TRUE LOVE WAITS (Someday, I Will Understand) 14

]

"Jesse, dali... samahan mo akong maligo." hila ni Jessica si Jesse nang maibaba ang mga gamit sa isang lamesa sa nakuha nilang cottage. Kitang-kita ang saya ni Jessica sa bawat kilos at pananalita nito. "Jesse, gusto ko nang maka-apak sa tubig dagat."

"Ito naman si Jessica parang ngayon lang naka-punta sa beach eh." biro ni Jessica. Hindi naman inaasahan ni Jesse na matatahimik sa sinabi niya si Jessica. "Ay sorry."

"Hindi, ok lang ako." Halatang na-apektuhan si Jessica sa sinabi ni Jesse. Tumawa ito nang mahina. "Oo, ngayon lang ako magsasaya sa ng ganito sa dagat."

Nakaramdam si Jesse ng sundot sa kanyang konsensiya. "Ibig mong sabihin hindi ka pa nakakapunta sa ganitong lugar?"

Tumawa ng pagkalakas-lakas si Jessica. "Halata ba?" saka bumuntong-hininga. "Sa maniwala ka sa hindi Jesse, tumanda na ako sa ganitong edad, ngayon lang ako makaglalaro sa dagat." biglang humina ang boses ni Jessica. "Dati kasi, napapagmasdan ko lang ito kapag nakasakay ako sa bus. Tapos alangan naman maligo ako sa Manila Bay." sabay tawa uli ni Jessica.

Natawa rin si Jesse. "Pasensiya na ha?"

"Sige na Jesse samahan mo na si Jessica." nakangiting sabi ni Jonas sa likuran nila. "Ako na muna ang bahala sa mga gamit natin. Aayusin ko na lang muna tapos susunod ako."

"Ok." sagot ni Jesse.

"Ayan. Dali, Jesse." sabay tawa sa galak ni Jessica.

Wala nang nagawa si Jesse kundi ang magpadala sa hila ni Jessica. Tulad rin naman ng huli ay excited na rin naman siyang maglunoy sa dagat. Hindi na pinigilan ni Jesse ang kanyang sarili. Gaya ni Jessica, abot-abot din ang kanyang kasiyahan.

"Jonas, bilisan mo." sigaw ni Jesse kay Jonas.

"Oo, susunod na ako." sigaw naman ni Jonas. Nanlaki ang mga mata ni Jonas nang biglang lumubog pahiga si Jesse sa ilalim nang dagat. Sabay tawa. Hinila kasi ni Jessica si Jesse para sa isang biro na ikalubog ni Jesse. 

Sa gulat ni Jesse ay halos hindi siya makatayo sa pagkakahiga sa tubig. Nagkakampay-kampay pa nga siya na para bang malulunod gayong nasa mababaw lang naman silang parte ng dagat. Nang makuha na ng balanse, napansin niyang tatawa-tawa si Jessica. "Ah ganun ah?" Bigla niyang sinabuyan si Jessica ng tubig dagat.

Todo ang takbo ni Jessica sa dagat. Para lang hindi mahabol ni Jesse dahil alam niyang gagawin din sa kanya ang ginawa niya kay Jesse. Kahit hirap sa pagtakbo si Jessica sa tubig nagawa pa rin niyang makalayo at pabirong inasar si Jesse.

Napakamot sa ulo si Jesse at napa-tingin sa dako kung saan naroon si Jonas. Nakita niya itong tawa ng tawa. Napa-taas ang kilay niya. "Hoy, bilisan mo. Pinagtatawanan niyo ko ha?" Panay tawa lang ang narinig ni Jesse mula kay Jessica at nakikata niyang ganun din ang sagot sa kanya ni Jonas. "Sige lang, mahaba-haba pa ang oras."

-----

"Dad, bakit parang balisa ka yata nitong mga araw?" tanong ni Justin sa ama nang mababaan sa living room ng malaking bahay ng mga Jimenez. "Hindi ka ba aalis ngayon Dad?"

Hindi kumibo si Don Ramon. Sige lang ang pindot nito sa remote control ng t.v. dahil parang walang magustuhan na palabas. "Yun na ba ang lahat ng channel? Walang kwentang mga palabas." paasik na sabi ni Don Ramon.

"May mga bagong dvds dyan, bakit kaya hindi ka na lang manood?" alok ni Justin. Kinuha niya ang susi ng sasakyan sa isang divider kung saan niya nailapag kagabi.

