone ko ang gumising sa akin.

Ako: Hello sino to?

???: Jake... or should i say Jam.... buksan mo naman ako... andito ako sa labas ng bahay ninyo...

Ako: Jeffrey? Panu mo nalaman ang bahay namin? At anu ginagawa mo dito?

Jeffrey: naku buksan mo na muna ako at sa loob na ako magpapaliwanag ok....

Unexpected Love 14

-oO0Oo-

Dahil sa kanyang sinabi ay di na ako nakasagot pa, tulala di ko alam kung papanu niya nalaman ang aming address at kung bakit siya anndito sa maynila. Nabasaag na lang ulit ang aking pagka tulala ng muli siya mag salita sa telepono.

Jeffrey: Jam... tao po... may balak ka po bang papasukin ako... kung nag iisip ka po kung papanu ko nalaman ang address ninyo... ito po ay ibinigay ng dady mo nasabi ko kasi na nag hahanap ako ng trabaho.

Ako: anu?! Si dady? Bakit? At anung trabaho naman ang inalok niya sayo? At papanu lang ang simbahan? Sila father, ang mga gawain doon panu na?

Jeffrey: ang dami mong satsat. Buksan mo na muna ang pinto at akoy nilalamig na dito sa labas.. diyan na ako sa loob mag papaliwanag ok...

Bumangon ako sa pagkakahiga at dahang dahang bumaba para na rin maka pag isip ng pwedeng isagot sa kanya pag kaharap ko na siya. Pero bigo ako, wala talaga blanko ang isip ko as in wala akong maisip kaya dumiretcho na lang ako sa pinto ara pagbuksan siya at para narin marinig ko ang kanyang dahilan kung bakit siya nandito at kung anu ang sinabi sa kanya ni dady. Gusto ko talagang malaan lahat. Pag bukas ko pa lang ng pinto ay isang mahigpit na yakap agad ang sinalubong niya sa akin sabay bulong.

Jeffrey: thanks Jam, alam mo kahit nag sinungaling ka sa akin ok lang kasi mahal kita.

Itinulak ko na lang siya para makawala ako sa kanyang pagkakayakap sa akin, at sinabihan ko siya.

Ako: Jeffrey, pwede ba.. itigil mo yan...

Jaffrey: bakit ko naman ititigil to? Bakit masama bang mahalin ka? may boy friend ka ba?

Ako: oo mali, kasi...... ahmmm..... kasi.....

Jeffrey: kasi anu? Ha? Aminin mo na kasing mahal mo rin ako...

Ako: ang kapal mo rin hanu... halika na nga pasok na.. at ako ay mag aasikaso na may pasok pa ako... mahaba-haba ang hahabulin ko sa klase.

Jeffrey: salamat (sabay smak sa lips)

Di ko na pinansin ang kanyang hali dahil sa inasikaso ko na lang ang mga gagawin ko para maak ppasok na ako sa paaralan. Nakita ko lang siyang umakyat sa second floor na parang sarili niyang bahay, inisip ko itong taong to parang siya may ari ah. Di ko nga alam kung saan siya pumasok eh, siguro naman ay sa gruest room siya pumasok sa katabi ng kwarto ko. Kumain na ako ng agahan tutal wala naman sila momy dahil nga paeho silang may business travel kaya ako na lang ang kumain. Pagkatpos kong kumain ay naligo na ako at pagkatapos ay umkayat na ako sa taas para mag bihis, laking gulat ko ng pag pasok ko sa aking kwarto ay nakita ko siyang doon naka higa.

Ako: Anu ginagawa mo dito? kwarto ko ito.. doon ka sa kabilang kwarto.. dali na alis na at akoy magbibihis pa.

Jeffrey: maya na.. dito na muna ako.. at bakit di ka ba makaka bihis pag andito ako? saka pareho naman tayong lalaki ah.

Nag taas na lang ang mata ko sa sobrang inis at talagang sunusubukan ako nito ah. Di ko na siya pinansin at talagang tinanggal ko ang tuwalya sa aking baywang at sa harap niya ako nag bihis, natawa ako sa kanyang naging reaksyon.

