TRUE LOVE WAITS (Someday, I Will Understand) 15

"Aha, sino may sabing mag-inuman kayo rito?" natatawang biro ni Jesse nang maka-balik. May dala-dala si Jesse na dalawang plastik sa magkabilang kamay.


"Ayan na pala si Jesse." si Jonas nang lingunin ang bagong dating.

"Ano yang dala mo?" tanong ni Jessica.

"Bagay dyan sa iniinom niyo." sabay tawa si Jesse. "Barbeque, ihaw na siya."

"Talaga?" napatayo si Jonas para kunin ang hawak ni Jesse na plastik. "Ang galing mo talaga."

"Kanina kasi, nag-sabi na ako kay Inay na maghanda para sa pag-uwi natin eh kaso hindi naman tayo uuwi kaya heto dinala ko na lang."

"Eh ano naman yang laman ng isa?" si Jessica, tinutukoy ang isa pang plastik.

"Mga chichiria 'to." pagkatapos ay iniabot ni Jesse kay Jessica ang platik.

"Mukhang tamang-tama talaga." sabi ni Jessica.

"Oo nga eh. Kita ko nga." sagot naman ni Jesse. "Teka, nakakarami na yata kayo ah?"

"Hindi Jesse, kaka-bukas ko lang." sagot ni Jonas habang nilalagay sa isang lalagyan ang mga barbeque.

"Jonas, may kanin din dyan." paalala ni Jesse. "Sandali, kukuha pala ako ng lalagyanan ng sauce."

"Jonas." tawag ng atensyon ni Jessica nang umalis si Jesse papunta sa cottage. "Ang sabi ko sayo ha?"

Natawa si Jonas. "Huwag ka mag-alala. Paka-iingatan ko. Ito ang barbeque."

"Salamat." sagot ni Jessica.

"Ito ang lalagyan para sa sauce." si Jesse nang makabalik galing sa cottage.

"Akin na." Inabot ni Jonas ang maliit na lalagyan. "Ako na ang mag-aasikaso."

"Sige." naka-ngiting sang-ayon ni Jesse.

"Jesse, pahinga ka lang dyan. Alam namin na napagod ka." concern ni Jessica. "Kami na bahala mag-asikaso."

"Salamat Jessica." Pagkatapos ay nilingon ni Jesse si Jonas. Kakatapos lang ni Jonas isalin ang sause na naka-supot kanina.

Bahagya pang nagulat si Jonas nang malingunan si Jesse na naka-tingin sa kanya. Agad siyang napa-ngiti. "Ito na oh. Kain ka na, Jesse."

Nagkunot-noo si Jesse habang naka-ngiti. "Kain ka na dyan. Kayo, wala kayo balak kumain? Hindi pa nga pal kayo kumakain babanat agad kayo ng alak."

Natawa si Jessica. "Ako kasi, gusto ko matikman ang beer. Sorry po Jesse. Ok lang naman di ba?"

"Kain muna tayo. Sige na sabay-sabay." si Jesse.
-----

Lumalim pa ang gabi halos nakaka-ilang bote na rin sila. Pero hindi tulad ng dalawang lalaki ang kaunting naiinom ni Jessica.

Sa kaunting naiinom ni Jessica, ramdam niya ang unti-unting pagkahilo. "Sandali lang ah, pupunta lang ako sa cr."

"Mag-ingat ka Jessica, medyo madilim." paalala ni Jonas.

"Gusto mo ihatid kita Jessica?" alok ni Jesse.

"Sus, hindi na Jesse." sagot ni Jessica. "Salamat." Saka siya tumayo at umalis.

Naiwan si Jesse at Jonas.

"J-jesse..." panimula ni Jonas.

"Mmm..." napatingin si Jesse kay Jonas. Halos isang dipa lang ang layo nila sa isa't isa habang naka-upo sa buhanginan.

"Napag-iisipan mo ba ang sinabi ko sayo?"

Marahan ang pagtawa ni Jesse. "Pinag-iisipan ba iyon Jonas?"

Nakaramdam ng pagkapahiya si Jonas. "b-bakit ano ba dapat?"

