Unexpected Love chapter 1 - 5

“Di ko inaasahan na aabot sa ganito ang nararamdaman ko para sayo” yan ang mga katagang sinabi ko sa kanya nang ipinagtapat ko sa kanya kung ano ang nararamdaman ko..



Ako si Jacob Anthony  Mathew “Jam” Del Rosario nag iisang anak at dahil sa only child ay lumaki ako sa layaw. Mabait naman akong tao (pero para lang sa mga taong totoo ang pinapakita sakin. Panu ko nalalaman yun you’ll soon find out kung papanu) hindi aq ang campus crush pero member ako ng isa sa pinka pupoular na groupo sa skwelahan namin na pinag titilian ng mga babae, bakla, ang toboy nagiging babae ulit at ang lalaki ay nababading pag andyan na kami. Si Jeffrey Orlene Micheal “Jom” Del Castillo ang leader ng aming groupo and ang aking childhood best friend. Masasabing sa aming lahat ng magbabarkada eh nasa kay Jom na ang lahat Gwapo, Matalino, Magaling sa Sports, Mayaman at May napaka-gandang girl friend si Joana Marie Del Rosario.. Yup first cousin ko si Joana sa father side at siya ang exact copy ni Jom sa Female side kasi nga Maganda, Matalino, Captain ng Cheering Squad and Mayaman. 

Hindi ko masasabing bi ako dahil sa totoo ay di naman talaga ako ganito mejo nag iba lang ang ihip ng hangin nang bilang nangyari ang hindi inaasahan, sa kadami dami ba naman nang magiging bi eh akalain mong si Jom pa. Nalaman namin ang totoo nuong isang araw na nag yaya si Jom na mag inuman, nag taka ang buong barkada dahil sa di naman talaga umiinom itong si Jom pwera lang kung merong siyang mabigat na dinadala, nag imuman kami nang nag imuman alam kasi naming kahit di umiinom ng todo itong si Jom ay matagal itong malasing at alam naming di ito aamin ng kanyang problema pag di pa lasing kaya ang ginawa namin eh jamming na lang hanggang sa mapansin namin na mejo may tama na si Jom unti unti nang bumibigay..

Jom anu ba yang problema mo at bigla ka atang nag yayang uminom ah? Ang pambasag sa katahimikan ni Anton isa sa aming matalik na kaibigan

Wala to mga pre, napag isip isip ko lang na matagal na since last tayong nag inuman kaya heto nag aya akong uminoman tayo. Ang sagot ni Jom kay Anton

Wag kag mag sisinungaling pre kilala ka na namin at di ka basta basta iinom ng alak kung wala kang problema. Ang pag supalpal ko sa kanyang sagot.

Oo nga naman pre anu nga ba ang problema mo. Anu pang silbi naming mga kaibigan mo kung di ka namin madadamayan sa ganitong mga pagkakataon. Ang dugtong ni Aelvin (pronouced as Ei-l-vin) si 

Aelvin ang tinuring namin na general adviser and walking encyclopedia dahil sa galing niyang mag bigay ng payo mapa love life man at mag cite random facts na may kinalaman sa pinag daraanan mo.

Dahil sa narinig ay biglang pumatak ang luha ni Jom na siya naman ikinagulat naming lahat. Kahit na anung pilit naming tumahan na siya sa pag iyak ay di parin tumitigail sa pag patak ang kanyang mga luha.

Maya maya ay nag pasya nang umuwi ang iba dahil sa mdaling araw na at ayaw paring pa-awat itong si Jom sa kakainom kaya napag pasyanhan kong mag paiwan na lang at samahan ang siya.

Anton: Sige tol uwi na ako sa susunod na lang baak ulanin ako ng sermon ng nanay ko pag inabutan ako dito ng sikat ng araw.

Aelvin: ako rin to mauna na rin ako baka rin kasi di ako papasukin sa bahay, baka sa salas nanaman ako matutulog nito ng 2 araw dahil sa nilolock ni mama ang kwarto ko pag umuuwi ako nga ganitong oras eh.

Ako: panu yan tol dito ka na muna para makatulog ka ng mabuti at samahan na lang kita bukas pauwi sa inyo ako bahala sa mama mo.

Aelvin: di tol ako bahala sa bintana ako dadaan. Tapos sabihin ko na lang na nasa loob ako ng banyo nung nag check siya. Sige tol mauna na muna kami si Anton ha..

Ako: sige salama ha.. dito na muna ako at ako na bahala sa taong to.(sabay turo kay Jom na halos bagsak na ang katawan sa sborang kalasingan)

Nang makaalis na ang 2 ay inakay ko si Jom papasok ng kanyang kwarto para maihiga ko siya, pero nang hahawakan ko na siya ay bigla siyang nagsalita..

Jom: Tol di ko alam kung papanu ko sayo sasabihin ito tol.

Ako: Ang alin tol

Jom: Tol sorry pero di ko talaga mahal si Joana, sana wag kang magalit sakin. Ang totoo niligawan ko lang siya para mas lalo tayong magkalapit eh.

Para naman akong sinuntok ng maraming beses dahil sa narinog ko sa kanya... wala akong masabi at bigla na lang nandilim ang paningin ko at bigla ko siya nasuntok ng malakas. Pero sadya talagang mas malakas si Jom kaya kahit na naka inom at may tama na at nakuha nya parin akong gantihan ng 2 magkasunod na suntok na siya namang ikinawala ko ng malay.

Unexpected Love 2

-oO0Oo-

Nagising ako dahil sa sikat ng araw ng tumatama sa aking mukha, masakit ang ulo at ang katawan. Pag bangon ko ay bigla umikot ang aking paningin at bumagsak ako sa sahig, mayamaya ay may narinig ako na mga yapak ng paa na papalapit saakin, inalalayan ako upang makatayo at maiupo sa kama...

Ako: Huh sinu ka asan ako???

Jom: Tol ok k lng? Ako to bakit ka kasi biglang tumayo?

Ako: Jom ikaw ba yan?

Jom: oo tol ako to.

Ako: asan ako? Anung oras na?

Jom: andito ka sa bahay di ka na antulog,alas 7 pa lang ng umaga tol, mejo di kasi tayo nag ka intindihan kagabi, teka anu ba naaalala mo?

Ako: ahhhmm, teka....

Pinilit kong alalahanin ang mga nagyari kagabi.. di ko napigilan ang galit ko at ang mga luha ko dahil sa biglang nag flashback ang lahat ng nagyari kagabi kung papanu nya pinag tapat sakin ang kanyang tunay na pagkatao at ang tunay niyang nararamdaman para sakin. Dahil sa nararamdaman bigla ko na lang siyang nabulyawan.

Ako: tol bakit naman ganun, mag kaibigan tayo tol wag mo naman akong talohin, mahal din naman kita tol pero hanggang mag kaibigan lang yun lang.

Jom: tol pasensyahan mo na ako tol, magala na kitang minahal ng ganito,(nag simulang tumulo ang luha niya hanbag sinasabi ang mga katagang ito) kinmkim ko lang nang mahabang panahon kasi ayokong mawala ang ating pag kakaibigan. Kaya tol please pag pasensyahan mo na ako, kahit anung pilit ko di ko kayang diktahan ang puso ko. Kahit si Joana kasama ko ikaw tinitibok ng puso ko.