Jeffrey: JAM!!!!! Anu ba yan ang halay mo!!!!! tumalikod ka nga!!!!!(naka pikit at naka takip ng unan ang mukha niya)

Ako: hahahaha... anung mahalay dun? Pareho naman tayo lalaki diba. Unless ikaw ang di lalaki. Hahahaha

Jeffrey: basta... sa susunod naman tumalikod ka pwede ba? (naka pikit at naka takip arin ang unan sa kanyang mukha)

Ako: naku ewan ko sayo Jeffrey.. mauna na ako at ako ay malalate na. maya na tayo mauusap lagot ka mamaya sa akin. Wala kang kakampi mamaya kasi sa makalawa pa ang balik nila momy. Siya nga pala, mamaya darating si manang ang katulong dito sa bahay, pag nakita ka magpakilala ka na lang, at sabihin mo dito ka tutuloy.

Jeffrey: sige.. sige... (naka pikit parin siya at naka takip ang unan)

Ako: hoy gago.. tapos na po ako mag bihis.. aalis na nga ako eh.. sige bahala ka na diyan...

Agad akong lumabas ng aking kwarto at dali-daling bumaba 6:30 na kasi ng umaga at 7:30 ang pasok ko, may halos 45minutes din ang byahe papunta sa aming paaralan kung hindi traffic at umaabot minsan ng isa’t-kalahating oras ang bayahe o higit pa pag traffic.

Habang nasa byahe ay di ko talaga maiwasang maisip kung bakit binigay sa kanya nila momy ang aming address at kung anu ang sinasabi niyang inalok na trabaho sa kanya ni dady, at kung papanu siya pinayagan ni father na umalis ng simbahan. Iyon ang mga katanungan gumugulo sa aking pagiisip. Mabuti na lang at di pa gaanong traffic at dahil sa motor ang nasakyan ko ay madali akong naka lusot sa mga sasakayan para kahit papanu ay di ako malate. Halos 5 minuto na lang at mag sisinula na ang aming klase buti na lang at umabot pa ako.

Pag dating ko sa aming first subject a agad akong umupo sa aking upuan. Nag iisip ako kung papanu ako makaka habol sa mga lectures at quizzes dahil sa 2 linggong absent ko. Habang nag iisip ay isang tapik ang nag pabalik ng aking ulirat. Si Jom...

Jom: Tol!!! Saan ka ba galing? Anu nangyari sayo? (sabay yakap sa akin ng mahigpit)

Nagulat ako sa kanyang ginawa at di ko alam kung anu ang aking gagawin. Ramdam ko talaga sa kanyang mga yakap ang angungulila at pagkasabik na makita akong muli. Habang nasa gaoon kaming situwasyon ay narinig ko na lang ang iba pa naming mga kaklaseng nag titilian.

???: ayiieee ang sweet naman..(sigaw ng karamihan)

???: Jom akala ko ba saakin ka lang? (Ang pabirong sigaw ng isa pa)

???: hoy mamaya na yan... may clase pa... (ang sigaw ng isa pa)

Gustohin ko man kumawala sa kaayng yakap ay di ko kaya, siguro dahil sa gusto ko mana layuan at takasan ang mga ganito ay tila ang puso ko na ang sumisigaw na mahal ko na nga rin si Jom.

Gusto mang yakapin din siya ay di ko rin naman magawa dahil sa natatakot ako sa mga pwedeng magyari sa buhay ko pag nalaman nila momy ang tungkul sa amin ni Jom. Buti na lang at sa oras ng kanyang pag bitiw sa kayang pagkakayakap ay yun din ang saktong pag dating nila Anton at Aelvin pati na ng aming professor.

Sa buong araw ng discussion ay halos maagiwanan ako dahil sa karamihan ng mga topic ay talagang di ko alam ang iba naman ay kahit bago ay basic solutions or methods ang gamit kaya madali kong nasundan.

Pagkatapos ng lahat ng subjects ko para sa araw na iyon ay pumunta kami sa tambayan at doon kami nakapag usap kami at ara narin maka kopya ako ng mga notes na namiss ko.

Ako: tol pahiram naman ng notes ninyo oh...

Anton: naku tol, bad timing ka..

Ako: bakit naman?

Anton: nakalimut ka eh di ako nag notes... hahahahahaha... si Aelvin try mo..

