IVAN (My Love, My Enemy) Chapter 33

"Aalis na ako Ma." paalam ni Ivan pagkababang-pagkababa sa hagdan. Nakita kasi agad niya ang ina sa sala.


Nagulat si Divina sa sinabi ng anak. "Ano?" Kasunod ang pagtingin sa orsan na nasa dingding. "Maaga pa ah?"

"Pupuntakasi ako kay Mico ng maaga." sa isip ni Ivan.



"Magalmusal ka muna. Dali, kahit konti. Nagluto ako ng spaghetti."

"Tirahan niyo na lang kaya ako. Mamaya ko nalang kakainin." tanggi ni Ivan.

"Aba, himala at tinatanggihan mo na ang spaghetti ko?" hindi naman galit si Divina. Nagtaka lang.

Napa-buntong hininga na lang si Ivan at sumunod sa sinabi ng ina. Tutal, gusto rin naman niyang kumain ng paborito niya.

Pareho nang naka-upo ang mag-ina para kumain. Pasubo na nga si Ivan ng magsalita ang ina.

"Ivan. Matanong ko lang ah, kung kailan mo ba uli dadalhin dito si Angeline?"

"Bakit po? Hindi ko po kasi alam."

"Nami-miss ko lang kasi siya."

Muntikan ng mabulunan si Ivan. Napa-ngiti siya sa sinabi ng ina. "Nami-miss Ma?"

"Oo."

"Hayaan mo po, sasabihan ko mamaya na dumalaw siya dito."

"Tama. Yun ang gawin mo."

"'Yun po ba ang favor niyo Ma?" as usual pag-naglluto ang ina ng spaghetti ang naisip niya.

Natawa ang ina. "Ganoon na nga anak. Hindi naman siguro masama di ba?"

Napa-ngiwi na lang si Ivan. Alam kasi niya ang gustong mangyari ng ina. Gusto nitong maging malapit sa isa't isa dahil gusto ng ina ang babae para sa kanya.

"Basta Ma, walang ibig sabihin sa akin ang pagbisita dito ni Angeline."

"Wala ka ba talagang nararamdaman na kahit ano kay Angeline anak? Magandang babae naman siya ah. Tsaka, alam ko mabait siya..."

"Magkaibigan lang po kami Ma."

Tumahimik si Divina pagkatapos. Ramdam ni Ivan na nagtatampo ang ina sa sinabi niyang magkaibigan lang sila ni Angeline.

"Ano bang gagawin ko eh magkaibigan lang naman ang tingin ko sa kanya."


Nagulat pa si Ivan nang biglang mag-salita ang ina.

"Basta sabihin mo sa kanya na bumisita siya rito." Yun lang at tumahimik na uli ito.

"Sige po."
-----

Halos dalawang linggo ng ginagawa ni Mico ang pagsilip ng lihim sa kanyang bintana tuwing umaga. Inaabangan niya ang pagpasok ni Ivan sa school. Simula kasi nang masabi na niya ang feelings niya kay Ivan, bago pumasok ang huli ay dumadaan muna ito kay Mico. Kaya nakasanayan na ni Mico na gumising ng maaga at abangan si Ivan ng lihim.

Kasabay ng pagsilip ay ang hindi maawat na ngiti sa labi ni Mico. Sa wakas, nakita na rin niyang palabas si Ivan. Nakita niyang palapit na nga ito sa kanilang gate. Pero napansin niyang nakasimangot ito.

-----

"Bigla na lang sumakit ang ulo ko." Nasabi ni Ivan ng mapatapat siya sa gate nila Mico. "Si Mama kasi." Bubuksan na sana niya ang gate ng biglang pigilan ang sarili. "Huwag na lang kaya. Mamaya na lang siguro. Aagahan ko ng uwi. Pero baka magtaka si Mico kapag hindi ako sumaglit? Sige mamaya na nga lang. Bahala na." 

Nilisan ni Ivan ang gate ni Mico habang sapo ang noo. Nakakaramdam siya ng sakit ng ulo.