Ako: tol bakit ngayon mo lang sinabi, di mo na dapat pinaabot sa ganito ang situation mo, di ako galit sayo pero sana maiintindihan mo rin ako, bibigyan kita ng time paramakpag isip ng mabuti. Simula ngayon sa skwelahan na lang kita papansinin. Tol sana maiintindihan mo na para sayo ang ginagawa kong ito, ayoko ring masira ang ating pag kakaibigan.

Jom: kung ganun bakit mo ako iiwasan tol, sinabi ko lang naman ang mga ito para kahit papano ay mabawasan na ang bigat ng nararamdaman ko, kung yun pala ang dahil kaya mo ako lalayuan sana pala kinimkim ko na lang ito, sana pala tiniis ko na lang. Sige tol kung yan ang gusto mo pag bibigyan kita pero sana walang mag bago sa atin yun lang ang hiling ko sa iyo.

Umalis ako ng may konting hinanakit kay Jom dahil sa kanyang ipinag tapat tungkol sa tunay niyang pag katao. Pinilit kong limutin ang mga naganap para na rin sa ikabubuti ng aming grupo pero tila yata di maiiwasan na may makapansin sa kakaibang kinikilos ni Jom nitong mga naka raang araw simula nang kami ay mag inuman, pati ang aking pinsan na si Joana ay napansin ang pagka balisa niya. Pati ako ay nalilito dahil sa simulat sapul nang kami ay nagkakilala ni Jom ngayon ko lamang siya nakitang balisa at laging wala sa sarili.

Lumipas pa ang mga oras na naging araw na naging linggo ngunit ganuon ang gawi ni Jom na tila ayaw nang mabuhay, ang dating masiyahin at puno ng buhay na Jom ay naging madamdamin, emosyonal at laging tulala na tila ang lalim lagi ng iniisip.

Nakonsiyensya ako sa mga nang yayari sa kanya dahil alam kong isa ako sa mga dahilan ng kanyang pagiging balisa, kaya napag desisyonan kong dalawin siya sa kanilang bahay.

Door bell.....

Oh Jam kumusta na ang tagal mo nang di nadadalaw dito ah? Si tita Anabeth Del Castillo ang momy ni Jam, maganda ito kahit na nasa edad 40+ na ay mistulang nasa 20+ pa lang ang itsura dahil sa alaga sa katawan at laging dumadalaw sa kanyang dermatologist.

Ako: Opo mejo Busy po kasi eh...

Tita: Sus bakit naman noon kahit gaano ka kabusy lagi ka namang nakakadalaw dito. Sige halika pasok ka andun siya sa kanyang kwarto. Alam mo ba kung anu nangyayari sa kanya kasi nitong mga nakaraang araw eh laging matamlay at balisa, di naman nag kukwento sakin kung anu problema niya.

Ako: ewan ko nga rin tita eh, napansin ko nga rin po siyang ganyan pero di ko muna inisip yon kasi mejo nga po busy sa skwelahan. (muntik na ako dun buti na lang nakapag isip ako ng lusot kay tita)

Tita: hala sige puntahan mo siya at kayo na lang ang mag usap.

Buti na nga lang at di likas na pala tanong si tita kaya madali akong naka lusot sa kanya, kasi naman alam kong ako ang isa sa mga dahilan or ako lang talaga ang dahilan kung bakit nagkakaganun si Jom.

Dali dali akong umakyat papunta sa kanyang kwarto.

Knock..knock..knock

Walang sumagot. Pinhit ko ang knob ng pinto bukas naman ito kaya pumasok na lang ako para tingnan kung anu ginagawa ni Jom. Madilim ang kwarto at parang walang tao sa sa loob. Binukasn ko ang ilaw, at pagbukas ko ay nakita ko si Jom na nakahiga sa kama tulog na tulog. Nilapitan ko na lang siya para gisingin.

Ako: Jom... psst hoy gising jan.

Jom: Anu ba pabayaan mo ako. Gusto ko mapag isa, umalis ka na di kita kailangan!!!

Ako: Hoy JEFFREY ORLENE MICHEAL DEL CASTILLO tumigil tigil ka sa kadramahan mo, at bakit ka ba nag kakaganyan? Akala mo ba di napapansin ng mga tao sa paligid mo yang mga pinag gagawa mo sa sarili mo? Pwes mali ka, lahat kami sa paligid mo ay pansin yang kadramahan ng buhay mo at wag mo akong bubulyawan na di mo ako kailangan dahil pag ako naiinis talagang iiwasan kita at kaya tumigil tigil ka diyan.

Jom: Anu ba problema mo, sabi mo di mo ako dadalawin dito dahil bibigyan mo ako ng lugar para sa sairli ko.

Ang naiinis na tugon ni Jom, ayaw na ayaw niya kasing tinatawag ko siya sa kanyang buong pangalan dahil ang wari niya ay lagi siyang tinatawag ng matandang dalagang instructor namin na napapansin naming parang type siya, kaya sa tuwing naririnig niya ang kanyang buong pangalan ay kinikilabutan daw siya sa imahe na pumapasok sa isip niya.

Ako: Tatayo ka naman pala ang dami mo pang arte jan, at isa pa po “JOM” pumunta po ako dito para sabihin sayo na nag aalala na sayo si momy mo at si Joana dahil sa pagka balisa mo nitong mga nakaraang araw. So ngayon sabihin mo sakin ng harapan, Jom anu ba talaga ang problema mo? Tingnan mo ako sa mata at sabihin mo ang totoo.

Tiningnan nga niya ako ng diretso sa mata ako at walang patumpik-tumpik na sinabi ang mga katangang.

Jom: Mahal kita Jam higit pa sa kaibigan at kapatid, kahit ako ay nalilito kasi alam ko sa sarili ko na straight ako pero di ko kayang diktahan ang puso ko na huwag kang mahalin, at kaya ako nagkakaganito dahil namimiss ko na ang aking bestfriend ko. Napansin ko kasi mula nang ipinag tapat ko sayo ang nararamdaman ko eh talagang iniwasan mo na ang pag punta mo dito. Ngayon ikaw naman bakit mo ba talaga iniwasan ang pag punta mo dito?

Ako: Diba ang sabi ko sayo iiwasan ko nga muna ang pag punta dito sa inyo para bigyan ka ng oras para makapag isip ng mabuti. At isapa ginawa ko yun dahil naisip ko na kaya siguro nagkaganun ang iyong nararamdaman mo sakin dahil lagi ako nandito sa bahay ninyo kaya nasanay ka na lagi mo ako nakikita, kaya yun nasip ko na baka nga nalilito ka lang sa nararamdaman mo at kailangan ko lang bawasan ang oras ko dito, experiment kung baga para malaman ko kung talgang totoo ang nararamdanam mo para saakin.

Jom: Ganun..so ginawa mo pa akong guinea pig? Huwag kang papahuli sakin kundi itatali kita at ikaw naman gagawin kong guinea pig...

Natutuwa naman ako na bumalik na ang sigla ng bestfriend ko pero sangayon di muna ako papahuli sa kanya dahil kilalang kilala ko na si Jom at alam kong pag sinabi niya gagawin niya kahit mag mukha siyang tanga or kahit wala itong katuturan..

Ako: Jom wag kang ganyan, gusto ko pa gumala at mag saya ayokong makulong.. teka Jom! Wag Jom!

Nahabulan kami ni Jom sa loob ng kanyang kwarto, kahit masikip ang lugar para mag habulan ay nagagawa namin yun at kadalana ay di niya ako nahuhuli, pero sa pag kakataong ito ay nahuli niya ako at nacorner sa isang kanto ng pader.