"Kung pinag-isipan mo lang Jonas ang nararamdaman mo para sa akin, siguro hindi pag-ibig ang nararamdaman mo para sa kin."

"H-ha? Puso ko ang may sabi Jesse. Totoo ang nararamdaman ko para sayo. Sabihan mo man akong bakla ngayon, yun talaga ang nararamdaman ko para sayo Jesse."

"Shhh... huwag mong lakasan baka marinig ka ni Jessica." natatawang si Jesse.

Napa-ngiwi si Jonas. "Siguro, hindi mo lang talaga nararamdaman ang tulad ng sa akin. Kaibigan lang talaga ang tingin mo sa akin Jesse. Pasensiya na."

Bumuntong-hininga si Jesse. "Ewan ko ba Jonas." Muling napa-ngiwi si Jonas nang sambitin iyon ni Jesse. "Kahit na anong gawin ko, pilit ko na ngang inaalis ka sa isipan ko pero hindi ko magawa."

Biglang nabuhayan si Jonas. "A-anong ibig mong sabihin?"

Muli pa ang buntong hininga ni Jesse. "Pag-ibig din ba iyon? Ang hanapin ka sa bawat sandali kahit hindi ko intensyon? Ang isipin ka bago ako matulog? Inaalala ka kung nasa mabuti kang kalagayan? Siuro ang higit sa lahat ang kakaibang tibok ng puso ko kapag nakikita kita."

"A...a.." hindi makapagsalita si Jonas. Gusto niyang matuwa ngunit hindi niya magawa dahil walap pang kasiguraduhan ang dapat niyang ikasiya.

"Oo, Jonas. Nararamdaman at nararanasan ko rin ang tulad ng sa iyo." nagkibit balikat si Jesse.

"Mahal mo rin ako Jesse. May pag-ibig ka ring nararamdaman para sa kin? Sige na Jesse, sabihin mo."

"Siguro nga, Jonas." humarap si Jesse kay Jonas at tumitig siya sa mga mata nito.

Napa-ngiti si Jonas. "Hindi ba ako nagkakamali sa narinig ko? Totoo Jesse?"

"Susundin ko na lang siguro ang tinitibok ng puso ko Jonas."

Natawa si Jonas. "Bakit ano bang sinasabi ng puso mo, Jesse?"

"Mahal daw kita?"

"Bakit patanong?" tanong ni Jonas.

"Basta, susundin ko na lang ang puso ko. Jonas, paka-ingatan mo na lang ang puso ko." Sinundan iyon ni Jesse nang napaka-tamis na ngiti.

Gustong sumigaw ni Jonas sa sobrang kasiyahan pero nag-aalala siya na baka kung anong masabi niya at marinig ni Jessica. "Jesse, p-pwede bang tumabi sayo?"

Natawa si Jesse. "Ok lang."

"Masayang-masaya talaga ako Jesse. Hindi mo lang alam kung gaano mo ako pinaligaya ngayong gabi."

"Oo na."

Tumabi si Jonas kay Jesse. "Paano mo napag-desisyunan na sagtuin mo ako ngayon?"

Muling natawa si Jesse. "Paano kanina. Nang umalis ako pauwi sa bahay."

"Tapos..." siryosong pakikinig ni Jonas.

"Nakaramdam ako ng selos." biglang napa-yuko si Jesse. Nahiya kay Jonas. "Nakakahiya, pero iyon ang totoo. Sising-sisi ako bakit ko kayong dalawa ni Jessica ang naiwan. Gusto ko nga sanag bumalik para isama ang isa sa inyo kaya lang nahiya rin naman ako sa sarili ko."

Natatawa si Jonas. "Tapos..."

"Tapos? Ano, ayun. Nagmamadali akong maka-balik, sabi ko sa sarili. Baka kung ano na ang nangyayari sa kanila." sabay tawa ni Jesse. "Kaya dapat bilisan ko."

"Alam mo ba Jesse, ganyan din ang nararamdaman ko kapag hindi kita nakikita o sa tuwing alam kong kayong dalawa lang ni Jessica?"

