Anong tinitignan mo diyan?” tanong sa kanya ni Jessica nang mapansing titig na titig siya sa may pintuan.
“Wala naman,” ngumiti siya kay Jessica. Kanina habang nagku-kuwentuhan sila pormal na silang nagpakilala sa isa’t isa.
Naghintay pa sila ng ilang saglit at nakita na nga nilang palabas ang matandang babae. Magbibigay ng impormasyon. Nag-abot na naman ito ng papel sa gwardiya.
“Ito ang mga iinterbyuhin mamaya. Ipapaskil ko dito sa bulletin board. Tignan ninyo nalang ang mga pangalan ninyo kung pang-ilan kayo. Para malaman ninyo ang pagkakasunod-sunod ninyo.” Anunsyo ng gwardiya matapos tumawag ng atensyon.
Dahil sa dami ang nag-unahan sa bulletin board, nagsabi si Jesse na siya nalang ang titingin para kay Jessica. Sumang-ayon naman ito.
“Jessica, pang-apat ka.” Sabi ni Jesse nang makabalik na siya sa kinaroroonan ni nito.
“Eh, ikaw?” tanong sa kanya.
“Pang-siyam ako.”
“Ang layo pala ng agwat natin no?”
“Oo nga eh.” Sang-ayon ni Jesse. “Parang inuna ang mga babae, eh.”
“Malamang katulad kanina, nung inanunsyo yung mga naka-pasa.”
Pero mamaya-maya lang muli itong nagsalita nang hindi inaasahan. May bigla kasi itong naisip.
“Jesse, kung inuna ang mga babae, bakit pang-siyam ka?” takang tanong nito. “Di ba bago ka tinawag halos sampu pa ang tinawag na babae?”
Napa-isip doon si Jesse. “Oo nga ano? Bakit nga kaya?” tanong niya. “Bahala sila, problema na nila yun. Maganda nga iyon atlist napa-aga pa ako.” Sabay tawa.
“Pero handa ka na ba mamaya sa interview?”
“Sana nga.” Umaasam si Jesse na magagawa niya iyon. “Pero, marami talaga akong natutuhan sayo, salamat.”
“Naku, wala yun. Nagkataon lang na nakilala mo ang batikan.” Sabay tawa. “Pagkatapos ba naman sa hayskul eh, nagtrabaho na agad.”
Nakitawa na rin siya. Habang nag-tatawanan may isang magarang kotse ang nag-park sa di kalayuan na may karatulang private. Napatingin sila doon dahil nakaka-agaw pansin naman talaga. Hanggang sa bumaba ang lalaking sakay nito.
Tinutungo ng lalaki ang pintuan kung saan ang entrance ng opisina ng 3Jsupermarket.
“Siguro yun ang may-ari?” hula ni Jessica.
“Ayun? Hindi naman siguro. Ang bata pa noon.”
“Malay mo.” Giit pa rin niya.
“Swerte niya kung ganoon nga.”
Kumuha ng atensyon ang gwardiya sa mga naghihintay na mga aplikante.
“Pila na. Ayon sa pagkakasunod-sunod.” Utos nito.
Para naman mauubusan ng pwesto ang lahat kahit alam na may bilang naman silang sinusunod. Kahit sina Jesse ay nakipag-unahan din.
Nang makapila na sila, sa may unahan ni Jesse ay nakamasid pabalik si Jessica. Para bang may sinusuri sa gawi niya, sa may likuran niya.
“Bakit?” tanong ni Jesse kay Jessica na pabulong.
"Tiganan mo.” Ngumuso pa ito para ituro ang gusto niyang ipakita kay Jesse.
Tinignan ni Jesse ang pagkaka-pila dahil doon nakatuon ang nguso nito. Napansin niya na sa kanyang harapan ay babae pagdating sa likuran babae parin. At sunod-sunod, mga babae parin. Bago lang ang pila ng mga lalaki.
Naunawaan na niya ang ibig sabihin ni Jessica. Siya lang tanging lalaki na naka-pila, kasama ang mga babae. Paano nangyari yun hindi niya alam. Muli siyang tumingin kay Jessica habang ang noo niya naka-kunot at ngingiti-ngiti dahil parang awkward siyang makita sa gitna ng mga kababaihan.
Natawa sa kanya si Jessica ng makita ang ayos ng kanyang mukha.