Ako: Jom wag kang ganyan pakawalan mo ako.

Jom: Sige pakakawalan kita, pero kiss muna

Ako: Wehh, panu kung ayoko. Anu gagawin mo? Saka tol di tayo hmmmppp...

Bigla nalang niya akong hilakan sa labi. Na siyang naging dahilan ng pagkakaputol ng aking sinasabi sa kanya. Isang mapusok na halik ang kanyang ibigay saakin.

Jom: Ang dami mo pang sat-sat yun lang naman ang hinihingi ko kung di ka sana nag salita pa ok na sana ako sa kiss sa cheeks or smak kaso ang dal-dal mo kaya sapul tuloy ang target.

Ako: ......

Di ako makapag salita dahil sa kanyang ginawa, kahit kasi pang 2 ako sa kanya as campus crush talang virgin pa ang buong katawan ko as in “Never been touched, Never been kissed”. Wala parin ako sa sarili ng biglang lumabas ng kanyang kwarto at dali-daling bumama. Nakasalubong ko si tita sa paanan ng hagdan pero parang walang akong nakita at dirediretso parin ako sa pag labas ng kanilang bahay.

Unexpected Love 3 (Jom)

-oO0Oo-

Natuwa man ako kanina dahil sa nangyari, pero ang saya ay biglang napawi dahil kasi sa biglaang pag labas ni Jam ng aking kwarto. Nang mapagtanto ko ang mga nagyari dali daling bumalik sa aking isip ang mga nagawa na siya naman naging dahilan upang mapasuntok ako ng malakas sa pader.

Umupo na lang ako sa sahig ng aking kwarto, magmukmok at nag isip ng p[araan kung paano ko sasabihin sa kanya na hindi ko sinasadya ang paghalik ko sa labi niya, siguro nga ay ginusto kong halikan siya pero dapat ay pinigilan ko ang aking sarili. Patuloy parin ako sa pagmukmok, makaraan ang ilang oras ay wala paring matinung pwede idahilan sa kanya.

Ako:  Bahala na, basta magpapaliwanag ako sa kanya, sana tanggapin niya ang aking paliwanag. Hay buhay nga naman, bakit kaya mas masarap ang bawal? Naku bahala na si batman...

Lumabas ako ng kwarto at bumaba. Pagka tinging ko sa paanan ng hagdan ay agad kong nakita si Momy.

Ako: Momy, nakita niyo po ba si Jam?

Momy: Oo, pero nagmamadaling umalis eh.

Ako: Ha!? San daw siya papunta?

Momy: Aba malay ko, tao lang ako anak wala akong powers no. Baka pauwi na yun. Teka matanong nga kita bakit ganun bigla ang kilos ni Jam, may kinalaman ka ba?

Ako: Eh, momy, kasi...

Momy: Anung, “Eh, momy, kasi?”

Ako: A...E.....

Momy: I,O,U< naku anak memorize ko na ang english and tagalog alpahbet, kaya umamin ka na, tingnan mo ako sa mata, sabihin mo may alam ka ba sa inasta ni Jam ngayon lang?

Ako: momy, kasi.....ahm.....

Ganito talaga ang momy ko seryoso pero kadalasan eh kwela and cool, isa kasi sa pinaka- ayaw niya sa ugali ng isang tao ay ang nagtatago ng lihim o nasisinungaling. Kaya dahil dito alam na ni momy ang tunay kong pagkatao, at tanggap niya kung ano ako, ang tanging bilin lang niya eh wag daw akong gagawa ng isang bagay na pagsisisihan ko habang buhay.

Ako: Momy, kasi kanina nang nasa loob ng kwarto hinalikan ko si Jam.

Momy: Naku, ikaw talagang bata ka ang tigas-tigas ng ulo mo, mana ka talaga sa dady mo, hay... sumalangit nawa ang kaluluwa ng taong yun.

Ako: Si momy naman kung maka asta akala mo nirape ko si Jam, para simpleng halik lang naman yun eh. Saka po momy buhay pa si dady, diba sumakabilang-BAHAY lang siya.

Iniwan kasi kami ni dady, este pinalayas pala ni momy si dady mula nang mahuli nito si dady na may ibang babaeng kasiping sa loob ng kanilang kwarto habang tumutugtog ang ang kanilang Honeymoon or Lovemaking song ang

Kaya simula noonwala na kaming balita kay dady dahil narin sa pinaputol ni momy lahat ng connection ni dady sa amin, kabilang na ang credit card, cellphone, etc. at binawi din ni momy lahat ng binigay niya kay dady katulad ng kotse, mga alahas, pati nga wedding ring nila binawi ni momy at heto pa nag sampa si momy sa korte na bawal na si dady lumapit sa loob ng 10km wide radius mula sa aming bahay kundi ay ipapadampot siya sa mga pulis at ipapakulong or madadagdagan ang range ng exile ni dady. Kaya simula noon ay di talaga nag attempt si dady na bumalik or lumapit kay momy dahil na rin sa takot niya na makulong.

Momy: Hay naku, basta para sa akin patay na ang dady mo at ayaw kong maririnig nag pangalan niya mula sa iyo ha. Teka iniiba mo nanaman ang usapan eh, ikaw ang nasa hot seat ngayon. So anu na ngayon ang balak mong gawin?

Ako: Sus si momy oh ayaw daw marinig pangalan ni dady pero hanggang ngayon di niya parin pinapawalang bisa ang kasal nila. Naku momy sa pangalan ko palang maririnig mo talaga ang pangalan niya kasi po until now apeyido parin ni dady gamit natin diba.

Momy: Wag mong iibahin ang usapan JEFFREY, sagutin mo ang tanong ko. Anu na ang balak mong gawin ngayon?

Ako: Yun nga po eh. Di ko alam kung anu sasabihin ko sa kanya.

Momy: Naku Jom anak, may isa ka pang problema ngayon...

Ako: Anu pa ba mi? Anu pa ba ang mas lalala pa sa situwasyon ko ngayon?

Momy: Hindi anu kundi sino. Si Joana ang pinsan ni Jam, panu mo ngayon sasabihin sa kanya ang situwasyon ninyo ng bestfriend mo na pnisan niya?

Ako: Di ko na muna iisipin yun mi, tutal maliwanag naman sa kanya na simula pa noon alam niyang di talaga siya ang mahal ko,a t alam nanaman niyang show lang namin yun sa skwelahan, at wala talagang namamagitan sa amin.

Momy: Eh papanu si Jam ang alam talaga niya eh talgang girlfriend mo ang pinsan niya, saka sinigurado mo bang malinaw kay Joana ang lahat? Kasi sa nakikita ko eh seryoso siya sayo at wala siyang balak na hiwalayan ka dahil lang sa pinsan niya. Kaya kung ako ikaw ayusin mo na yang problema mo bago pa yan lumala. Ok?

Ako: Ok po momy, wag po kayong mag alala aayusin ko po lahat ng ito. Promise, cross my heart.

Momy: Hala siya sige, maupo ka na jan sa tayo’y kakain na..

Ako: Wow! Momy nag luto ka!? Himala! Sa wakas matitikman ko nanaman ang luto ng momy ko.

