TRUE LOVE WAITS (Someday, I Will Understand) 9

Jessica." pasimpleng tawag ni Jesse. "Mauuna na ako." sabi niya ng tumingin sa kanya si Jessica. Sumimangot ito sa sinabi ni Jesse. Nagtaka si Jesse. Nagpapaalam lang naman siya. Tatalikod na sana siya nang magsalita si Jessica.

"Hintayin mo ko. Malapit na ako matapos." pasimple lang rin si Jessica.

Na-get na Jesse kung bakit ito napa-simangot. Gusto lang pala nitong magpahintay. "Sige hintayin kita sa labasan." paalam ni Jesse.

Alam niyang narinig iyon ni Jessica kahit hindi na ito lumingon sa kanya. Nag-iimis kasi ito ng pwesto niya nang mapa-daan siya dito.

Natutuwa siyang mapansing nagiging malapit na sila Jessica bilang magkatrabaho. Okey naman si Jessica. Kaya lang hindi niya pa naiisip ang tulad sa inuudyok sa kanya ni Marco. Natawa siya sa naisip na iyon.

Hindi pa tama. Naguumpisa pa lamang siya at may pamilya pa siyang babalikan sa probinsya.

Naghihintay si Jesse sa isang bench ng 3J supermarket  na malapit lang sa labasan ng mga empleyado ng nasabing gusali. Nakita niya ang isang stick sa lapag napagdiskitahan niyang kunin at paglaruan. Nababagot siya. Nang makuha niya iyon ay yumuko siya sa pagkakaupo. Kinakalaykay niya ang stick sa lapag at animo'y may iginuguhit na hugis o kung ano-anong linya. Hanggang hindi niya namamalayang binubuo na pala niya ang pangalan ni Jonas. Ewan ba niya kung bakit iyon ang naisulat niya sa pamamagitan ng stick.

"Ibig sabihin iniisip ko si J-" hindi niya natuloy ang sasabihin nang bigalang may tumabi sa kanya.

"Sino nga yung iniisip mo?" si Jonas.

Gulat na gulat si Jesse nang makita si Jonas sa tabi niya.

"bakit ka naririto?" nanlalaki ang mata niya nag sabihin niya ito. Halos mapatayo siya sa pagkakaupo.

"Bakit gulat na gulat ka?" natatawa si Jonas.

"Bigla ka kasing sumusulpot." paliwanag niya.

Imbes na sumagot sa sinabi ni Jesse ay nagtanong ito. "Sino yung iniisip mo? Siryosong-siryoso ka. ako ba iyon." sunod-sunod nitong pahayag.

Parang biglang kinilabutan si Jesse dahil sa huling salaysay ni Jonas.

"H-ha? Wala yun."

"Ayan ka na naman eh. Si wala." tumawa ito.

Alam naman niyang hindi alam ni JOnas na spangalan niya ang dapat na babangitin niya pero parang feeling niya dinig na dinig ni Jonas ang pangalan nito.

"Bakit ka narito?" tanong niya. Pinipilit niya maging mahinahon ang kabog ng kanyang dibdib.

"Dinaanan kita. Galing kasi ako sa trabaho eh."

"Ako ba talaga ang dinaanan mo o si Jessica?"

Napa-tigil si Jonas sa tanong na iyon ni Jesse.

"Parang ganoon na nga." sagot ni Jonas.

"Anong parang ganoon na nga? Gusto mo lang masilayan si Jessica, ako pa ang idadahilan mo."

Natahimik si Jonas. Bahagya itong tumango bilang pagsang-ayon. Natutuwa naman si Jesse dahil parang naligaw na ang kaba niya sa dibdib nang bigla itong maglaho.

"Jesse sino yung kausap mo?" si Jessica.

Lumingon si Jesse mula sa pinaggalingan ng boses. Ganun din si Jonas napatingin.

"Bakit? Narinig ko ang pangalan ko?" si Jessica.

Gustong magsalita ni Jesse pero walang lumalabas sa kanyang bibig. Hindi niya masimulan kung paano ipakikilala si Jonas.

"Ako si Jonas." pakilala niya bilang salo kay Jesse na parang nawalan ng dila at boses.

"Oo siya si Jonas." pangalawa ni Jesse nang maka-bawi.

Inistima ni Jessica si Jonas nang madalian. "Ah, ganun ba? Akala ko kung sino na." nakangiti si Jessica.

"Tapos ka na ba sa loob?" tanong ni Jesse kay Jessica.

"Oo." sagot nito at muling tumingin kay Jonas. "Kaano-ano mo ba si Jesse?"

"H-ha?" hindi agad naka-sagot si Jonas. "Kaibigan niya ako."