Ako: wui Aelvin.. pahiram naman ng notes oh....

Di agad nakasagot si Aelvin at tumingin kay Anton, doon napansin kong parang may binabalak ang dalawa pero di ko na ito binigyan ng halaga basta dapat ay maka hiram ako sa kanila ng notes. Desidio kasi talaga akong iwasan na muna si Jom kahit na masakit para sa akin, di ko alam kung tama ang gagawin kasi noon una kong nalaman na may gusto siya sa akin ang buong akala ko ay madali lang itong mawawala, pero dahil sa pag iwas ko noon ay napasama tuloy si Jom, ngyon siguro kailangan ko parin siyang iwasan para kahit papanu ay maka-ag isip ako.

Habang nagmamakaawa ako sa kanila na manghiram ng notes ay sakto namang iniaabot ni Jom ang kanyang notes. Di ko alam kung tatanggapin ko iyon or hindi. Nag aalangan ako na kunin iyon hanggang sa dumating si Joana.

Joana: insan!!

Ako: anu?

Joana: halika muna dito.. dali may ibibigay ako sayo..

Jom: hi Joana.. (sabay ngiti na parang walang nangyari sa kanila noon)

Joana: oh hi (ang matipid na sagot ni joana na para bang di niya kilala si Jom)

Napansin nila Aelvin ang panlalamig ni Joana kay Jom. Dahil doon ay nilapitan nila kami at kinausap..

Aelvin: Jam pwede ba kayong makausap?

Joana: anu yun?

Anton: kasi nitong nakaraang 2 linggo lang eh naging matamlay yan si Jom, simula nung nag absent ka pare.. tapong ngayon is Joana naman ay biglang nanlamig.. anu ba nangyayari ha?

Nagtinginan lang kami ni Joana na mistulang di alam ang mga angyayari, di ko alam kung papanu ko ipapaliwanag sa kanila ang situwasyon naming tatlo. Sa ming paghara ay siya namang aglapit sa amin ni Jom at ang pagsasalita ni Joana.

Jom: anu bayang pinag-uusapan ninyo jan?

Joana: Jom... BREAK NA TAYO!!!! (ang deretsahang sagot ni insan)

Alam ko nang mangyayari ito, pero alam ko ring di ito inaasahan ni Jom pati na nila Anton at Aelvin, sigurado din akong magiging talk of the town ito dahil silang dalawa talaga ang hottest couple sa buong skwelahan.

Jom: ganun ba? Ok kung yan ang gusto mo, di na kita pipilitin pa alam mo naman ang totoo diba..

Jam: Jom? Ganyan ka ba talaga ka manhid?

Anton: hey...hey..hey... wait... di kami makasabay ni Aelvin... pwede bang sabihin ninyo samin ang mga nagnyayari ngayon?

Joana: oo nga naman Jom.. bakit di mo sabihin sa kanila ang totoo...

Jom: Joana huwag mo nga akong diktahan.. pwede ba..

Ako: eh kung ako.. anu gagawin mo? anu ikaw ang sasabi sa kanila o ako?

Aelvin: hey guys easy... anu ba talaga yan?

Ako: anu Jom magsasalita ka o hindi?

Jom: sige!!! Ikaw mahal ko, ganito ako... bakit may magagawa ba sila? Mamatay ba ako?

Anton & Aelvin: What the!!!!

Anton: Dude are you sure? Kailan pa?

Jom: noon pa pare si Jam na ang sinasabi kong mahal ko noon pa kahit noong naging kami ni Paul..

Joana: see... so anu nararamdaman mo... diba ang gaan ng pakiramdam mo.. buti ka pa... samantalang sa pinsan ko naman eh doon mo pinasa lahat ng bigat... di ka na nakuntento..

Jom: alam mo joana ganyan yang pinsan mo kasi.... di niya maamin ang nararamdaman niya.. dahil patuloy prin siya sa pag tanggi..

Ako: oo na Jom..siguro mahal na rin kita... Now HAPPY?!

Di na nakapag salit pa sila Anton at Aelvin dahil sa sobrang bilis ng mga pangyayari. Di nila alam kung papanu mag rere-act sa kanilang nalaman.. pero ako alam ko sa sarili ko kahit papanu ay gumaan na ang pakiramdam ko lalo na anasabi ko na sa kanya ang aking nararamdaman. Maya-maya lang ay narinig ko na lang ulit na nagsalit si Aelvin..