Momy: Oo na, tama na ang pambobola , nagluto ako kasi ang akala ko dito rin kakain si Jam pero hayun umalis, kaya hayan mag sawa ka sa paborito ninyong ulam dahil naparami ang aking niluto. At ako naman ay naluto din ng para sa sarili ko.

Ako: Salamat momy, did I ever tell you na you are the best and coolest mom in the world?

Momy: Naku anak, gas-gas na ang linya mong yan..mabuti pa kuamin ka nalang diyan ok.

Ako: heheh akala ko kasi uubra pe eh...

Unexpected Love 4

-oO0Oo-

Dali-dali akong lumabas ng bahay nila Jom, di mawari sa isip ko ang mga nangyayari kanina lang sa loob ng kanyang kwarto at walang pag-aalinlangang lumisanng kanilang bahay. Naguguluhan ako, di  ko alam kung bakit ganoon ang naramdaman ko sa kanyang halik. Tuliro, na di ko malaman kung ano. Hati ngayon ang aking pakiramdam, pilit kong isinisik-sik sa aking isip na hindi kami ang dapat sa isat-isa, na mali ang bumugayako sa kagustuhan ni Jom, Pero sa kabilang banda medyo natutuwa ako dahil alam kong totoo nga ang kanyang nararamdaman para sa akin.

Ayaw ko munang umuwi sa aming bahay, gusto kong makapag isip, mag muni-muni tungkol sa akin. Habang nag lalakad ako papalayo sa aming lugar bigla kong nakasalubong ang isang pamilyar na tao, si Paul.

Paul: Oy Jam!!, Kumusta ka na ang tagal na nating hindi nagkita ah, anu ba ang bagong  balita ha?

Si Pual Dizon ay isa sa mga dating studyante sa aming skwelahan, graduate na si paul at ngayon ay nag aaral na sa ibang bansa. Kahit na mas matanda sa amin si paul ng isang taon taon eh mas ginusto niya na kami ang maging mga barkada niya. Gwapo din naman si Paul, matangkad at matalino, sa katunayan nga eh siya ang dating captain ng tatlong varsity team sa skwelahan. Captain siya ng Basketball, Volleball and Soccer team. Talagang maapeal ngunit humble talaga as in down to earth and kanyang ugali kaya madali siayng pakisamahan. Ni hindi namin alam kung papaano niya noon na handle ang kanyang academics and extra curicular kasi sa pag kaka-alam namin eh siya lang ang nakagawa ng ganoon sa aming paaralan. Kaya nang nag graduate siya ay ibinigay na ulit sa tatlong magkakaibang tao ang pagiging captain ng tatlong team.

Kahit na binsagan siyang super campus crush eh walang naging girlfriend si paul. Noong una ay nagtataka kami sa kanya pero tatlong bwan bago ang graduation eh pinagtapat  sa amin ni paul ang lahat na kahit ang kanyang mga magulang ay walang alam.

-----O0o0O---- memory recallection -----O0o0O----

Paul: Tol tutal malapit na akong grumaduate eh may gusto sana akong sabihin sa inyo.

Anton: Kuya Paul, este paul kahit anu basta ikaw. Anu ba yun?

Paul: Mga tol kailangan ko ng tulong ninyo eh, di ko kasi alam kung papaano ko sasabihin sa taong mahal ko ang nararamdaman ko sa para sa kanya.

Aelvin: Pare, alam mo kung tunay mo nga siyang mahal edi sabihin mo na, ikaw bahala ka, baka maunahan ka ni DESTINY at malaman mo na lang eh huli na ang lahat para sa inyo. Kaya kung ako ikaw eh sabihin mo na.

Jom: Oo nga naman. Sino ba yang maswerteng babaeng yan ha?

Ako: Sige na Paul sabihin mo na.

Paul: Natatakot kasi  ako, baka di niya ako mahal eh.

Aelvin: eh panu mo namana malalaman kung hindi mo nga sinasabi sa kanya.

Anton: Asan ba yang babaeng yan ha? Teka ganito nalang ang gawin mo Paul, pag nagkita ulit kayo eh sungaban mo na ang pagkakataon at halikan mo na agad siya, para kahit hindi ka nga niya gusto at  least nahalikan mo siya.

Paul: Malapit lang siya tol...

Dali-dali kaming lumingon buong paligid at nag-hanap ng kahit anumang palatandaan na siya nga ang babaeng tipo ni Paul.

Ang siste eh magkakaharap kami sa isat-isa habang nakaupo paikot sa isang mesa. Si Paul-Si Jom-Ako-Si Anton- at Si Aelvin. Tumayo si Jom dahil sa pag hahanap at may naaninag  siyang isang magandang dilag na tila may naaninag na isang babaeng posibleng tinutikoy ni Paul. Dahan-dahang bulaki sa pag kakaupo si Jom na may pilyong ngiti sa kanyang mukha at may tinanong kay Paul.

Jom: Tol, sabihin mo siya ba yun? (sabay nguso sa babaeng nakita niya kanina lang) ahyun oh, naks naman tol ang ganda niya, ang galing mo palang pumili. Tol kung ayaw niya sayo ireto mo na lang sa amin ha kahit para na lang dito sa kaibigan nating si Jam kawawa naman kasi eh, nag iisa.

Tawanan silang lahat pero hindi man lang ngumisi si Paul kasi kaunti. Sinagot na lang niya si Jom.

Paul: Hindi tol

Jom: Ha!? Edi sino, tingnan mo tol wala nang ibang magandang babae dito, Paul sabihin mo na kasi kung sino yan para di ka na namin kulitin at para matulungan ka na namin.

Ako, Anton, Aelvin: Oo nga naman, huwag mo na kaming bitinin, sige na tol sabihin mo na..

Pag katapos nag aming mga sinabi ay naging napakabilis ng mga pangyayari. Hinawakan ni Paul ang mukha ni Jom at hinalikan ito sa labi ng mariin at puno ng pagmamahal. Nanlaki ang mga mata ni Jom habang hinahalikan siya ni Paul at nag pupumilit na pumiglas ngunit malakas ang pagkaka-kapit ni Paul at di nakawala si Jom sa halik ni Paul kaya nag-paubaya na lang si Jom na mistulang nasasarapan din naman sa halik ni Paul. Natulala na lang kami at mistulang naging bato dahil nga sa pagka-bigla sa nagyayaring paghalik ni Paul kay Jom at ang pagpapaubaya ni naman ni Jom kay Paul. Nang matapos pag halik ni Paul kay Jom ay saka na lang ulit ito nag salita.

Paul: Mga to, bakla ako. Matagal ko nang itinatago sa inyo ang tunay kong pagkatao. Isa sa mga dahilan kaya kayo ang gusto kong maging mga barkada, iyon ay dahil sa may gusto ako kay Jom, mahal ko siya, itinago ko ang lahat, kinimkim dahil sa takot at pangambang baka iwasan ninyo ako. Sana ay mapatawan ninyo ako, dahil nag lihim ako..

Natahimik kaming apat at di makapagsalita, dahil hindi namin kayang i absob ang mga rebelasyon ni Paul tunkol sa kanyang sarili at tungkol sa nararamdaman niya kay Jom.

Paul: May isa pa, sana Jom tanggapin mo ako. sana kahit papanu wag mo akong kadirian dahil sa ganito ako. Sana sagutin mo ako ng buong katapatan, Jom....pwede ba kitang maging boyfriend?

Jom: Pa.....Ku....E.... di ko alam tol eh, alam mo naman na may iba na akong mahal diba.