"Ewan ko sayo Jonas? Ano ba pinakain ko sayo at na-inlove ka sa akin?" Bigla nalang natigilan si Jesse nang mapatitig sa mga mata ni Jonas. Titig na titig kasi si Jonas kay Jesse. "B-bakit?"

"Parang gusto kong halikan ang mga labi mo Jesse?" kasunod noon ang unti-unting paglapit ng kanilang mga labi.
-----

"Bossing.. mukhang papunta tayo sa lugar ni Juanita eh." pahayag ni Omar nang mapansing tinatahak na lugar ay patungo sa lugar ni Juanita. Sinusunod niya ang itinuturong direksyon ng kanyang amo.

"Gusto ko lang ako mismo ang makakita sa sinasabing anak ko." sagot ni Mon.

"Sabi mo ni Bossing eh." tumahimik na lang si Omar at itinuon ang sarili sa pagmamaneho.

Saka naman din natahimik si Mon at muling binalikan ang nakaraan.
-----

Papasok noon si Mon sa kanyang opisina nang tumunog ang kanyang cellphone. Naka-recieve siya ng isang text galing sa isang hindi kilala. Number lang ang lumitaw sa screen ng cellphone. Agad niyang binuksan iyon para basahin.

"Gusto mong malaman kung nasaan ang babae mo?..." 


Iyon ang unang nilalaman ng text message. Kasunod ang lugar kung saan makikita ang sinasabing babae niya. Imbes na pumasok sa loob ng opisina niya ay bigla ang kanyang pagbalik palabas.

"Sir..." tawag ng isang matandang epleyada niya.

"Babalik ako. Ayusin mo na lang ang mga gagawin ko sa table ko." sagot niya nang hinidi humaharap at tuloy-tuloy lang ang lakad.

"Ok Sir." sagot ng matandang babae.
-----

Nang makapasok si Mon sa isang motel at ma-check kung may pumasok nga na babae na hinahanap niya, agad siyang nagtuloy-tuloy sa kwarto na inuukopa nito. Pagbukas niya ng pinto agad tumambad sa kaniya ang ang dalawang nilalang na magkapatong sa ibabaw ng kama.

Napatiim-bagang siya at nagdilim ang kanyang paningin. Sinugod niya ang lalaki na nakapatong sa babae na kilala niya. Bahagyang nagulat ang nakahubad na lalaki nang mahawakan ni Mon ang balikat nito. Nang lumingon ang lalaki kay Mon ay nasalo kaagad nito ang isang pwersadong sapak ng kamao ni Mon.

Bulagta ang lalaking nakahubad sa gilid ng kama habang ang babae ay parang walang pakialam na nakahiga pa rin sa kama at nanatiling nakapikit.

Patuloy ang naguumapaw na galit ni Mon, pero minabuti niyang lumabas ng kwartong iyon. Isang malutong na mura ang pinakawalan niya nang maka-labas ng kwartong iyon.
-----

Kinabukasan.

"Mon, hindi ko alam ang nangyari. Pakiusap intindihin mo ako." punong-puno ng luha ang mukha ni Juanita habang nagpapaliwanag sa opisina ni Mon. Secretary siya ni Mon.

"Inalis kita sa letcheng bar na iyon, binihisan kita, at binigay ko lahat sayo pero ganun pala ang ginagawa mo. iniiputan ko ako sa ulo ng hindi ko nalalaman." isang sampal ang pinadapo ni Mon sa mukha ni Juanita.

Nawalan ng panimbang si Juanita kaya napa-subsob siya sa sahig.

"Mon..." si Juanita nang makabawi. "Patawrin mo ako, hindi ko talaga alam yun. Papasok na sana ako nang biglang may humarang sa akin na dalawang lalaki pagkatapos noon... hindi ko na alam ang nangyari..." nanatili si Juanita sa lapag habang umiiyak.