Aelvin: kaya naman pala sobra ang tamlay nitong si Jom nung wala ka pare kasi...

Jom: kasi anu? Ha? Tapusin mo sasabihin mo (batid namin ang pagka pikon ni Jom sa kanyan boses)

Anton: easy guys... Jom ang init ng ulo mo... what for? Diba mahal ka rin naman ni Jam.. bakit ang init parin ng ulo mo?

Jom: kasi naman di pa umaalis ang babaeng ito... (sabay tuor kay Joana..)

Joana: aba bakit... ikaw  ba ang pintahan ko dito?  si insan naman talaga pakay ko ah.. nakisali ka lang...

Aelvin: hey.. guys please stop that... anu ba... ang gugulo ninyo. Wala naman siguro kayong balak na mapunta tayo sa guidance dahil lang sa konting away na ito.. naku gumagawa na kayo ng away sa konting di pag kakaunawaan eh.. ganito ganin natin.. doon tayo ngayon kila Jam at doon natin yan pag usapan...

Jam: HUWAG!!! Di pwede?

Anton: ha? Kailan pa naging bawal tumambay sa inyo?

Joana: oo nga namn insan...

Hinila ko si joana papalyo at sinabi ko sa kanya na nandoon ngayon si Jeffrey sa bahay...

Joana: WHAT!!

Jom: hoy anu yan?

Joana: tama nga di pala pwede may bisita kasi doon ngayon nakalimutan ko... alam ninyo naman an strict sa implemtation ng family rules, lalo na kung may bisita?

Anton: ganun ba? Sige doon na lang tayo kin Joma tutal maaga pa naman at doon na lang natin yan pag usapan. Pwede ba?

Jom: ok go.. pwedeng pwede...

Di ako sumagot bagkus ay tinignan ko na lang sila pati si Joana..

Joana: ahmm.. guys.. kasama ba ako sa alok ninyo?

Anton: OO naman

Jom: hindi...

Ang sabay na sagot nila pero naaninag ko na lang ang balak ni Joana na inisin si Jom kay nag pasya siyang sumama na lang din. Di na sana ako sasama pa dahil sa iniisip ko kung si Jeffrey sa bahay. Baka kung anu na ginagawa ng taong yun sa bahay ngayon, pero alam ko naman kasi na pag di ako sumama ay siguradong pupuntahan nila ako sa bahay at iyon ang ayaw ko gawin nila dahil makikita nila si Jeffrey at tiyak akong magtatanong sila kung sino siya at akung anu anu pa. Kailangan ko lang ay pigilan na lang lahat ng mga balak nilang pag punta sa bahay maliban kay Joana.

Pag dating namin sa bahay nila Jom ay agad akong sinalubong ni tita anabeth ng yakap. Na para bang ang tagal niya akong di nakita, yung mistulang ilang taon bago kami ulit nag kita.

Jom: momy.. mag iinuman po muna kami pwede po ba?

Tita Anabeth: sige.. ok lang... pero huwag naman yung parang wala nang bukas. Sige lang.. teka ikaw Joana huwag mong sabihin na iinom ka rin?

Joana: ay di po tita.. dito po ako makikipag usap na lang sayo.

Tita: oh sige.

Agad namang umakyat kaming apat sa kanilang roof deck para doon mag inuman. Doon kami nag harapan, batid ko talagang parang isinalang nila ako sa loob ng isang oven dahil di talaga nila ako tinitigilan hanggan sa umamin ako.

Anton: ok.. ganito gagawin namin.. kami lang magtatanog ni Aelvin at kayong dalawa (sabay turo sa amin ni Jom) kayo ay sasagot lagn dahil sa talagang naguguluhan kami...

Jom: sige ok lang ako jan... Hot seat lang naman pala eh..

Ako: teka.. teka.. panu kung ayaw kong sumagot?

Aelvin: ehdi.. alam mo na?

May hinala na talaga ako na iyon ang gagawin nila ang lasingin ako para umamin narin ako. it has been proves and tested na pag nalalasing ako ay doon pa lang ako nagshahsare ng aking mga saloobin.