"Teka, matanong ko nga ang kapatid mong walang kwenta?"

Sanay na si Justin na tawagin si Jonas ng ganoon ng ama. Hindi na niya pinapansin ang mga salitang ganoon patungkol sa kanyang kapatid. Pero nagtataka siya na nagkaroon ng interes ngayon ang kanyang ama sa kanyang kapatid. "Nasabi ko na ba sa inyo na nagsarili na siya?"

Natawa si Don Ramon. "Mabuti naman. Pero ang akala ko, titigil na naman yang kapatid mo dito. Mga buwisit sa buhay ko."

Gusto sanang tumaas ng dugo ni Justin pero nagpigil siya. "Sige Dad, aalis na ako. Marami akong aasikasuhin ngayon sa oposina."

"Siguraduhin mong maganda ang katayuan ng kumpanya Justin. Huwag kang tumulad sa kapatid mo na walang alam sa mundo kundi ang magliwaliw."

Buntong-hininga ang isinagot ni Justin. "Alis na ako Dad."

Hindi na kumibo si Don Ramon.

-----

"Ang daya mo." paratang ni Jesse kay Jonas nang pare-pareho na silang nasa lamesa ng cottage. Oras na para sila ay mananghalian.

Tawa ang unang isinagot ni Jonas. "Natakot kasi ako sayo eh."

Inihahanda ni Jesse ang mga plato. "Ano? Bakit ka naman matatakot?"

"Ako na ang bahalang maghanda Jesse." singit ni Jessica.

Hinayaan ni Jesse na kunin sa kamay niya ang ibang hawak-hawak na kagamitan. Kay Jonas kasi nakatuon ang atensyon niya. "Ano, Jonas?"

Muling natawa si Jonas. "Nakita ko kasi kanina kung paano umusok ang bumbunan mo."

Natawa rin si Jessica. "Kahit nasa tubig na umusok pa rin ang bumbunan?"

Nagsalubong ang kilay ni Jesse. "Parang pinagkakaisahan niyo ako ah?"

"Nagkataon lang. Di ba Jessica?"

"H-ha, ay oo Jonas. Tama ka doon." sagot naman ni Jessica.

"Nagkataon lang ah?" paghihimutok ni Jesse. "Handa na pala ang pagkain eh. Kain na tayo."

"Hmmm parang gusto ko talagang matakot ah?" nasabi ni Jonas.

Napa-tingin si Jessica at Jesse kay Jonas.

"Bakit?" tanong ni Jessica.

"Parang may binabalak na hindi maganda si Jesse eh. Biglang tumatahimik. Masama yan." sabay tawa.

"Sira." natatawang si Jesse. "Ibato ko sayo 'tong plato eh. Wala akong binabalak ah."

"Sabi mo yan ah. Sige maliligo na ako mamaya." sagot ng natatawang si Jonas.

-----

"Alam mo Jesse..." nahihiya si Jonas na ituloy ang gustong sabihin. Naka-upo silang tatlo sa tabi ng dagat. Hinahayaan nilang nababasa ang kanilang pang-upo sa tubig ng dagat.

"Mmm... ano yun Jonas." sagot ni Jesse habang naka-tingin kay Jessica na nagsisimulang gumawa ng sand castle.

"Nahihiya ako. Baka kasi sabihin mo umaabuso ako eh."

Napa-kunot noo si Jesse. "Ano ba kasi yun Jonas?"

"Para kasing gusto ko pang magtagal dito." sabay tawa ni Jonas.

"H-ha?" gulat ni Jesse sa sinabi ni Jonas.

"Ano?" pati si Jessica ay na-curious sa narinig.

"Oo. Sana. Eh kaya lang may pasok na kayo bukas di ba?"

Tumingin ng diretso si Jesse nang diretso sa kanyang harapan. Parang may tinatanaw sa dulo ng karagatan. "Oo, may pasok na kami bukas eh." nalulungkot si Jesse sa posibilidad na hindi mapagbigyan si Jonas.

"Oo nga Jonas." pangalawa ni Jessica. "Ako nga gusto ko pa man magtagal pero may pasok na kasi bukas eh."

"Kaya nga hindi ko masabi kanina." napayuko si Jonas. "Ok lang naman. Naisip ko lang." sabay tawa.

Hindi na nag-react pa si Jesse. Tumahimik na lang siya dahil alam niya ang nararamdaman ni Jonas.
-----

"Bossing ang aga niyo naman ako pinapunta dito sa trabaho ko. Mamaya pa magbubukas itong club eh. Bakit bossing may imi-meet ka ngayon ano?"