Paul: Alam ko yun Jom. Ang tanging gusto ko lang eh sana bigyan mo ako ng puwang jan sa puso mo kahit kaunti, kahit sandali lang. Di na kasi ako magtatagal dito eh..

Anton: Paul.. Sigurado ka ba?

Aelvin: Paul, ang bilis mo naman ata. Bigyan mo naman ng panahon na ma-iabsorb ng namin lalo na ni Jom ang mga nangyayari. Ang siste eh nanliligaw ka pa lang gusto mo sagutin ka na agad.

Paul: Hindi naman sa ganun, ang gusto ko lang naman eh ay maipadama ko sa kanya na talagang mahal ko siya at bigyan niya ako ng pagkakataon na ibahagi ko sa kanya ang tunay kong nararamdaman.

Ako: Teka..Paul! bakit mo nga pala nasabing di ka na mag tatagal? Bakit may taning na ba ang buhay mo? May sakit ka ba? O anu? Linawin mo nga sa amin.

Paul: Jam di pa ako mamamatay.

Ako: Edi anu? Diba mag co-college ka pa naman, saka di ka naman siguro aalis kaya huwag kang mag alala dahil nandito lang kami.

Paul: Tama ka Jam, mag-aaral pa ako ng College pero hindi na dito. Matagal nang pinaghandaan ng aking pamilya ang aking pag alis, pumasa kasi ako bilang isang International Scholar sa Amerika at doon ko na ipag-papatuloy ang aking pag-aaral.

Jom: Paul, Kailan ang alis mo?

Paul: 2 araw after ng graduation. Jom alam kong nabigala kita pero sana pag isipan mo ang sinabi ko sayo. Yun lang ang hiling ko sa-iyo, ang gusto ko lang ay maipadama ko sayo ng buong buo na mahal na mahal kita at gagawin ko lahat ng pwede ko pang gawin para maging masaya ka. Laht nang iyon ay gagawin ko sa nalalabing panahon na meron ako.

Jom: Ganun ba.. Hayaan mo pagiisipan ko ang gusto mo, saka Paul hindi ka naman mahirap mahalin siguro nga kung babae ka eh matagal na kitang niligawan. Basta bibigyan na lang kita ng isang palatandaan na pumapayag na ako sa gusto mo.

Ako: Whoa!!! Jom pare ang bilis mo naman ata. Kung ako ikaw eh pag isipan mo muna ng maigi ang papasukin mo.

Aelvin: Oo nga tol, tama si Jam Hindi madali ang papasukin mo, lalong lalo na alam mong hindi tanggap ng ating kultura ang ganyang relasyon, alam mo naman marang taong nakapaligid sa atin at pwede nila kayong husgahan agad-agad, isa pa baka mapahamak lang kayo. Kaya ang payo ko eh pag isipan nyo nang mabuti.

Jom: Mga tol, huwag kayong mag-alala, saka ano naman ang magagawa ng mga tao sa akin aber? Ikamamatay ko ba pag kinutya nila ako? ano? Wala naman silang magagawa sa akin na magiging mitsa para mapahamak ako. saka hindi naman po naka-kabit sa kanila ang aking buhay, buhay ko ito at alam ko ang pinapasok ko, kung may masama man sigurong pwedeng idulot ang mga ginawa ko or gagawin ko pa lang eh tatangapin ko ito ng maluawag sa aking kalooban. Buhay ko ito at wala akong pakialam kung anu man ang sasabihin nila sa akin, as long as masaya ako, alam kong tama ako at wala akong taong ianaapakan or sinasaktan.

Aelvin: Jom pare, Linya ko yun eh. Walang agawan ng linya..

Ang pambasag ni Aelvin sa mood na bumabalot sa aming lima. Dahil sa mga sinabing yun si Aelvin ay panadaliang nabago ang aura sa aming lahat na sinundan ng malalakas ng tawa at halakhak.

Pero ang mga masayang aurang iyon ay di nag bago dahil batid parin namin ang mga pinag daraanan ni Paul. Iyon ang naging huling pagsasama-sama naming lima.

Lumipas ang dalawang araw ay nalaman na lang namin na binigyan na ni Jom si Paul ng palatandaan na nagpapahiwatig na mayroon nang namamagitan sa kanila. Nabigla man kami sa mga pangyayari naging masaya parin kami para sa kanilang dalawa, ngunit habang nasa kalagitnaan kami ng katuwaan ay biglang pumasok sa isip ko si Joana at kinilabutan ako at biglang naging tahimik. Hintay kong matapos ang aming klase at pagkatapos na pagkatapos ay kinausap ko agad si Jom.

Ako: Jom, halika muna dito..

Jom: Tol, anu ba?

Ako: Jom alam mong hindi ako tutol sa inyo ni Paul, pero Jom papano si Joana, anu na lang ang gagawin mo kapag nalaman niya ang tunkol sa inyo ni Paul?

Jom: Tol easy ka lang ok.. wag kang mag alala sa amin ni Paul, ipinaliwanag ko sa kanya na pumapayag ako sa relasyon namin pero itatago namin ito sa lahat maliban sa iyong tatlo. Kaya wag kag mag panic jan ok..

Dahil sa kanyan gpaliwanag na mistula akong nabunutan ng tinik sa dibdib, nangangamba kasi ako nuong una na baka may masamang mangyari sa kanila pag nalaman ni Joana o ng ibang tao at makarating kay Joana. Pero sa kabila non ay naging masaya parin ako dahil alam kong masaya si Jom at Paul.

Hindi na namin namalayan ang paglipas ng panahon, sadya yatang mabilis ang takbo ng oras kapag hindi mo ito hinihintay. Malbilis na lumipas ang tatlong bwan at mabilis din ang pagdating ng tinakdang oras ng pag alis ni Paul papuntang Amerika. Nasa Airport kami nang winakasan ni Paul ang kanyang pakikipag relasyon kay Jom saka siya nagpasalamat dahil kahit sa maikling panahon eh naging masaya ang mga huling araw ng kanyang pananaliti sa Pilipinas.

Simula ng Umalis si Paul ay wala na kaming naging balita tungkol sa kanya. Hindi kasi namin alam ang kanyang cellphone number or ang kanyang Facebook or Twitter account. Sinubukan naming hanapin siya sa Facebook pero hindi kami ngatagumpay dahil walang lumalabas na resulta kapag tinatype namin ang kanyang pangalan. Siguro ay ibang pagnalan lang ang kanyang ginamit or sadyang hindi siya gumawa ng account dito.

-----O0o0O---- memory recallection -----O0o0O----

-----O0o0O---- kasalukuyan -----O0o0O----

Paul: Hoy! Jam! Hello? Earth to Jam?

Ako: Ha? Anu- ano sabi mo?

Paul: naks naman, na star struck ka ata saakin ah. Type ko ako hanu?

Ako: Ulol, may na-alala lang ako.

Paul: Anu? Or better yet, Sino?

Ako: Loko ka talga Paul kahit kailan, may mga naalala lang akong mga dapat ko sanang gawin pero tinatamad ako. gusto ko mag libang muna at mag liwaliw.

Paul: Ganun ba? Sige mauna na ako may pupuntahan pa ako eh (sabay ngiti na parang may masamang binabalak)

Ako: Huwag na, sa susunod mo na lang yan gawin ideya mong karumaldumal. Samahan mo na lang muna ako mag kuwento ka muna sakin dahil may kasalanan ka sa amin. Simula kasi nang umalis ka eh wala na kaming naging balita sayo. Kaya ngayon sasamahan mo ako.