Ako: panu nga kung ayaw kong uminom?

Anton: di pwede pare, kailang mong uminom at di ka pwedeng mag rason an uuwi ka pa dahil nanjan lang sa kanto ang bahay ninyo. Kaya wala kang maayos na rason para umiwas ngayon...

Wala na ako magawa kungdi ay ang sumaang ayon sa kanilang kagustuhan. Nagsimula na kaming maginuman at silang dalawa naman ay nagsimula na rin mag tanong.

Anton: Jom.. anu ba talaga para sayo si Joana at si Jam?

Jom: alam ninyo Tol.. si Joana ay alam niya na talagang di ko siya mahal at kami lang ang may alam noon palabas lang kung baga ang aming ginagawa, tapos itong is Jam (sabay akabay sa akin) ito talaga ang mahal ko.

Aelvin: kailan pa?

Jom: noon pa.. kahit noong naging kami ni Paul ay si Jam na talaga ang mahal ko at alam din naman ni Paul na di ko rin namantalaga siya gusto pinag bigayan ko lang siya..

Anton: ganon lang ba yon tol? Ginamit mo lang sila?

Napalingon ako sa kaya, di ko na tuloy alam ngayon kung magagalit ako sa kaya o maiinis o matatanggap sa ginawa niyang pag gamit kay Paul at kay insan.

Jom: tol ang sama namang pakinggan ng salitan ginamit, pero siguro masasabing ganun na nga.

Anton: Ikaw Jam.. kung ikaw naman.. anu ba ang nararamdaman mo ngayon kay Jom?

Ako: di ko alam eh.. naguguluhan ako... kasi sabi nito (turo sa Utak) mali daw na mahalin ko siya pero sabi din naman nito (turo sa puso) eh mahal ko siya.. kaya talagang naguguluhan ako..

Aelvin: alam mo tol i think you should follow your heart... wala naman kasing masama kung mahal mo na rin si Jom. Pero ang tanong ko lang ay mahal mo nga ba talaga si Jom dahil mahal mo siya o mahal mo siya dahil sa napilitan ka lang dala ng mga pangyayari?

Di na ako nakasagot sa tanong na iyon si Aelvin, grabe kasi siya kng makatanong parang pag quiz bee as in kulang na lang time limit. Nabasag lang ang pag tamk ko sa pag sasalita ulit ni Aelvin at ang pag siko sa akin ni Jom.

Aelvin: hoy Jam... anu na? wala tayong buong taon para maghintay ng sagot mo.

Ako: ewan ko tol, di ko pa talaga alam kung bakit  ganito nararamdaman ko, pero sigurado ang puso ko na mahal ko siya kasi kahit anu gawin pag layo ko ay di parin siya mawala sa isip k eh...

Jom: talaga? Di mo ako kayang tiisin?

Ako: loko ang sabi ko di kita kayang makalimutan pero kaya kitang tiisin.. kaya manigas ka diyan.

Anton: oh nakalimot na kyo ng mechanics eh, kami lang ang magtatanog at kayo ay sasagot lang..

Jam at Ako: opo sir...

Nag patuloy ang ganoong set up namin hanggang sa pareho kaming apat na nalasing, siguro sa sobrang kalasaingan ka di ko na nakayang umuwi pa kaya napag pasyahan kong doon na lang kina Jom matulog.

Pag pasok ko sa kwarto ko ay agad kong dinukot ang cellphone ko at tinext ko sila manang na dito ako kina Jom matutulog at bukas ng madaling araw na lang ang uwi ko.

Pagkatapos ay agad akong naghubad ng aking pantalon at polo saka sabay pasok sa loob ng bayo para makapag hilamos at maka pag mumog na rin. Habang nasa loob ng banyo ay nagulat na lang ako ng bilang pumasok si Jom saka hinalikan ang aking batok, alam ko ang mga nangyayari pero di na ako nakapanlanban pa dahil na rin siguro sa kalasingan. Di ko rin alam kung mabuti o masaba itong mangyayari sa amin, basta ang alam ko tanggap ko na kung anu ako, kasama ko ngayon ang taong mahal ko at handa akong ibigay na ang lahat para sa kanya ng di ko na iniisip pa kung anu ang mga mangyayari sa susunod na araw.