"Ano? Uuwi na ba tayo?" singit ni Jesse.

"Sana. Pero, mukhang may lakad ata kayo ng kaibigan mo?"

Napa-tingin si Jesse kay Jonas. Nagtatanong kung ano ba ang dahilan kung bakit naroon si Jonas.

"Hatid ko na kayo." sabat ni Jonas.

"Talaga?" mangha ni Jessica sa paanyaya. "Oo ba."

Tumingin si Jonas kay Jesse. Nakita naman nitong naka-ngiti si Jesse kaya't napa-ngiti na rin siya.

"Naandoon yung kotse ko, medyo malayo kasi kanina maraming naka-park dito."

"Walang problema dun." salo ni Jesse. "Ang mahalaga, salamat sa paghahatid."

"Makakalibre pa kami ng pamasahe, talaga naman." sabay kabit ng braso sa braso ni Jesse.


Napansin iyon ni Jonas. Ngumiti na lamang siya saka sumulyap kay Jesse. Minabuti na rin niyang mauna para maihatid ang kasama kung saan kaparada ang kanyang kotse. Nang makarating na sila sa kanyang sasakyan, gusto sana niyang paupuin si Jesse sa unahan para makapag-kwentuhan sila habang nasa kalsada.


"Pwede ba akong sa unahan sumakay?" si Jessica. "Gusto ko naman kasing makaranas na sumakay sa unahan ng kotseng maganda." sabay tawa.


"H-ha?" napatingin si Jonas kay Jesse. "O-oo naman Jessica." sabay ngiti. Pero sa loob-loob ni Jonas sayang ang pagkakataon para sa kanilang dalawa ni Jesse na gusto niyang maka-kwentuhan. Ayaw naman niyang maging KJ kay Jessica. Binuksan niya ang pintuan ng sasakyan para kay Jessica. "Sakay ka na."

"Salamat." si Jessica.

Pagkatapos ay nilapitan ni Jonas si Jesse. "Dito ka na lang muna." sabay ngiti. "Mag-isa ka lang diyan." Binuksan ni Jonas ang pinto sa likuran ni Jessica. "Sakay ka na rin."

"Ang bilis mo pang pagbuksan ako ha... Kaya ko naman na buksan ito na hindi nakakasira." pagbibiro ni Jesse. Natawa sin si Jonas. "Tsaka Ok lang yun."

Ngiti ang isinagot ni Jonas.
-----

Alam ni Jesse na panay ang sulyap ni Jonas sa kanya sa pamamagitan ng front mirro. Napapansin nya iyon dahil doon napapadako madalas ang kanyang mga mata. Nahuhuli rin niyang biglaang nagaalis ito ng tingin sa tuwing magtatama ang kanilang mga mata. Ganoon rin naman siya.

Aaminin niyang kahit sa labas ng bintana niya tinutuon ang atensyon niya, hindi nya namamalayang dumadako na pala ang kanyang mga mata kung saan matatanaw niya si Jonas. Para namang biglang mapapaso ang kanyang mga mata sa tuwing magkakasalubong sila ng tingin ni Jonas.

Sinigurado niyang magkaroon ng maraming hangin ang kanyang dibdib pagkatapos magbawi ng tingin kay Jonas. Nakakaramdam siya ng pag-iinit ng mga pisngi. "Ano ba itong nararamdaman ko?" 
-----

Nagtataka si Jesse na inunang ihatid ni Jonas si Jessica gayong, alam ni Jonas na mauuna ang sa kanya. Naihatid si Jessica ng maligaya ang huli. Tuwang-tuwa sa na-expirience niya. Kaya todo ang pasasalamat nito nang makababa. Tinanaw pa nga ni Jesse si Jessica nang paalis na uli sila. Nakita niyang hindi ito ulamis sa pagkakatayo hanggat hindi sila nawawala sa paningin nito.

Nagbalik siya ng tingin sa unahan pagkatapos.

"Sa totoo lang Jesse..." natatawang si Jonas. "Ikaw dapat ang gusto kong paupuin dito sa unahan." matapat niyang pahayag.

"O-oh? Talaga?" gulat ni Jesse. " Baki naman?"

"Gusto ko kasing makipagkwentuhan sayo habang nagda-drive ako."

"Ah... Pero bakit naman ako? Ang alam ko, si Jessica ang pinupuntahan mo sa pinagtatrabahuan namin?"

Natigilan si Jonas.

"Ano nakit hindi ka na naka-sagot dyan?" natatawang si Jesse.

"H-ha?" napipipi si Jonas. "Tama ka si Jessica naman talaga ang gusto kong makita pero... gusto ko rin naman gmaipagkwetuhan sayo... kasi kaibigan naman kita... at para may malaman naman ako tungkol kay Jessica."