-----

Takang-taka si Mico nang hindi tumuloy si Ivan sa pagpasok sa kanila. Napansin niyang nakasimangot ito kanina. 

"Anong problema nun?" nasabi na lang niya. Napabuntong hininga nalang siya sa disappointment.

Bumaba na lang si Mico para mag-almusal. Dati, kapag nakapag-paalam na sa kanya si Ivan bumabalik siya sa pagtulog. Ngayon nawalan siya ng gana dahil nasa isip niya si Ivan sa unang pagkakataong hindi nito pagpapaalam sa kanya.

Sinalubong siya ni Vani nang makababa. Tahol ng tahol ang alaga niyang aso. 

"Gutom ka na alam ko. Halika kain na tayo."

Inasikaso niyang pakainin ang alagang aso. Habang kumakain sa baba ang alaga, kumakain na rin ng almusal si Mico sa hapag-kainan. Kasabay ng pagsubo ang pag-iisip kung bakit hindi tumuloy si Ivan sa pagpasok.

"Ah, Vani, tingin mo... galit ba sa akin si Ivan?" biglang naitanong niya sa alaga. "Pero wala naman akong matandaan na maaring ikakagalit niya. Bakit ganoon?" Pagkatapos ay sinulyapan niya ang alaga na siryosong kumakain. "Hayss, gutom talaga ang alaga ko. Hindi man lang ako sinasagot. Hmmm"

Pinagpatuloy na lang niya ang pagkain. Naisip niyang maglalaro sila ni Vani sa labas. Tingin niyang maganda ang panahon.
-----

"Vani." tawag ni Mico nang tumakbo papalayo ang alaga. Naglalaro sila ng habulan ng biglang umiba ito ng direksyon. Medyo may katagalan na rin silang nagpapaikot-ikot sa lugar nila kay ahindi niya nagawang habulin kaagad si Vani. Tinanaw nya lang ito habang tinatawag. "Saan kaya pupunta ang lokong yun?" Tiwala naman siya sa alaga.

Maya-maya ay nagtatahol ito nang huminto sa isang kanto. Kung saan may nagdaraanang mga tricycle. Doon si Mico nagalala. Baka kasi bigla itong tumawid at masagasaan. Kaya todo ang sigaw niya para lumapit ito. Nakita niyang umupo lang ito sa may kanto na para bang may hinihintay. Pinuntahan niya ang alaga.

"Ano bang ginagawa mo rito? Baka mahagip ka ng mga sasakyan." nagaalala niyang turan sa alaga.

"Aw aw aw." tahol nito sa kanya.

"Bakit ano ba iyong gusto mo?" tanong ni Mico dahil parang may sinasabi sa kanya si Vani. Napatingin siya sa paligid. Wala naman siyang makitang kahit ano maliban sa ilang mga tricycle na paroon at parito. Walang ibang tao. "Oh ano ba ang nakkikita mo?" Pero tahimik lang ang alaga niyang aso.

Saglit pa siyang nagmasid at talagang tricycle lang ang nakikita at ilang tao na sakay nito. Biglang tumahol ang kanyang alaga nang may dumaang tricycle. Napakunot ang noo niya. Agad niyang tinanaw ang sakay noon ma kung sino at kung bakit tinahulan ni Vani. Pero agad nawala sa harapan nila ang tricycle dahil sa bilis nitong umandar. Wala siyang nakita.

"Sino ba iyong nakita mo Vani." may kaunting yamot na siyang nararamdaman.

Muli pa ng may dumaang tricycle ay narinig ni Mico ang tahol ni Vani. Naisip niyang baka gustong sumakay ni Vani sa tricycle. Napadukot siya sa bulsa. Pagkatapos ay natawa dahil wala naman siyang madudukot na kahit ano. Natatawa siyang nagsalita kay Vani. "Wala akong perang dala Vani."

Agad tumingin sa kanya si Vani at saka tumahol.