Unexpected Love 15 (Jom)

-oO0Oo-

Alam kong may tama na ng alak si Jam kaya ay nag pasya na lang siyang sa amin na lang matulog. di ko alam kung matutuwa ako sa kanyang pasya na doon na muna sa amin matulog. di ko rin kasi alam kung talagang mahal niya ako dahil mahal niya ako o sinabi niyang mahal niya ako dahil nadala lang siya ng pag amin kong mahal ko siya. Pati tuloy ako ay naguguluahan na.

Nakita ko lang na pumasok si Jam sa aking kwarto, ugali na kasi niyang maghilamos muna at mag mumog bago matulog alam ko na gagamit lang siya ng banyo pero dito siya sa sala matutulog. Sa aking pag pasok sa kwarto ay nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang mga damit ni Jam na naka latag sa sahig. Di ko alam kung anung klaseng espirto ang pumasok sa loob ko at kusang gumalaw ang aking mga kamay at paa.

Isa-isa ko ring hinubad ang aking damit at itinira ko lang ay ang under wear ko saka dahang-dahang pumasok sa loob ng banyo.

Torrid Scene

-oO0Oo-

Pag pasok ko sa loob ng banyo ay dahan dahan ko siyang nilapitan saka hilikan sa batok. Ang sarap ng amoy ni Jam kahit na may halong alak ang amoy niya ay nangingibabaw parin ang kanyang lalaking amoy. Ang bango niya yung tipong di mo pag sasawaan kahit na ilang beses mong maamoy.

Di ko alam kung bakit di si Jam nanlaban sa aking ginawa siguro dala na rin ng kalasingan. Ako nga rin eh di ko rin alam kung bakit ko ito nagagawa sa kanya. Alam ko mahal ko siya, pero tama bang basta na lang naming gawin ito dahil alam naming mahal namin ang isat isa. Isa pa tama ba talagang samantalahin ko ang oras na ito para makipag sex ako sa kanya? Tama bang basta basta na lang at walang pasabi?

Iyan ang mga katanungan umiikot ngayon sa ulo ko, kasi gustohin ko mang itigil ang ginagawa ko sa kanya ngayo ay di ko magawa dahil sa nadala na rin ako ng kamunduhang biglang bumalot sa amin at dala na rin ng alak.

Pinag patuloy ko ang ginagawa ko at sa kanyang pag harap ay doon nag lapat ang aming mga labi, di tulad ng dati, di tulad nang unang beses ko siyang nahalikan na pawang pabigla lang iyon ngayon ay puno ng pag mamahal ang kanyang halik sa akin. Maalab, mapusok at puno ng pagnanasa ang aming nga halik.

Sa gabing ito gusto kong paligayahin ang kaisa-isang taong minahal ko sa buong buhay ko, di ko na iniisip pa ang pwedeng magyari kinabukasan.

Binuhat ko na siya at iniupo sa lababo at doon ko pinagpatuloy ang paghalik sa kanya, iginapang ko pa ang aking mga labi pababa sa kanyang dibdib at siniil ko ng halik ang kanyang utong, talagang ang ganda ng katawan ni Jam. Nararapat nga siyang tawaging Campus Prince, pati ako na hinirang ngang Campus King ay nabibighani talaga sa kanya. Di mo makikitaan ng kahit anu mang dumi sa katawan dahil sa natural na malinis siya sa katawan. Sa aking pag halik at pag laro sa kanyang utong ay tangi mga ungol lang ang magririnig ko.

Jam: aaaaaaahhhhhhhh siiggeeee paaaa...

Ramdam ko ang ligaya na dulot ng aking mga halik sa kanya. Ipinag patuloy ko ang pag halik sa kanya pababa sa kanyang puson.

Binuhak ko siya ulit at saka isinandal ko sa may wall ng shower saka binuksan ko ito, pareho na kaming naliligo sa agos ng tubig mula sa shower at habag sibahayan ko siya ng paliligo ng halik.