"Ah..." at tango ang sagot ni Jesse. "Bakit ano ba ang gustomong pag-usapan natin?"

Napatingin si Jonas sa kanya habang nakangiti. "Bakit kung sakali, makikipagkwentuhan ka ba sa akin?"

"Oo naman. Tinatanong pa ba iyon? Ang kaso... malapit na akong maka-uwi. Baka mabitin lang tayo." natawa si Jesse.

"E di... huwag muna kitang ihatid. Tambay muna tayo. Ok lang ba?"

Natigilan si Jesse. Nag-iisip siya kung maari ba siyang sumangayon sa gusto nito. Iniisip niya kung may gagawin ba siya sa pag-uwi.

"Huwag na lang siguro. Next time na lang." si Jonas. Napansin kasi niyang natahimik si Jesse.

"Hindi. Ok lang naman." sabay ngiti. "Inisip ko lang kasi kung may gagawin ako sa bahay. Eh wala naman."

"So OK lang?"

"Sige." Nakita ni Jesse ang tuwa sa mukha ni Jonas. Napangiti siya dahil kahit papaano nalaman niyang napasiya niya ito.
-----

"Saan ba tayo pupunta?"

"Malapit na."

"Ok." Hindi naman kinakabahan si Jesse kung saan siya dadalhin ni Jonas. Nagtataka lang siya dahil iba na ang tinutungo nila. Masyadong maraming ilaw sa kapaligiran. Maya-maya ay pumarada na ang kanilang sasakyan.

"Dito masarap ditong makipagkwentuhan."

"Dito? Mukha nga." napatingin siyang muli sa kapaligiran. Nasisiyahan siya sa nakikita. First time niya lang na makakita ng ganitong karaming liwanag sa ibat ibang kulay. Maraming tao. Maraming nagtatambay katulad nila. "Ang saya dito Jonas. Ngayon lang ako nakakita ng ganito."

"H-ha?" takang bulalas ni Jonas. "Anong ibig mong sabihin?"

"Kasi sa amin, walang ganito." tumalikod siya kay Jonas par amuling tanawin ang mga tao sa paligid sa mga napili nilang pwesto. "Ang ibig kong sabihin Jonas sa probinsya namin."

"Ah... Kaya pala."

"Salamat ha?"

Natawa si Jonas. Wala pa ngang nangyayari nagpapasalamat ka kaagad."

Natawa rin si Jesse. "Baka makalimutan ko mamaya." Nagkatawanan sila.

"Sandali." paalam ni Jonas.

"Sige." tinanaw ni Jesse si Jonas sa pinuntahan nito. Hindi naman malayo. Nakita niyang pumunta ito sa mga stall ng pagkain. Nang tumigil si Jonas sa paglakad, lumingon ito sa kanya at kumaway. Pinapasunod siya.

"Bakit?" pagkalapit niya.

"Bigla ko kasi naisip na baka hindi mo magustuhan ang bibilhin ko."

"Ah... Bakit ano ba ang naisip mong bilhin?"

"Hindi ko pa nga rin alam." natawa si Jonas sa sinabi niya. "Kaya din siguro kita tinawag."

"Nahirapan ka pa doon?"

Nagkatawan silang muli.
-----

Naglalakad-lakad sila sa buong parke habang kinakain ang nabili nilang makakain. Pareho nilang na-eenjoy ang binili nila.

"Alam mo Jonas..." nilunok muna ng tuluyan ni Jesse ang nginunguya bago pinagpatuloy ang sasabihin. "sigurado tuwang-tuwa si Jessica kung naka-sama yun dito. Malamang." kumagat uli sa hawak na pagkain.

Natigilan si Jonas saka nagsalita. "Talaga?"

"Sigurado ako lalakas ang pogi points mo doon." sabay tawa. Narinig niyang tumawa si Jonas pero parang pilit. Pero binalewala niya iyon. "Kailan mo ba gustong ipaalam sa kanya na pinopormahan mo siya?"

Nabilaukan si Jonas.

"Tubig tubig." naibulalas ni Jesse sa gulat ng mabilaukan si Jonas. Buti na lang nasa tapat sila ng tindahan. Agad bumili si Jesse ng maipapanulak sa bumarang pagkain sa lalamunan ni Jonas.

Hindi naman talaga ganoon ka-grabe ang pagkakasamid ni Jonas. Naiisip na lang niyang totohanin, para kung sakali ay maiba ang tema ng kanilang pinag-uusapan.

Hindi naman masama ang tingin niya kay Jessica para ayaw niyang pag-usapan. Wala lang talaga siyang gusto at kunwari lang naman na si Jessica ang talagang pinupuntahan niya. Nahihiya lang siyang aminin kay Jesse na siya talaga ang sadya niya... para makipagkwentuhan (buntong hininga).