"Ah, yun nga ang gusto mong mangyari. Sasakay tayo ng tricycle. Naku... ang hirap mong intindihin." Yumuko siya at kinarga ang alaga. "Halika, uwi muna tayo tapos kuha tayo ng pamasahe. Pero, teka, saan naman tayo pupunta ha, Vani?"
-----

Kung ano ang soot ni Mico kanina ay 'yun pa rin ang suot niya nang sumakay sila ng tricycle ni Vani. T-shirt at walang kamatayan niyang shorts na nagpapakita ng kanyang mapuputing mga hita. Napapansin nga niyang tingin ng tingin sa kanyang hita ang manong driver.

Ang iniisip niya ngayon ay kung saan ba sila pupunta ni Vani. Pero nagsabi siya sa driver na ipara sila sa labas ng village.

Nang makababa na sila sa sinakyang tricycle at pagkatapos ay nagbayad, nagisip si Mico kung anong sunod na gagawin. "Oh ayan na Vani. Nakagala na tayo. Saan naman tayo pupunta?"

Habang karga-karga ang alaga ay tumahol ito. Napa-tingin siya sa tinatahulan nito. "Sa jeep? Gusto mong sumakay ng jeep? Sigurado ka ba? Este, sigurado  ba ako sa gusto mong mangyari?"

Hindi naman nag-aalala si Mico sa pamase dahil may sapat siyang pera sa kanyang bulsa. Ang inaalala lang niya ay kung saan sila mapupunta.

Habang tinitignan ang mga nagdaraanang mga sasakyan, kasama na rito ang mga jeep na may mga signboard ay saka niya naisip kung saan sila pupunta. "Alam ko na Vani kung saan tayo pupunta. Pupunta tayo sa school ni Ivan. Tama." Hinimas-himas niya ang ulo ng alaga. "Eh ano kung hindi natin makita doon si Ivan, basta gusto ko makita ang pinapasukan niyang university." sinundan niya ito ng tawa. "Gala, gala."
-----

Palinga-linga si Mico nang makababa sa sinakyang jeep. Maraming tao sa paligid halos nagsisiksikan ang paroo't paritong mga estudyante. Hindi niya alam kung saan siya pupunta pero, naglalakad siya sa kabilang kalsada, kaharapa ng university na pinapasukan ni Ivan.

Tinitignan niya ang paligid. Puro tindahan, restaurant, computer shop at iba pang mga nakatayong stalls sa paligid. Naghanap siya na maaaring pagtambayan. Alam niya sa paligid na pinagtitinginan siya.
-----

"Hinahanap ko si Angeline. May sasabihin sana ako sa kanya, bigla na lang nawala." pahayag ni Ivan kay Billy.

"Hmmm ano nanaman iyon?" maarteng tanong ni Billy kay Ivan.

"Wala naman." sabay ngiti ni Ivan.

Nandilat ang mga mata ni Billy. "Ganun lang iyon?"

"Alam mo ba kung saan pumunta?"

"Di eh." matipid na sagot ni Billy.

"Lumabas." singit ni Mark. "Halika na kain na tayo sa canteen. Nagugutom na ako eh."

"Sige." sangayon ni Ivan. "Ikaw Billy?"

"Oo naman noh. Ako hindi sasabay sa dalawang hearthrob? 'Ba, pagkakataon na 'tong magmayag sa madlang pipol." sabay tawa ng malakas ni Billy.

"Dyan ka na." sabay tayo ni Mark. Sinundan niya ng tawa.

"Hoy, parang binibiro lang eh." inarte ni Billy. Tumayo na rin siya at sumunod sa naunang dalawa.
-----

"Vani, tama ba itong ginagawa natin?" kinakausap niya ng mahina ang alaga habang hinihimas-himas ito. Nakaupo sila sa pang-apatang lamesa ng isang restaurant. "Hindi naman siguro tayo bawal dito noh?" ang tinutukoy niya ang pagdadala niya ng aso sa lugar na iyon. Open naman ang restaurant na iyon at nasa gawing labas sila.