-------
“Miss Lagos.” Tawag ng big boss ng kumpanya. Si Miss Lagos ang matandang babae na in-charge sa mga nag-aaplay.
“Yes. Sir James.” Ito ang tawag sa kanya ng mga empleyado niya. Sa sarili niyang kagustuhan.
“Sa room mo ako tatanggap ng aplikante.”
“Ok sir, wait lang po. Titignan ko kung maayos.” Ang tinutukoy nito ang kwarto niya. Sigurado naman iyon na malinis at maayos kaya lang nanigurado na rin siya. Ang boss ang nag-uutos.
Saglit lang at bumalik na ito.
"Sir, okey na po.”
“Sige, isa-isa mo nang papasukin ang mga aplikante.”
--------
Nagsisimula na namang kabahan si Jesse dahil malapit na siya. Tapos na Jessica at nagpaalam na ito na hindi na siya mahihintay pa. Nakita niyang lumabas ang isang babae na bahagyang naka-simangot. Lalo siyang kinabahan dahil doon. Pumasok na ang nasa unahan niya. Ilang saglit nalang at siya na ang papasok.
Nagulat siya nang wala pa sa limang minuto ay lumabas na ang babae. Mas hindi maipinta ang mukha niyon. Tinawag siya ng gwardiya.
“Ikaw na sunod. “ tawag sa kanya. “swerte mo at napagkamalan ang pangalan mong babae kaya nauna ka pa sa iba.” Pahabol nito na natatawa.
Kaya pala nasa ganoong bilang ang pangalan niya. “Ganun? Mukha bang pambabae ang pangalan ko.” Bahagya siyang nainis.
Pero dagli rin niyang inalis iyon sa kanyang isipan dahil baka maka-sira iyon sa kanyang konsentrasyon.
Nakarating na siya sa kwarto. Nang makita niya ang nasa loob, nagulat siya na ang mag-iinterview pala sa kanya ay yung lalaking nakita niya na bumaba sa magarang kotse. Nakayuko ang lalaki habang tinitignan nito ang isang papel. Sa pagkaka-lapit niya nalaman niyang ang examination paper ang hawak nito.
Nang ini-angat na ang mukha ng mag-iinterview, kitang-kita ni Jesse ang panlalaki ng mga mata nito. Dahil ang inaasahan ng interviewr ay babae ang makikita nito sa kanyang harapan.
“Bakit ikaw na ang sunod?” tanong sa kanya. “Wala na bang babae sa baba?”
“Sir meron pa po, kaya lang ako na ang sunod.”
Nangunot ang noo nito.
Napansin ni Jesse na kahit naka-kunot ang noo nito ay hindi mawawala ang ka-gwapuhan nito. Nakikita niya ang sa kanyang mga mata ang makinis na mukha nito. Halatang galing sa mayaman na pamilya. Matangos ang ilong. May bahagyang tubo ng bigote na kung tawagin ay buhok balahibo. Bumagay din ang style ng gupit ng buhok.
Napa-hanga talaga siya sa mag-iinterbyu sa kanya. Hindi naman napansin kaharap ang mabilisang pagsasalarawan ni Jesse sa kanyang isip ang katangian nito. Dahil abala itong pinipili sa mga naka-file na bio-data at resume ang sa kanya.
“Sige maupo ka.”
“Salamat Sir.”
Nang mapasadahan ng tingin ang kanyang bio-data ay nagtanong na ito.
“San ka nakatira?”
“Cavite pa po.”
“Bakit dito ka nag-aplay?”
Nag-alangan pa si Jesse na sabihin ang dahilan. Sinabi niya iyon sa mabilis na paraan.
“So wala ka pang expirience?”
“Wala pa Sir.”
“Anong inaaplayan mo?”
Hindi agad siya nakasagot. May gustong banggitin ang kanyang mga labi gaya ng iminungkahi sa kanya ni Jessica pero sa kaba at sa sunod-sunod na tanong hindi na niya masabi.
“K-kung saan po pwede.”
Nakita niya ang pagsalubong nito ng kilay. Hindi nagustuhan ang kanyang sagot.
“Nag-aaplay sa hindi mo alam na trabaho?” pasarkastikong tanong sa kanya.
Napahiya siya. “Sir…” parang gusto niyang magpaliwanag.
Napansin niyang naka-tingin ito sa kanyang bio-data.