Natigilan si Mon. Bigla niyang naisip ang pakiusap ni Juanita. Pero nanaig pa rin ang kanyang matinding galit. "Hindi ako naniniwala." umikot si Mon papunta sa kanyang swivel chair. umupo at bumuntong hninga. Halatang pigil ang galit. "Lumabas ka na at baka kung ano pang magawa ko sayo."

Minabuti na lang din ni Juanita na lumabas.
-----

Pagkaraan ng ilang araw nalaman din ni Mon na ang katotohanan. Pina-imbistigahan niya ang pangyayari at nalaman niyang pakana pala iyon ng kanyang tunay na asawa, ang ina ng kanyang nag-iisang anak. Wala na siyang nagawa kundi ang manahimik. Pangalawa ang mapatawad ang kanyang babae na si Juanita.

Mahal niya si Juanita. Hindi nga niya ma-explain kung bakit bigla na lang siyang nahumaling sa ganda ni Juanita . Gayong maganda rin naman ang kanyang asawa. Kaya nang malaman niyang wala talaga itong kasalanan ay agad niya itong pinatawad at pinabalik bilang sekretarya nya.

Kahit alam na ng asawa ni Mon ang lahat pati sa babae niya, hindi na niya ito pilit na itinago sa kanyang asawa.

Lumipas pa ang ilang buwan...

"Mon, buntis ako." balita ni Juanita kay Mon nang makapasok ito sa loob ng opisina.

Nagsalubong ang kilay ni Mon sa narinig. "Paano nangyari yun?" Tuloy-tuloy si Mon sa kanyang table. "Di ba gumagamit ka naman ng protection? Ano ang nangyari sa pagpi-pills mo?"

Hindi makapagsalita si Juanita. Alam niya ang kamalian.

"Ano?" sigaw ni Mon. Naiinis siya sa katahimikan ni Juanita.

"Hindi na naman kasi tayo nagse-sex simula noong..." ang tinutukoy ni Juanita nang kidnapin siya ng dalawang lalaki.

Biglang nanlaki ang mga mata ni Mon sa sobrang galit. "Oh baka naman punla yan ng dumukot sayo?"

"Hindi." tutol ni Juanita sa sinabi ni Mon. "Mon, tatlong buwan na ang dinadala ko. Halos dalawang buwan pa lang ang nakakalipas nang mangyari yun." Nagsisimulang mangilid ang mga luha kay Juanita.

"Ipalaglag mo ang bata."

"Mon? Anak natin to."

"Ipaglaglag mo ang bata." mas ma-matigas ang utos ni Mon kaysa nung una.

"Ayoko." tanggi ni Juanita.

Lumapit si Mon kay Juanita at hinawakan ang mga balikat nito. "Kung mahal mo ako, ipalalaglag mo ang bata."

Naningkit ang mga mata ni Juanita. "Kung ayaw mo, walang problema. Aalis ako at bubuhayin ko ang anak ko." matigas at may paninindigan na sagot ni Juanita. Tumalikod siya at lumabas ng opisina ni Mon.

Simula noon, hindi na bumalik at pumasok si Juanita.
-----

Biglang bumalik sa kasalukuyan ang isip ni Mon nang magtanong ni Omar.

"Bossing, dito ba ang daan natin?" tanong ni Omar nang magdalawang isip na pasukin ang lugar kung saan alam niya ang tinitirahan ni Juanita.

"Dyan ba ang sa kanila?" tanong ni Mon.

"Opo Bossing."

"Sige ipasok mo sa iskinitang yan."

"Masusunod bossing."

Hindi pa sila nakakalayo sa kanto na pinaglikuan nila nang tumigil ang sasakyan.

"Bossing, dyan na ang bahay nila."

"Sige, itigil mo na ang makina."

Itinigil na nga ni Omar ang makina ng sasakyan. Maya-maya pa ay lumabas si Juanita sa loob ng bahay.

"Sige na, Omar paandarin mo na ang sasakyan."

"Bakit Bossing?" takang tanong ni Omar.

"Aalis na tayo. Gusto ko lang naman masigurado kung saan nakatira si Juanita."

"Sige Bossing."
-----

Susunod na ang BOOK II
True Love Waits (A Time For Us)
ABANGAN!...