Hindi lingid sa pandinig niya ang naguusap na mga kalalakihan sa likuran niya. Narinig niyang sumipol ang isang lalaki at naglitanyang "ang puti pare." Nakatalikod kasi siya kaya hindi niya nakikita ang mga mukha ng mga ito.

"Vani, bibili ako ng maiinom. Nauuhaw na ako. Ikaw?" Tumayo para bumili ng maiinom. Kinailangan pa niyang pumasok sa loob ng restaurant para makabili. Nagaalinlangan siya noong una pero nang i-approach siya ng isang waitress ay nagtuloy-tuloy siya sa pagpasok. "So okey lang na may bitbit akong aso, hehehe. Bakit? Ang ganda kaya ng alaga ko?" 

Bumili siya ng isang bottled mineral water at isang potato snack. Nang mabayaran na niya ay muli niyang tinungo ang lamesa na kanina niyang inookupa. Hindi pa siya nakakaupo, ay dinig na dinig niya ang tawanan at pasipol-sipol ng mga kalalakihan sa bandang likuran niya. Nakita na niya ang mga mukha ng mga ito pero binlewala lang niya dahil naririnig naman niyang puro papuri ang mga binitiwang mga salita ng mga 'yun.

Hindi pa nagiinit ang puwetan niya sa pagkaka-upo nang biglang kumabog ang dibdibniya sa kaba. Tama ba ang nakikita niya? Parang si Angeline. Bigla siyang tumalikod ng pagkakaupo. Nagkaharap tuloy sila ng mga lalaking kanina pa nagpapansin sa kanya. Pagkatapos ay yumuko siya.

Nakita niya si Angeline. Hindi sana niya mamumukhaan dahil sa makapal nitong make-up at mapulang lipstick. Hindi lang iyon, naninigarilyo si Angeline. Hindi niya lang naisip noong una na ganoon si Angeline. Dahil nakikita niya itong simple.

Akala ni Mico na sa kanya lalapit si Angeline. Agad siyang bumalik sa dating pwesto nang lagpasan siya ni Angeline. Mukhang hindi siya nakita. Kumakabog ang dibdib siya habang pinakikinggan ang mga nag-uusap sa likod kasama si Angeline.

"Ayan ang hinihintay ng lahat." sigaw ng isang lalaki. "Pare, jowa mo."

"Manahimik ka nga, Pol." si Angeline. "Ano, Rey, lalabas ba tayo ngayon? Sabihin mo lang at hindi na ako papasok ngayon."

"Nakita ko kayo ng classmate mo kanina, ang higit mong pumuloupot ah." sagot ni Rey.

"Sino? Si Ivan? Alam mo namang wala naman kami noon noh. Close lang kami."

"Akala ko ba boyfreind mo 'ko? Eh, bakit parang mas mahigpit ka pa kung kumapit sa lalaking 'yun?"

"Ano ka ba? Wala yun. Nagpapa-charming lang ako doon. Pero, wala akong gusto doon. Ano ka ba? Ikaw ang gusto ko at wala ng iba."

"Eh paano kung magkagusto sayo iyon?"

"Ang tanong may gusto ba ako dun? Hindi ako magkakagusto dun noh kasi parang tuod yun na wala man kakiliti-kiliti sa katawan."

"Baka bading." singit ng isa.

Tawanan ang lahat kasama si Angeline.

Parang gustong umusok ng bumbunan ni Mico sa mga narinig kay Angeline. Pinapakalma niya lang ang sarili. "Nakikipag-flirt kay Ivan tapos talikurang kinukutya. Gustong-gusto ka pa naman ni Tita Divina hmpt. At least ngayon alam ko na kung sino ka."

Tumayo na si Mico para umalis sa lugar na iyon. Narinig pa niyang nagsalita ng lalaki patungkol sa kanya.

"Pare, aalis na ang dyosang bading."

"Sayang." si Rey.

"Hoy, anong sayang?" si Angeline.
-----