“Natapos mo ang two-years sa kurso mo?"
“Opo Sir.” Nagkaroon siya ng lakas ng loob na sumagot dahil totoo iyon.
“San ka dito tumutuloy?”
Sinagot ni Jesse ng tama ang address na binigay sa kanya ni Marco. Pagkatapos noon ay nagsabi na itong kailangan niyang kompletuhin ang mga requirements na makikita niya sa bulletin board sa labas at bumalik sa itinakdang araw.
Halos hindi na mapigilan ni Jesse ang sobrang katuwaan. Ayaw mo na niyang mag-saya hangga’t hindi siya nakaka-uwi at maibalita kay Marco na kailangan na niyang kumpletuhin ang mga nakopya niyang requirements sa bulletin board.
-------
Parang naiihi si Jesse sa sobrang excitement habang tinatahak ang daan papasok sa iskinita kung saan naroon ang tinitirhan nila ni Marco. Nakasara ang pinto nang mapatapat siya roon. Alam niyang tulog pa si Marco.
Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto upang hindi maka-gawa ng ingay. Tama nga ang hinala niya na tulog pa ito. Nakahiga sa sopa si Marco at hindi na ito nagpalit ng damit. Nilagpasan niya si Marco nang hindi gumagawa ng ingay. Sa isip-isip niya na sayang at hindi pa gising si Marco at hindi niya kaagad masasabi ang magandang balita.
“Mamaya nalang.” Nasabi nalang niya.
Nag-asikaso muna si Jesse sa paligid. Pinipilit niyang huwag makagawa ng anunmang ingay. Buti na lang at natapos hugasan ni Jesse ang mga maruruming gamit sa lababo nang hindi nagigising si Marco.
Mag-aalas tres na ng hapon kaya, mina-buti na niyang mag-saing dahil mga alas-kwatro ang karaniwang gising ni Marco at aalis ito nang pagkatapos maglinis ng katawan.
Nakapag-basa na si Jesse nang buong dyaryo at nai-alis na niya ang kaldero sa kalang de uling. Hindi parin gumigising si Marco. Muli siyang umupo at magbasa dahil wala pa naman siyang maaring gawing iba. Ngunit nakaramdam na sya ng antok at naka-tulog.
Nagising siya dahil sa lagaslas ng tubig galing sa banyo. Naliligo na si Marco. Tumayo siya para alamin kung nakahanda na ang kakainin nito bago umalis. Nang maka-lapit siya sa lamesa nakita agad niya ang mga lutong ulam na siguradong binili sa labasan. Tinignan niya ang wall clock, at 4:45 na ng hapon. Tinungo niya ang plate dispenser para kumuha ng plato, maihanda sa lamesa. Karaniwan kasi kahit naka-tapis palang si Marco kumakain na ito. Saka lang nagbibihis kapag-aalis na lang.
Lumabas si Marco sa banyo. “Oh gising ka na pala?” bati sa kanya. “Kamusta ang aplay.”
Sumimangot si Jesse. Ang nakita ni Marco na negatibo ang naging resulta.
“Okey lang yan.” Sabi ni Marco.
“Anong okey lang, tanggap na ako.” Sabay tawa nito sa tuwa.
Tuwang-tuwa siya at naibahagi na niya kay Marco ang magandang balita.
“Oh, ano na ang gagawin mo ngayon?” natutuwa nitong sabi.
“Kailangan ko nalang daw kumpletuhin ang requirements, taos babalik ako next week Friday para ipasa.”
“Tapos magsisimula ka na?”
“Ganun na nga.”
“Maganda yan. Huwag ka mag-alala ako bahala sa pangkuha mo ng requirements.”
Ikinuwento na ni Jesse ang karanasan niya sa pag-aaplay. Nai-kwento na rin niya ang nakilalang babae na kapwa nag-aaplay.
“Wow, naman. Dalawa pa ata ang madadali mo, pareng Jesse.” Hirit ni Marco.
“Hindi naman. Napag-tanungan ko lang talaga dahil wala akong alam kung anong mangyayari sa interview.”
“Kinuha mo ba yung no.?”
“H-ha? Bakit?” takang tanong niya.
“Natural. Tsika-babes na yon. Baka maka-wala pa.”
Natawa siya nang ma-gets niya ang ibig sabihin ni Marco. “Bata pa ako.”