Paul: sa susunod na lang please, importante talaga tong gagawin ko..

Ako: Ayoko samahan mo muka ako. kunghindi sasabihin ko sa grupo na bumalik ka na ng walang pasabi. Bahala ka lagot ka sa tatlong yun kukuyugin ka nun. Sige na dali!!!

Hinila ko si Paul ng malakas para pumayag na siyang samahan ako. wala namang magawa si Paul kundi sumama na lang sa akin dahil narin sa kinulit ko siya ng kinulit. Alam ko kasing si Jom ang pupuntahan niya. Gabi na nang maghiwalay kami ni Paul, naging masaya ang pagsasama namin ni Paul kahit sa mailing oras, ikinuwento niya saakin na nakapag tapos na pala siya sa  pagaaral dahil sa na-accelerate siya ng tatlong beses kaya sa ngayon ay nagtatrabaho na siya at nag bakasyon lang nang sandali dito sa Pilipinas. 5 taon din naman kasi ang lumipsa simula nang umalis siya kaya mejo mahaba rin naman ang aming naging kuwentuhan.

Pag dating ko sa bahay ay pagod na pagod ako, agad akong umakyat sa aking kwarto at nahiga ako ng diretso nang hindi nag papalit ng damit. Pag tama ng ulo ko sa unan na biglang bumalik ang mga pangyayari  kaninang umaga sa bahay nila Jom.

Ako: Anu ba yan, naguguluhan ako, noon si Paul ang nagtapat na gusto niya ni Jom ngayon naman si Jom ang nagtapat na may gusto na pala siya saakin. Naku naguguluhan ako. di ko alam ang gagawin ko. Hay naku bahala na nga si Batman.

Ipinikit ko ang aking mga mata, agad naman akong nakautlog kahit na may mga katanungan paring gumugulo sa aking isip. Kinaumagahan di ko alam kung papanu ko haharapin si Jom. Kinakabahan ako, ang lakas ng Kabog ng dibdib ko na wari mo ay tatalon palabas ang aking puso. Ni di ko maigalaw ang aking mga paa papasok ng skwelahan. Pinilit ko parin ang aking sarili at sinambit ko sa aking sarili.

Ako: Bahala na si Batman...

Unexpected Love 5 (Paul)

-oO0Oo-

Limang taon na ang lumipas simula ng umalis ako sa Pilipinas para mag aral dito sa Amerika. Pero hindi ko parin malilimutan and aking mga naging barkada na naiwan ko sa Pilipinas. Mabilis kong natapos ang aking pag aaral dito sa Amerika dahil na-accelerate ako ng tatlong beses. Wala akong balita kung anu na ang nangyayari sa sa kanila doon sa Pilipinas, dahil sa wala akong cellphone at hindi rin ako marunong gumamit ng Facebook, nakakatawa man ito pero ito parin ang totoo. Isa sa mga dahilan ay sadya akong subsob sa pag aaral para mapatunayan at maipakita sa mga taong nagmamaliit sa akin na kaya ko kahit na iaba ang lahi ko at isa akong bakla. Pero kahit na gaano ako kabusy ay nakakahanap parin ako ng oras para isulat sa notebook ang lahat ng bagay na gusto kong ibalita at ikuwento sa kanila doon sa Pilipinas.

Sa makalawa na ang aking flight pabalik ng Pilipinas, napagdesisyonan ko kasi na magbakasyon muna ako ng kahit 1 bwan sa para sorpresahin sila at ang aking ama at ina. Kahit na matagal nang alam ng aking ama’t ina ang aking pag uwi sa Pilipinas eh sadyang si ko sa kanila sinabi kung kelan talaga ang aking uwi para naman masopresa ko parin sila, lalong lalo na ang aking mga naging barakada na sila Aelvin, Anton, Jam at ang minahal kong si Jom.

Kinagabihan bago ang aking Flight hindi na ako dinalaw ng antok, iniisip ko kung ano ang mga sasabihin ko sa kanila isa pa sigurado kasi akong kukuyugin ako nila Jom dahil nga sa limang taon akong di nagpramdam sa kanila di tulad ng sa aking mga magulang na bwan-bwan akong nagpapadala ng pera kaya alam kong alam nila na nasa maayos akong kalagayan saka sa kanila ko lang ipinag paalam na matagal na akong nakapag tapos ng pag aaral ko dahil sa ipinadala ko sa kanila ang Diploma na nag papatunay na nakapagtapos ako ng pag aaral at with highest honors pa. Kahit anong gawin ko ay hindi parin ako dalawin ng anok kaya inabot na ako ng mag damag eh hindi talaga ako nakatulog.

Dahil sa hindi ako makatulog napag pasyahan ko na agad na akong bumiyahe papuntang airport at doon n mag hintay. Tiningnan ko ang aking relo at tamang tama halos apat na oras pa bago ang aking flight at alam kong dapat eh 3 oras or 2 oras bago ang flight eh dapat nasa airport na. Agad akong nagbihis at nag ayos para sa akig byahe. Tinungo ko ang akingmga bagahe at agad na inilagay sa aking sasakyan. Pag tingin ko sa aking relo eh tamang tama 30-45 minutes lang ang byahe papuntang airport kaya agad kong pina-andar ang aking sasakyan at humarurot paalis ng aking bahay. Pag dating ko sa airport ay agad akong nag check in ng aking mga gamit at agad na pumasok sa waiting area. Habang nag hihintay ako ay dinukot ko ang aking Ipod touch at pinanuod ko ang aking paboritong music video

 

Paborito ko talaga si Avril Lavigne kahit noon pa kaya naman halos lahat ng kanta niya eh meron ako mapa mp3 man ito or music video. Pag katapos ng kantang yun eh hinanap ko agad ang kantang nagbibgay sa akin ng lakas ng loob kahit na bagong labas pa lang ito eh nung marinig ko ay agad ko itong nagustuhan. Kinuha ko parin ang music video niya at ang mp3 sa ngayon para mas maaliw ako habang nag hihuntay ay puro music video ang aking pinipili para naman maejo malibang din naman ako abuting ng pagkabagot.  Pagka hanap ko ay agad ko itong pinatugtog.

 

 

Pagkatapos ng dalawang kanta eh pinabayaan ko na lang ang mga susunod na kandta tutal naka shruffle naman ito at halos 2000 din naman ang kantang laman nito at 1500 music videos. Sadya atang naging mapagbiro ang oras saakin at sinadya talagang patugtugin ang kantang lagi kong pinakikingan noong naghiwalay kami ni Jom ang hardest thing ni tyler ward, sa katunayan eh may 3 version ang kanta pero ams nagustuhan ko ang 1st version kaya yun lang ang dinownload ko.

 

 

Naging mabilis ang takbo ng oras at namalayan ko na lang na tinatawag na pala kami dahil boarding na. Dali dali kong pintay ang aking Ipod at agad na pumunta sa pila para maka pasok na ako sa eroplano.  Pagkapasok ko ay agad kong nahanap ang aking upuan dahil nasa isle ito. Ilang minuto pagkapasok ko ay agad na nag salita ang isa sa mga flight attendant.

 

FA: Hello and welcome to *** flight ***** to Manila, Philippines. If you're going to Manila, you're in the right place. If you're not going to Manila, you're about to have a really long trip.