Dahan dahan kong hinubad ang natitira niyang saplot sa katawan, pati siya ay ganun din ang ginawa sa akin.  Basa na kami pero wala paring puknat ang halikan di na kami nag sabon pa at pag labas namin ng bayo ay buhat ko siya habang di nag hihiwalay ang ming mga labi. Kahit na basang basa ay ibinaba ko siya sa aking kama at doon namin pinag patuloy ang aming pag hahalikan.

Tulad ng kanina sa loob ng banyo ay ibinaba ko ulit ang aking pag halik sa kanyang leeg pababa sa kanyang dibdib sa kanyang puson at sa kanyng naninigas nang ari. Dinilaan ko ang pinka puno nito pataas sa ulo na kung saan ay may namumuo nang pre-cum at tanging ungol nanaman ang narinig ko mula sa kanya..

Jam: tang ina!!! Jom ang sarap....

Pinag patuloy ko ang paglalaro dila dito-dila doon halod paliguan ko ulit siya ng laway ko. Dinilaan ko rin ang kanyang bayag na nag padeliriyo sa kayna dahil sa kakaibang kiliti na dulot nito.  Halos isang oras din kami sa ganoong posisyon nag iisip pa rin ako kung papayag siya o kung ako naman ay kung kakayanin ko ang malaking tarugo niya na tnayta ko ay mas malaki kaysa sa akin ng half inch p at kasing taba ng sa akin. Pag tayo ko ay ipinakita ko na sa kanya ang aking pakay, gusto ko ibigay sa kanya ang pinakiingatan kong lagusan. kahit nagin kami noon ni Paul ay kailan man ay di ako pumayag na pasukin niya ako dahil sa gusto ko ibigay ito sa taong tunay ko mahal. Di na pumalag pa si Jam sa aking gusto ay dahan dahan na akong umupo sa kanya.

Masakit, di ko ata kakayanin na maipasok lahat pero nang aktong tatyo na ako ay saka ako hinawakan ni Jam saka walang pag dadalawang isip at biglaang umulos dahilan para maka pasok ang buo niyang pagka lalaki.

Ako: Aaaaaaa!!!!! Jam!!!! Ang sakit!!!! Please huwag mo munang galawin...

Di parin nag sasalita ni Jam animoy isang robot siyang walang sariling pag iisip na kinokontrol lang ng libog na dumadaloy sa kanyang buong katawan. Naramdaman ko na lang ang mabagal niyang pag indayog na siya din namang sinabayan ko ang ritmo para kaming sumasayaw taas-baba-taas-baba hanggang sa msanay ako at di ko na nararamdaman ang sakit na dulot ng bilaang pag pasok ni Jam sa aking lagusan.

Halos abutan kami ng madaling araw sa ganoong situwasyon, grabe din pala ito si Jam kahit na first time niya makipag sex ay ang lakas ng stamina.  Maya maya ay narinig ko siyang nagsalita, iyon na ang unang beses na narinig ko siyang mag salita simula kanina.

Jam: Jom.. malapit na ako Jom.. pwede ba?

Ako: sige lang Jam.. tatanggapin ko lahat para lang sayo... titiisin ko lahat ng ito dahil mahal na mahal kita at gagawin ko lahat ng nais mo...

Jam: ayan naaaaaaa .... aaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!!!!!!!!!

Sumirit na ang kanyang katas sa loob ko at halos umapaw sa sobrang dami di ko na nabilang kung ilang beses siya sumirit. Isa pa di naman kasi mahalaga iyo basta alam ko napaligaya ko ang mahal ko.

Nadapa na lang ako sa kama dahil sa sobrang pagod. Pagka hugot niya ng kanyang alaga ay naramdaman kong may kaunting umagos pababa sa aking  binti ngunit di ko ko iyon pinansin. Nagulat na lang ako nang muli siyang magsalita sa tabi ko..

Jam: I love Jom... salamat...

Ako: I love you too Jam.. pero para saan ang pasasalamat mo?

Jam: Dito, sa nangyari ngayon... gusto ko rin suklian ka sana pag bigyan mo ako.

Inilapit niya ulit ang kanyang labi sa akin saka ibinulong sa akin ang mga katagang.