“Hindi naman halatang bente-anyos ka lang eh.” Tinignan pa nang kaliwa’t kanan si Jesse.
Nagkatawanan sila.
“Hind malaking bulas ka lang talaga. Tignan mo magkasing-tangkad tayo pero ang edad ko 27 na. Baka lumaki ka pa nga nyan.”
“Malaki kasi si tatay.”
“Doon ka nga nag-mana. Sigurado.”
Napa-tingin si Jesse sa orasan.
“Baka ma-late ka. Kumain ka na.”
“Sabay ka na rin.”
Dahil halos ala-singko na sumabay na si Jesse kumain para sa hapunan. Tamang-tama rin para kay Jesse na kumain na at maagang maka-tulog dahil nakakaramdam na rin siya ng pagod. Gigising na lang siya ng maaga.
Pagkatapos kumain umalis na si Marco para magtrabaho. Muli habang tinatanaw nito ang pag-alis pumasok sa kanyang isipan kung ano ba talaga ang trabaho mayroon ang kaibigan niyang si Marco
------
“Kuya, huwag mo nang asahang madadatnan mo pa ako dito ha?”
“Ano?”
“Nai-ayos ko na ang mga gamit ko. Pati ang kwarto ko malinis na. Maya-maya lang ay aalis na ako.
“Jonas. Hindi pa nga tayo tapos mag-usap.”
Alam niyang nagtitiim-bagang ang kausap dahil sa tono ng pagsasalita nito sa kabilang linya.
“Hayaan mo na ako kuya. Kaya ko na naman ang sarili ko. Huwag ka mag-alala, hindi ako mapapahamak.”
“Jonas, hintayin mo ako.”
Ibinaba na nito ang telepono.
“Jonas?”
Ngunit wala ng sumagot.
“Jonas?” huling tawag ni Justin at naihagis na ang wireless phone sa pader.
Nagulat ang secretary niya sa nasaksihan.
“Sir. Okay lang ba kayo?” nasabi nito nang mahismasmasan sa pagkakagulat.
“Iwan mo na lang diyan ang mga papeles.” Natampal ni Justin ang kanyang noo.
Hindi alam ni Justin kung anong gagawin sa kapatid. Hindi naman niya masisi ang kapatid sa mga gusto nitong mangyari. Hindi naman pwedeng laging bantayan ni Justin si Jonas oras-oras dahil may sarili siyang ginagawa.
“Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyari sa iyo Jonas. Ibinilin ka sa akin ni Mommy.” Naluha si Justin nang maalala ang nakaraan.
“Justin, alagaan mo ang kapatid mo ha? Lagi mo siyang babantayan. Huwag mo siyang pababayaan. Aalis lang muna si Mommy kasi gusto ni Mommy lumigaya. Tandaan mo Justin, kahit magalit ka sa akin, mahal na mahal ka ni mommy. Kailangan ko lang gawin ito.”
Nakikita niyang lumuluha ang kanyang mommy sa kanyang harapan. Magpa-five na siya noon. Pero hindi namamalayan ang nangyayari sa mga magulang niya. Ang alam lang niya laging nag-aaway ang dalawa.
“Aalis na ako.”
“Kailan ka ba babalik mommy?” tanong niya noon na walang kamuang-muang na hindi na pala babalik ang mommy niya.
“Basta babalik ako.” Hinalikan siya nito at umalis na.
Habang lumalaki siya saka niya lang nauunawaan ang lahat. Hindi na niya nagawang magalit sa mommy sa pang-iiwan sa kanilang dalawa ni Jonas na noon ay sanggol pa lang dahil nalaman niyang namatay rin ito dahil sa plane crash.
Tinandaan niyang lahat ang bilin ng kanyang mommy. Ngunit habang lumalaki si Jonas laging iba ang gusto nitong gawin. Gustong laging nag-iisa. At nang maka-graduate sa high-school at pumasok sa kolehiyo, ay nagsimula na itong sumama sa mga lakad ng barkada. Hind naman niya mapigilan noon dahil kasalukuyang kumukuha siya ng masteral degree sa ibang bansa. At nang maka-balik siya tuloy-tuloy na ang pagpapatakbo niya ng kanilang negosyo.
2 comments:
nice
nakakaiyak ung kwento kahit simula palang :'(
Post a Comment