FA: We'd like to tell you now about some important safety features of this aircraft.

FA: The most important safety feature we have aboard this plane is... the flight attendants. Please look at one now.

FA: There are five exits aboard this plane: two at the front, two over the wings, and one out the plane's rear end. If you're seated in one of the exit rows, please do not store your bags by your feet. That would be a really bad idea. Please take a moment and look around and find the nearest exit. Count the rows of seats between you and the exit. In the event that the need arises to find one, trust me, you'll be glad you did. (This is excellent advice, and something I always do.) We have pretty blinking lights on the floor that will blink in the direction of the exits. White ones along the normal rows, and pretty red ones at the exit rows.

FA: In the event of a loss of cabin pressure, these baggy things will drop down over your head. You stick it over your nose and mouth like the flight attendant is doing now. The bag won't inflate, but there's oxygen there, promise.

FA: If you are sitting next to a small child, or someone who is acting like a small child, please do us all a favor and put on your mask first. If you are traveling with two or more children, please take a moment now to decide which one is your favorite. Help that one first, and then work your way down.

FA: In the seat pocket in front of you is a pamphlet about the safety features of this plane. I usually use it as a fan when I'm having my own personal summer. It makes a very good fan. It also has pretty pictures. Please take it out and play with it now.

FA: Please take a moment now to make sure your seat belts are fastened low and tight about your hips..

FA: To fasten the belt, insert the metal tab into the buckle. To release, it's a pulley thing -- not a pushy thing like your car because you're in an airplane -- HELLO!!

 

FA: There is no smoking in the cabin on this flight. There is also no smoking in the lavatories. If we see smoke coming from the lavatories, we will assume you are on fire and put you out. This is a free service we provide. There are two smoking sections on this flight, one outside each wing exit. We do have a movie in the smoking sections tonight ... hold on, let me check what it is .... Oh here it is; the movie tonight is Gone with the Wind.

FA: In a moment we will be turning off the cabin lights, and it's going to get really dark, really fast. If you're afraid of the dark, now would be a good time to reach up and press the yellow button. The yellow button turns on your reading light. Please don't press the orange button unless you absolutely have to. The orange button is your seat ejection button.

FA: We're glad to have you with us on board this flight. Thank you for choosing *** and giving us your business and your money. If there's anything we can do to make you more comfortable, please don't hesitate to ask.

 

Ako: anu ba yan ang dami pang satsat bakit kaya ayaw pang umalis...

 

Hindi ko na pinansin ang pinag sasabi nang Flight Attendant kasi nang makaupo ako sa designated seat ko sa eroplano eh agad akong dinalaw nang antok. Naging pakahimbing ng tulog ko, namalayan ko na lang ginigising na ako ng FA dahil sa malapit na palang lumapag ang eroplano sa stop over nito sa Honolulu, Hawaii...

 

Medyo matagal din ang stay namin sa Hawai kay kahit papanu ay naejoy ko ang scene. Nakapamili ako ng konting souvenir. Di nagtagal eh nag announce na ulit sa loob ng Airport na bording na ulit. Agad akong bumaliks a cabin. Siyempre ayoko kayang maiwan sa Hawai.. kahit na maganda dito eh hindi kasama sa palno ko ang mag stay dito.  Ilang minuto lang after nang pagbabalik namin sa loob ng cabin eh nagsalita ulit ang FA para sa safety reminders. Di ko na pinansin dahil rewind lang naman kaya yun nang sinabi niya sa L.A. kaya agad akong nag seat belt at natulog. Medyo naging mas mahaba ang tulog ko sa oras nayon at di ko na rin namalayan ang oras dahil nga sa puyat ako galing sa L.A. at sa Hawaii.

 

Nagising na lang ulit ako sa pag sasalita ng FA na malapit ilang minuto na lang eh malapit na kami sa NAIA..

 

FA: “Ladies and gentlemen, we have just been cleared to land at the NAIA terminal 2. Please make sure one last time your seat belt is securely fastened. The flight attendants are currently passing around the cabin to make a final compliance check and pick up any remaining cups and glasses. Thank you.”

 

Maya-maya ay nag touchdown na ang eroplano at nakapag landing na kami. Nagsalita ulit ang FA.

FA: “Ladies and gentlemen, welcome to Ninoy Aquino International Airport. Local time is 10:30 am.

FA: For your safety and comfort, we ask that you please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to move about.

FA: Please check around your seat for any personal belongings you may have brought onboard with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight.

FA: If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist you.

FA: We remind you to please wait until inside the terminal to use any electronic devices (or to smoke in the designated areas.)

FA: On behalf of *** and the entire crew, I’d like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice day!

Ako: Talgang i will have a nice day. Sa tagal ba naman ng hindi ako nakauwi ditto. (sa isip ko lang)

 

Agad kong tinungo ang isang Hotel na kung saan ako nakapa reserve ng isang suite. Pag kadating ko sa aking kwarto, agad akong tumungo sa banyo para mag hilamos at mag bihis, balak kong sorpresahin si Jom agad....

 

Since malapit lang naman ang aking hotel sa bahay nila Jom ay agad akong lumbasa upang sopresahin siya. Pero habang nag lalakad eh ako ang nasorpresa sa aking nakita. Si Jam naglalakad papalayo sa bahay nila Jom, tila balisa at may malalim na iniisip. Bilapitan ko siya at kinausap...

Ako: Hoy! Jam! Hello? Earth to Jam?

Jam: Ha? Anu- ano sabi mo?

Ako: naks naman, na star struck ka ata saakin ah. Type ko ako hanu?

Jam: Ulol, may na-alala lang ako.

Ako: Anu? Or better yet, Sino?

Jam: Loko ka talga Paul kahit kailan, may mga naalala lang akong mga dapat ko sanang gawin pero tinatamad ako. gusto ko mag libang muna at mag liwaliw.

Ako: Ganun ba? Sige mauna na ako may pupuntahan pa ako eh (sabay ngiti na parang may masamang binabalak)

Jam: Huwag na, sa susunod mo na lang yan gawin ideya mong karumaldumal. Samahan mo na lang muna ako mag kuwento ka muna sakin dahil may kasalanan ka sa amin. Simula kasi nang umalis ka eh wala na kaming naging balita sayo. Kaya ngayon sasamahan mo ako.

Ako: sa susunod na lang please, importante talaga tong gagawin ko..

Jam: Ayoko samahan mo muka ako. kunghindi sasabihin ko sa grupo na bumalik ka na ng walang pasabi. Bahala ka lagot ka sa tatlong yun kukuyugin ka nun. Sige na dali!!!

Hinila ako ni Jam ng malakas, di ko alam pero tila natunugan na niya ang balak kong gawin (ang dalawin si Jom) wala akong magawa dahil sa sobra niyang kulit na parang isang maliit na bata kaya pumayag na lang ako sa gusto niya.

Ako: Saan ba tayo pupunta?

Jam: Diyan lang...

Ako: Anung “diyan lang” eh kanina pa tayo naglalakad eh

Jam: Basta, sumama ka na lang, alam mo naman na malaki kasalanan mo sa amin, ang tagal mo kayang di nag paramdam.

Ako: hay....

Napabuntong hininga na lang akong sumama sa kanya, nasira tuloy ang plano ko sa buong araw. Sayng balak ko pa namang kausapin si Jom ng masinsinan. Tuloy dahil sa kakulitan ni Jam ay siya ang aking nakasama at hindi si Jom. Dumating kami sa isang kilalang mall. Nagliwaliw kami sa loob kumain at nag laro pagkatapos eh kumain ulit. Naikuwento ko na sa kanya an karamihan sa mga nagnyari sa akin sa Amerika.