Sa halip na sumagot, nagtanong ito kay Omar. "Kamusta yung pinapagawa ko sayo Omar?"

"Ayun, wala pa Bossing. Babalikan ko pa."

"Bilis-bilisan mo ang paghahanap. Kilalanin mo ang anak ni Juanita."

"Oho bossing. Alam ko na kung saan nakatira si Juanita. Kaya lang hindi ko pa nakikita ang anak niya."

"Sige."

"O bossing, yun na ba ang dahilan kung bakit pinatawag niyo ako nang maaga?"

"Hindi, may pupuntahan tayo." Biglang inihagis ni Mon ang susi kay Omar.

Alam na ni Mon ang gagawin ang magmaneho ng sasakyan.
-----

"Malapit nang mag-gabi?" paalala ni Jonas. "Hindi pa yata tayo nagliligpit." Nagtataka si Jonas nang hindi siya marinig nang dalawa na halos kalapit niya lang. Kahit nakatalikod lang ng naman ang mga ito ay alam niyang maririnig siya. "Magliligpit na ba tayo?"

"H-ha?" si Jesse. "Bakit?"

Nagkunot noo si Jonas.

"Balak na siguro niyang umuwi Jesse?" tanong ni Jessica.

Lalong kumunot noo si Jonas.

Tumawa si Jesse. "Bigla yatang nagbago ang isip. Kanina lang gusto pang magtagal tayo dito."

"A-ano ba ang ibig niyong sabihin?" nagtatakang si Jonas.

"Ano ka ba? Tuloy ang kasiyahan, Jonas." si Jessica.

"O hindi nga?" mangha ni Jonas.

"Oo. Napagkasunduan namin ni Jessica na hindi pumasok bukas. So mag-oovernight tayo dito. Kaya lang kailangan ko munang umuwi sa bahay para magpaalam."

Natawa si Jonas sa kaligayahang nadama. "Sigurado kayo?"

"Oo naman Jonas." si Jessica.

"Sabi nyo yan ha?" paninigurado ni Jonas.

"O siya, uuwi muna ako para magpaalam na dito tayo magpapagabi sa dagat." paalam ni Jesse.

"Kailangan mo ba ng kasama?" tanong ni Jonas.

"Hindi na Jonas. Samahan mo na lang si Jessica dito."

"Sige."
-----

"Alam mo Jonas, nagpapasalamat talaga ako dahil nakilala ka ni Jesse. Kasi kung hindi, hindi sana ako madadamay ng ganito. Hindi ako makakaranas ng tulad ng ganito."

Nagsisimula na si Jonas gumawa ng bonfire habang naka-upo sa malapit si Jessica. "Kay Jesse ka magpasalamat kasi kung hindi mabait yang kaibigan mo, tingin mo ba makikisama rin ako ng mabuti sa kanya?"

"Oo naman, pero pati ikaw dapat ding pasalamatan. Ikaw kaya ang halos gumagastos lahat. Nagtataka na nga ako sayo eh. Mayamang-mayaman ka siguro." sabay tawa ni Jessica.

"Hindi ah." tawa rin ni Jonas.

"Pero alam mo. Totoo ang sinabi mo Jonas eh. Likas talaga ang pagiging mabait ni Jesse, kaya ko nga siya minahal eh." deretsahang pahayag ni Jessica. "Hindi mo naman siguro ako ibubuko sa kanya di ba?"

Natahimik si Jonas. "Si Jessica, may gusto kay Jesse. Paano kung si Jesse may gusto kay Jessica?" Bigla siyang kinabahan. Pinilit niyang tumawa. "Aha, may alam na ako ah?"

Natawa si Jessica. "Huwag mong sasabihin ah? Sinabi ko lang yun sayo kasi kapatid na ang turing ko sayo."

Hindi nasaktan si Jonas nang sabihin ni Jessica na kapatid lang ang turing sa kanya ni Jessica. Nasaktan siya sa posibilidad na sina Jesse at Jessica ay maaring magkaroon ng relasyon. "Hindi imposible yun." 


"Jonas, natahimik ka?" si Jessica.

"Hindi. Masaya nga ako na malaman ko yun eh." pero sa loob loob niya nasasaktan siya.

"Siguraduhin mo lang na hindi mo sasabihin ah?"

"Oo, makakaasa ka Jessica. Hindi ko talaga sasabihin." napa-ngiwi si Jonas.
-----