Jam: napaligaya mo ako ngayon ikaw naman paliligayahin ko

Agad niya akong pinatihaya at saka binasa niya ng kanyang laway ang aking naninigas paring tarugo, ang buong akala ko ay hanggang BJ lang ang gagawin niya ng sabihin niyang ako naman ang paliligayin niya ako. Naguulat na lang ako nang maramdaman kong inuupuan niya ang aking ari at pilit na ipinapasok sa kanyang lagusan, bakas sa kanyang mukha ang sakit at hapdi na nararamdaman nang bahagyang makapasok ang ulo at unti-unting makapasok ako sa kanya.

Ako: Jam di mo na kailangang gawin yan kung di mo kaya.

Jam: kaya ko ito Jom, at gagawin ko it bilang tanda na mahal kita at handa rin akong gawin lahat para sayo. Kaya sana pagbigyan mo na ako.

Nang naipasok na niya ng buo ang aking ari sa kanyang lagusan ay pilit niyang ininda ang sakit at hapdi sa bawat ulos at pag galaw ko. Pero sinabayan niya ito na nagdulot naman ng ibayong sarap sa loob ko at kaligayahan ng damdamin. Di na ako umimik pa at pinagpatuloy namin ang aming ginagawa madaling araw na pero ayaw naming matapos ang oras na iyon. Halos 2 oras din kami papalit palit ng posisyon gaya ng ginawa niya kanina sa akin habang binabayo niya ako. di ko na mapigililan pa at napasigaw na lang ako

Ako: Jaaaaaaaammmmmmm aaaaaayyyyyyaaaaaaaaannnnnnnn nnnnnnaaaaaaa!!!! Lalabas na!!!!

At pumulandit na sa loob ni Jam ang aking katas. Nang hugutin ko ang aking ari ay nanlaki ang aking mga mata nang makita kong may kaunting kulay pula na sumabay sa agos ng aking tamod..

Ako: Jam...(nanginginig na boses) may.... may...dugo... jam....

Jam: ok lang ako... natural ata yan kasi nagsugatan ako sa loob... pero ang sakit na iyon ay di ko papansinin dahil alam kong ikaw ang may gawa noon..

Ako: sigura do ka Jam?

Jam: oo sigurado ako. pabayaan mo yan di naman ako duduguin eh.. kaunting dugo lang yan...

Di napanatag ang aking kalooban pero dahil na rin sa kagustuhan ni Jam ay iwinalang bahala ko na iyon. Natulog siya ng may mga matatamis na ngiti sa labi samantalang ako naman ay di maikubli ang pag-aalala dahil sa natuklasan kong sugat na naidulot ng aming pag tatalik.

-oO0Oo-

Kinaumagahan pareho kaming di naka pasok ni Jam sa umagang subject namin, nagising ako sa iginawad niyang halik sa labi ko at saka sabay sabi

Jam: Gising na mahal ko.....

Di ko maintindihan kung bakit niya yun nasabi. Ibig bang sabihin noon ay kami na? ayaw ko namang maisulto siya sa tanong ko kaya nginitian ko na lagn siya sabay tanong

Ako: ibig ba sabihin noon tayo na?

Jam: oo... tayo na... wala nang ligawan... sa tinigin mo ba papayag ako sa nangyari sa atin kagabi kung di kita mahal?

Ako: I love you Jam...

Jam: I love you too Jom....

Iyon lang ang mga katagang lumabas sa aming mga labi para mabuhayan kami ng loob at saka mag ayos para sa pag pasok namin pag ka hapon. Alas 11 pa lang ng umaga kaya napag pasyahan kong ihatid siya sa kanilang bahay.

Pag dating namin sa kanilang bahay ay nagulat ako sa aking nakitang tao na nag bukas ng pinto. Di ko alam kung anu ang gagawin ko dahil nag mistula akong nakaharap ngayon sa salamin ang tanging kaibahan lang namin ng taong nasaharap ko ngayon ay ang soot na damit, bukod doon ay pareho na kami. Maging si Jam ay di na maka pag salita, di alam kung anu ang sasabihin sa akin. Gusto kong malaman kung sino ang siya...

Ako: hi ako si Jom ikaw?

Jeffrey: ako nga pala si Jeffrey Boyfriend ni Jam..

Paraho kami ni Jam nagulat sa sinabi ni Jeffrey di alam kung paano sasagot...

Itutuloy....