Jam: Mr. Paul Dizon!!

Ako: huh?

Jam: sisingilin na nakita ng utang mo sa akin?

Ako: ha?! Ako may utang sayo? Kailan pa?

Jam: oo meron po. Tsaka hindi naman po pera utang mo. Kaya masisingil kita ngayon.

Ako: ok,ok.. akala ko pera, naku naman sa dami ng nagastos ko ngayon dito dahil sayo tapos may utang pa ako?

Jam: Oo naman..

Ako: anu ba utang ko Kiss? Tara bayaran na kita kahila ilan pa, san mo gusto sa cheeks, sa lips or sa tiyan?

Jam: YUCK!! Ako mag kiss sayo? Naku baka may magalit bombahin pa bahay namin.

Ako: hahahaha. YUCK ka diyan, hoy Mr. Jacob Anthony Mathew Del Rosario lagi po ako nag tooth brush saka wala po akong naging boyfriend sa Amerika eversince nag hiwahiwalay tayo.

Jam: hahahaha. Kahit na. Ayoko parin (sa isip ko. Ayoko baka mawala ang kiss ni Jam kanina, TEKA BAT AYAW KONG MAWALA ANG KISS NIYA? ERASE ayoko nun..)

Natahimik si Jam saka biglang pinunasan ang kanyang labi na mistulang may di kaaya-ayang lasa na nasa labi niya.

Ako: hoy anu yan? Bat mo pinunasan labi mo? Getting ready for teh kiss?

Jam: ulol.. tumugil ka diyan, medyo masama lang lasa ng nakin ko..(buti na lang nakapag isip agad ako ng paraan)

Ako: huh? Masama ang lasa? Pero naka 3 order ka. Ibang klase ka rin anu..

Jam: (patay na pansin niya) hindi yung last na inorder ko mediyo masama na ang lasa..

Ako: ahhh ganun ba. Anu nga ba yung sinasabi mong utang ko sayo?

Jam: mag-kukwento ka po kasi naman Mr. Paul Dizon eh limang taon ka lang naman po hindi nag paramdam sa amin, sige ka lagot ka, pag makita ka nila sigurado ako kukuyugin ka nang mga yun.

Ako: naku mahabagn kuwento. Ganito na lang, maayos naman buhay ko sa Amerika sa katunayan nga eh na aacelerate ako ng tatlong beses kaya naman eh maaga akong nakapag tapos sa kursong Business Management at with highest honors pa.

Jam: aba ang yabang ng isa diya ha..

Ako: siyempre naman magyayabang ba ako kung wala naman kuwenta. Hahaha saka po magbabakasyon lang ako dito mga 1 month or more.

Jam: ows, sure ka? 1 buwan? Lubusin mo na tagalan mo na.

Ako: sure na ako na 1 month, pero mahaba pa ang panahon malay natin baka bigla akong mag stay dito ng 2-3 mos more. Heheheh

Jam: aba talagang ang yabang mo na ah, nakarating ka lang sa Amerika tapos  ganyan ka na.

Ako: hindi naman (sabay tawa ng malakas)

Jam: oh anu pa, dali kuwento ka pa..

Ako: huh? Teka anung oras na ba?

Jam: almost 8pm na po..

Ako: naku bukas naman, wala pa akong pahinga galing sa byahe. Sa susunod ko na lang ikukwento lahat. Mas masaya pag kumpleto na tayong lima.

Jam: ganun? Maya ka an umalis..

Ako: sige na sa susunod na man. Mawawalan ng thrill ang kuwento eh, mas maganda kung kumpleto.

Jam: sige na nga.. tutal medyo napagod din naman ako, sige na nga txt mo na lang ako. eto number ko 0908*******. Mag txt ka ha.

Ako: naku wala pa akong cellphone eh. Halika bilis samahan mo ako bili tayo ng cellphone ko para matxt kita agad.

Jam: kaya naman pala di ka nag paparamdam eh. Sige saan tayo?

Ako: anu ba magandang phone?

Jam: hmm kahit saan basta magamit ko habang nandito ako sa Pilipinas.

Ako: ahh sige-sige

Tumayo kami at naglibot ulit nang mall para mag hanap ng cellphone. Pumasok kami sa isang cellphone shop at nag tanong tanong..

Ako: miss anu po ba latest phone nyo ngayon?

SL: ah sir eto po sir. (sabay labas ng isang cellphone na touch screen.)

Ako: ahh miss original ba yan?

SL: siyempre naman po sir, anu akala nyo saamin CHEAP!!

Ako: aba naman, para nag tatanong lang naman ako (sa isip ko lang)

Jam: pag pasensyahan nyu na po siya ate ganyan talga yan palabiro (sabay siko kay Paul ng mahina)

Ako: arekop.. sige po ate mag kano po ba yan te?

SL: P25,000.00 po sir (sabay taas ng kilay) cash po ba?

Ako: hindi eto oh (sabay abot ng aking credit card) saka ate sabayan nyu na rin ng sim card ah yung ****T

SL: sige po sir, eto po sir, may two years po kayong serive warranty sir. (sabay abot ng isang bag na may lamang kahon ng cellpphone at ang simcard)

Ako: sige miss salamat.

Jam: ikaw talaga kahit kailan pasaway ka, tingnan mo natarayan tuloy tayo.

Ako: sorry na kasi naman po, walang counterfeit na cellphone sa Amerika. Saka masama bang mag tanong. Ang taray niya ah di naman kagandahan. Mas maganda kaya ako dun, hahahaha

Jam: (batok ng mahina kay Paul) loko ka talaga kahit kailan. Limang taon kitang hindi nakita pero ang ugali mo parang kahapon lang tayo huling nagkita ah.

Ako: hehehe sorry na. Sige anu nga ulit ang number mo?

Jam: 0908*******

Ako: sige txt na lang kita, saka pahingi ng number nila Jom.

Jam: sige eto number nila

            Jom – 0909*******

            Anton – 0918*******

            Aelvin – 0999*******

Ako: salamat ha. Kayong apat lang ang laman ng cellphone ko, hehehe. Sige text-text na lang.

Jam: sige salamat ha. Sa uulitin.

Naghiwalay kami ni Jam mga bandang 9:45 na nang gabi tamang tama halos pasara na ang Mall. Kahit pagod ako ay napag pasyahan ko paring ituloy ang pagpunta kila Jom. Habang nasa Taxi ako ay tinext ko siya.

Ako: hi kumusta ka na?

Jom: huh? Hu u?

Ako: si paul to.

Jom: sinong paul?

Ako: Aray ang sakit, nakalimutan mo agad ako.

Jom: sorry po ha. Marami kasi kayong Paul na kilala ko.

Hindi muna ako nag reply sa kanya dahil sa malapit na ako sa kanilang bahay. Pag kadating ko sa tapat ng kanilang gate ay agad akong nag text sa kanya.

Ako: Jom, labas ka muna andito ako sa labas ng bahay ninyo..

Ilang minuto pagkasend ko ng txt eh narinig ko ang pagbukas ng pinto. Pag bukas ng pinto nila ay agad ko siyang binati.

Ako: hi!!

Jom: PAUL!!

Itutuloy...