"Ok ka na?" tanong ni Jesse ng maka-inom na si Jonas.

"Oo salamat ha?"

"Wala yun. Madali lang naman na bumili ng tubig."

"Halika lakad na uli."

"Go."
-----

"Alam mo ang saya ko talaga kagabi." natutuwang si Jessica habang nagkukuwento kay Jesse.

Nagtatanghalian sila sa isang karenderia.

"Oo. Ramdam na ramdam ko nga eh." sabay tawa.

"Ganoon ba? Parang nakakahiya naman."

"Hindi naman. Ako rin naman noong una, pero hindi tulad mo na ang ingay kagabi." sabay tawa.

"Nakakahiya nga."

"Pero maiba ako. Ano ang tingin mo kay Jonas? Ibig kong sabihin-"

Sumagot agad si Jessica. "Sa totoo lang cute siya."

"Ah..." iyon na lang sinagot ni Jesse dahil naasiwa siya sa itinanong niya.

"Tingin mo, dadating ba uli si Jonas mamaya?"

"Hindi. Sabi niya sa akin."

"Ay sayang naman."

"Baka sa susunod na lang daw kasi may gagawin daw siya. Magiging busy."

"Ok."

Nagpatuloy silang kumain. Parang may kung anong nararamdaman si Jesse ng kakaiba sa kanyang damdamin. Bigla niyang iniling ang kanyang ulo nang may maisip na masagwa para sa kanyang isipin. "Bakit naman ako magseselos?"
-----


"Dito ang bahay namin..." sabi ni Jesse kay Jessica. Nagpilit kasi si Jessica na makita ang tinitirahan ni Jesse. Tutal naman daw sahod kaya hindi problema ang pamasahe.

"Alam mo, nakakatakot nga sa inyo dito. Grabe ang daan ang dilim sobra."

"Sabi ko naman sayo di ba?"

"Pero Ok lang... nasabi ko lang naman." sabay tawa si Jessica.

"Halika ka na pasok na tayo." yaya ni Jesse.

"May tao ba sa loob?"

"Wala, may pasok si Marco sa trabaho. Pang-gabi kasi 'yun eh."

"Ah... Sige pasok na tayo." Sang-ayon ni Jessica. "Wuy, basta mamaya ha, hahatid mo ako sa kanto."

Natawa si Jesse. "Oo naman. Alangan namang hayaan kita maglakad diyan ng mag-isa."

"Salamat."

Dinukot ni Jesse ang susi sa kanyang bulsa. Isinuksok niya ito sa butas ng seradura at saka pinihit upang mabuksan. Pagkatapos ay kinapa niya ang switch ng ilaw para mai-on. Nagulat si Jesse sa pagbukas ng ilaw nang makita niyang nasa mahabang sofa si Marco na nakahiga.

"Marco?" nagtataka si Jesse kung bakit naroon si Marco na dapat ay may pasok ito.

Hindi na nagulat pa si Marco na makita si Jesse inaasahan naman niyang darating ito sa ganoong oras. Hindi na rin siya nag-abalang tumayo sa pagkakahiga. Ngumiti lang si Marco nang makita si Jesse.

"May bisita ako." nakangiti ng si Jesse.

"H-ha?" saka napabalikwas sa pagkakahiga si Marco.

"Si Jessica." Saka lumitaw si Jessica mula sa likuran ni Jesse. "Jessica, siya si Marco. Nandito pala siya." sabay tawa ng bahagya. "Marco, siya si Jessica."

Ngumiti at nakipagkamay si Jessica kay Marco na nagulat at namamangha sa ganda ni Jessica.

"A-ah.. We-welcome ka dito Jessica." bati ni Marco.

"Salamat ha." sagot ni Jessica.

"Maupo ka." si Jesse na ang nagpaupo kay Jessica.

"Ah... ako na ang mag-aasikaso ng maiinom niyo." bahagyang natatarantang si Marco. "A-ako, ako na Jesse."

"Sige Ok lang ba?"

"Oo naman." pagkatapos ay tumingin si Marco kay Jessica. "Ah... maari ko bang malaman kung ano ang gusto mong  inumin?"

"Siguro, softdrinks na lang kasi may dala kami ni Jesse na pansit, lumpia at barbeque. So, pagsaluhan natin." sagot ni Jessica kay Marco at kay Jesse naman nagsalita. "Ok na ba 'yun Jesse, softdrinks?"

"Oo naman, kahit ano. Kahit kape." biro ni Jesse.

Nagkatawanan ang tatlo.

"Sige lalabas lang ako para bumili." si Marco.